Δεν της αρέσει να μελετάει. Γενικά δεν της αρέσει το σχολείο. Αλλά πάνω απ’ όλα δεν της αρέσουν τα μαθηματικά της Χαράς. Φαίνεται και στους βαθμούς της αυτό.Η μαμά της αποφάσισε να προσλάβει έναν δάσκαλο να της μάθει πολλαπλασιασμό ώστε να μην κοπεί από το μάθημα. Μάταιο. Η Χαρά δεν συγκεντρωνόταν. Την πήγε σε ψυχολόγο να βρουν τι φταίει. Και βρήκαν. “Η κόρη σας δεν είναι άρρωστη”, είπε εκείνος. “Είναι χορεύτρια”, τη διαβεβαίωσε όταν την είδε να χορεύει εκπληκτικά μέσα στο ιατρείο. Και την πήγε σε σχολή χορού. Και η Χαρά ανακάλυψε το χορό. Και όλα άλλαξαν. Ακόμα και το σχολείο… Και… ακόμα και τα μαθηματικά έγιναν μαγικά…
Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι δει ένα παιδί, δικό μας, μαθητή μας, οικείο μας, να μην μπορεί να διαβάσει, να βλέπουμε ότι αρνείται πεισματικά να καταλάβει κάτι παρότι οι διανοητικές της δυνατότητες είναι υψηλές! Πόσες φορές η Παιδεία μας και εμείς οι ίδιοι, γονείς, εκπαιδευτικοί, εργοδότες, κοινωνία, χαντακώσαμε μαθητές και αργότερα φοιτητές, εργαζόμενους, πολίτες, επειδή θέλαμε να πηδήξουν όλοι τον ίδιο πήχη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, επειδή βάζαμε σε όλους το ίδιο ακριβώς εμπόδιο και τους απαιτούσαμε να το υπερβούν με τις ίδιες ακριβώς ενέργειες. Ένα ολόιδιο εγχειρίδιο χρήσης για διαφορετικούς ανθρώπους.
Στα σχολεία, στα σπίτια, στην κοινωνία, υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να μείνουν καθισμένα σε μια καρέκλα 45 λεπτά, που δεν μπορούν να διαβάσουν τρεις ώρες καθισμένοι στο γραφείο τους, που δεν μπορούν να μην κινηθούν για 5 λεπτά, που δεν μπορούν να έχουν συγκέντρωση σκέψης για τόση ώρα. Είτε έχουν ΔΕΠΥ, είτε κινούνται κάτω από τις παρυφές αυτών των διαταραχών και απλώς είναι έντονα ιδιοσυγκρασιακή μια τέτοια προτίμηση, οφείλουμε να εξετάσουμε τρόπους με τους οποίους τα παιδιά αυτά θα υπερβαίνουν τις δυσκολίες που συναντούν, θα εξελίσσονται, θα απορροφούν γνώσεις και κυρίως θα αναπτύσσουν ταλέντα και δεξιότητες δίχως την ταμπέλα του αποτυχημένου που έρχεται κατά πάνω τους με μαθηματική ακρίβεια. Παιδιά με δυσλεξία πιέζονται να γράψουν ορθογραφημένα, παιδιά με υπερκινητικότητα θεωρούνται αποτυχημένα επειδή δεν μπορούσαν να μείνουν στο θρανίο για 45 λεπτά ακίνητα.
Ο Λουθιάνο Λοθάνο το φανερώνει υπέροχα αυτό το παιχνίδι της αποτυχίας που παίζεται αιώνες τώρα στον κόσμο. Με εκφραστικότητα στην εικονογράφηση και ένα μεστό, ρεαλιστικό κείμενο που συγκινεί με την αλήθεια του, αποτυπώνει τη ζωή που όλοι βλέπουμε κοντά μας ή γύρω μας.
Προτείνεται.
Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η Χαρά χορεύει |
| Συγγραφέας: | Luciano Lozano |
| Εικονογράφηση: | Luciano Lozano |
| Μετάφραση: | Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Μάρτιος 2020 |
| Διόρθωση: | Μάνος Μπονάνος |
| Σελίδες: | 44 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 30 |
| ISBN: | 978-960-484-525-5 |
