Διαβάζεται σε 2′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
βρομώ < αρχ. ελλ. βρομέω / βρομῶ < βρόμος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bʰrem-¨
Κατά τον γνωστό καθηγητή γλωσσολογίας Γεώργιο Μπαμπινιώτη η αρχική σημασία του βρομέω ήταν κάνω θόρυβο, κάνω κρότο και ακολούθησε σημασιολογική μεταβολή=μυρίζω άσχημα, αφού αρκετοί θόρυβοι ακολουθούνται από δυσοσμία. Όπως επισημαίνει, ωστόσο, ο εμβριθής Δημήτρης Καραμάτσκος στο λεξικό της αρχαίας Ελληνικής των Liddell και Scott αναφέρεται ότι βρωμέω= to smell rank (=βρωμάω απαίσια) και παραπέμπει στον Κύριλλο τον Θεολόγο, όπου κατόπιν έρευνας του κ. Καραμάτσκου φαίνεται ότι δεν δικαιολογείται η γραφή του βρομέω με “ο”, αλλά το σωστό είναι βρωμέω, βρῶμος, βρωμώδης κτλ.
Τα παιδιά της Φυλής των Βρομύλων ζουν στο δάσος, στην πίσω πλευρά του βουνού των Μεγάλων Πεύκων, εκεί όπου έπεσε το αεροπλάνο το 1938. Ζουν σε σπιτάκια στα δέντρα, δεν έχουν ανάγκη τους ενήλικες∙ ψαρεύουν, ξέρουν να ανάβουν φωτιά, αναγνωρίζουν τα αστέρια και προσανατολίζονται, μαζεύουν τα σκουπίδια που πετάνε οι ανόητοι στο ποτάμι, τα αξιοποιούν φτιάχνοντας άλλα πράγματα και… δεν κάνουν μπάνιο ποτέ, εξ’ ου και το βρομύλοι.
Πριν τέσσερα χρόνια κινδύνευσαν πολύ, εξαιτίας της διευθύντριας του πεντακάθαρου, υπερτακτοποιημένου ορφανοτροφείου του χωριού, Υβόν Καρέ. Γιατί αυτή ήθελε να έχει κάποιους να τιμωρεί. Και όλα τα ορφανά παιδιά ζούσαν… στο δάσος, έτσι το ορφανοτροφείο της ήταν άδειο. Σκάρωσε πολλές παγίδες και κάποτε τα κατάφερε και εγκλώβισε στο ορφανοτροφείο τους βρομύλους. Και όλα και όλοι θα είχαν χαθεί αν δεν υπήρχε η Φανέτ Ντυκούπ, η λιλιπούτεια αρχηγός των βρομύλων.
Ένα βιβλίο-μανιφέστο αντίστασης απέναντι στον ρομποτοποιημένο τρόπο ζωής, την εξουσία που ασκείται άμετρα και αμετροεπώς από τους ενηλίκους και τους έχοντες κάποια εξουσία (γονείς, δάσκαλοι, φορείς, αξιωματούχοι κ.α.) προς τα παιδιά επιβάλλοντας ασταμάτητους κανόνες, συχνά ακαταλαβίστικους, οι οποίοι στο τέλος δεν συνδέονται μεταξύ τους, χάνοντας το οποιοδήποτε νόημά τους. Η φυλή των βρομύλων αντιτάσσει ελευθερία, αυτοδιαχείριση, αυτο-οργάνωση, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, εμπιστοσύνη, όλα εκείνα που οι περισσότεροι ενήλικες έχουν χάσει από τον χαοτικό, βάρβαρα θορυβώδη και γρήγορο τρόπο ζωής τους, προβάλλοντας μια βιτρίνα καθαριότητας, ευτυχίας και δήθεν επιτυχίας, στην προσπάθεια να κρύψουν τη δυσωδία όσων σαπίζουν εντός τους.
Τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα, οι δαιδαλώδεις κανόνες, η ακραιφνής πειθαρχία, το “όλα με πρόγραμμα, όλα με σχέδιο” του Ν. Άσιμου έχουν σαν αποτέλεσμα μια στείρα, άχρωμη ζωή, που αγνοεί τη χαρά, το απρόβλεπτο, το απροσχεδίαστο, που σου υπαγορεύει να ζεις με εγχειρίδιο χρήσης, by the book, man”. Αυτές τις κοινωνίες, αυτές τις άκαμπτες φιλοσοφίες ζωής και διαπαιδαγώγησης σημαδεύει το εξαίρετο βιβλίο της Ελίζ Γκράβελ, τις σφάζει με στυλ, τοποθετώντας έναν δυναμίτη στα θεμέλια τους.
