Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 8+ (target 9-13) – Λογοτεχνία για παιδιά
Ένα καυστικό ξόρκι στην παράδοση της E. Nesbit.
The Guardian
Δεν είναι απλώς ένα πασπάλισμα, μια στάλα μαγείας μέρος δεύτερον γιατί ούτε το πρώτο ήταν. Η Χάρρισον είναι μαστόρισσα σε αυτό το λογοτεχνικό είδος: να πασπαλίζει με μαγεία τις σελίδες της από την πρώτη κιόλας, να σε κερδίζει στάλα στάλα, να μη σε αφήνει στιγμή δίχως να ζεις μέσα στην ιστορία της. Ξέρει τον τρόπο. Και σημαδεύει αυτό το περίεργο κοινό των 8+ (περίπου 8-13) το οποίο έχει πλέον δική του άποψη για όσα διαβάζει, μπορεί να αγοράσει και μόνο του ακόμα, ενώ είναι πολύ κινηματογραφικό στον τρόπο που σκέφτεται τη λογοτεχνία καθώς τη διαβάζει (τους λόγους της κινηματογραφικής οπτικής του κοινού αυτού τους υποψιάζεστε). Και το σημαδεύει με την υπερβολή που χρειάζεται να σε σαγηνεύσει και να χαμογελάς, αλλά δίχως να περνά ένα όριο που φτάνει να γίνεται ενοχλητικό. Γεμάτο συναισθήματα και τις εναλλαγές τους, με προσθήκη ποσοτήτων τρόμου για να ιντριγκάρει και να τσιτώνει το δέρμα σε κάποιες σελίδες, με όμορφη, καθαρή αποτύπωση των χαρακτήρων, κυρίως των τριών αδερφών και πολλή -πολύ πειρατική- περιπέτεια, όχι με όλα τα ευρήματα μέσα στην πρωτοτυπία, αλλά καλοδουλεμένη και εν τέλει εύρυθμη.