Το κείμενο, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα πλάγια γραμματοσειρά, είναι αρκετό, διατάσσεται με διάφορους τρόπους, σε αφηγηματικά μέρη και διαλογικά σύννεφα αγκαλιάζοντας την σχολαστικά λεπτομερή, κομίστικη εικονογράφηση της Μάγκαλι Λε Χους. Μια εικονογράφηση η οποία δεν αναπαράγει κουραστικά κάποια φωτογραφική πραγματικότητα, αλλά με εκλεπτυσμένες φιγούρες και φινετσάτες γραμμές δίνει κίνηση, εκφραστικότητα, χρώμα, ένταση, συχνά στα όρια του stop motion. Το ίδιο ποικιλότροπα διατάσσονται και οι εικόνες, από ολοσέλιδες απεικονίσεις μέχρι πάνελ χρονικών διαδοχών, δημιουργώντας ένα οπτικό υπερθέαμα, θα το χαρακτήριζα.
Ζωντανό, πολυεπίπεδο, διεισδυτικό, μοντέρνο, αιχμηρό.
Γνωρίστε το.
Για αναγνώστες από 5 ετών.
Εκδόσεις Μικρή Σελήνη.
ΥΓ: Ποιο να είναι αυτό το βουνό των Μεγάλων Πεύκων όπου έπεσε αυτό το αεροπλάνο το 1938; Υπάρχει άραγε; Έψαξα. Το 1938 έγιναν 17 συντριβές αεροσκαφών. Η Γαλλία εμπλέκεται στα τρία. Γαλλία γιατί Γάλλοι είναι οι δημιουργοί, σκέφτηκα απλοϊκά. Ένα στις 9 Φεβρουαρίου στην πτήση Μασσαλία-Αζαξιό-Τύνιδα, 25 χιλιόμετρα έξω από την Μασσαλία, στη λίμνη Etang de Berre (στους Βρομύλους αναφέρεται ότι υπάρχει ποτάμι εκεί όπου ζουν), ένα στις 7 Μαρτίου στην πτήση Ανόι-Καλκούτα- Παρίσι που συνετρίβη κάπου στην Ινδία και ένα στις 23 Μαρτίου στην πτήση Ντακάρ-Τουλούζη που συνετρίβη στα Πυρηναία, στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας, τα οποία έχουν ποτάμια και ποτάμια. Ίσως να είναι και το πιθανότερο σημείο από το οποίο άντλησε έμπνευση η Γκράβελ, αν υποθέσουμε ότι πράγματι υπάρχει αντιστοιχία σε πραγματικό γεγονός.
Διακρίσεις
Ένταξη στη λίστα The White Ravens 2018
Με μια ματιά
- Ένα βιβλίο-μανιφέστο αντίστασης απέναντι στον ρομποτοποιημένο τρόπο ζωής, την εξουσία που ασκείται άμετρα και αμετροεπώς από τους ενηλίκους και τους έχοντες κάποια εξουσία προς τα παιδιά επιβάλλοντας ασταμάτητους κανόνες, οι οποίοι στο τέλος δεν συνδέονται μεταξύ τους, χάνοντας το οποιοδήποτε νόημά τους. Η φυλή των βρομύλων αντιτάσσει ελευθερία, αυτοδιαχείριση, αυτο-οργάνωση, αλληλεγγύη, όλα εκείνα που οι περισσότεροι ενήλικες έχουν χάσει από τον χαοτικό, βάρβαρα θορυβώδη και γρήγορο τρόπο ζωής τους, προβάλλοντας μια βιτρίνα καθαριότητας, ευτυχίας και δήθεν επιτυχίας, στην προσπάθεια να κρύψουν τη δυσωδία όσων σαπίζουν εντός τους.
Το Soundtrack του βιβλίου
Pink Floyd – Another Brick In The Wall
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον..Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
Διονύσης Τσακνής – Φτιάξε Καρδιά μου το Δικό σου Παραμύθι
The Times They Are A-Changin’-Bob Dylan
Ελευθερία Αρβανιτάκη – Δώρος Δημοσθένους – Επτά ποτάμια
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η Φυλή των Βρομύλων |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Le tribu qui pue |
| Συγγραφέας: | Elise Gravel |
| Εικονογράφηση: | Magali Le Huche |
| Εκδόσεις: | Μικρή Σελήνη, Μάρτιος 2021 |
| Μετάφραση: | Χέντβιγκ-Μαρία Καρακούδα, Σταμάτης Ντογραματζής |
| Τυπογραφία-Lettering: | Άννα Σαπουντζή |
| Σελίδες: | 28 |
| Μέγεθος: | 24 Χ 33 |
| ISBN: | 978-618-50-4987-4 |
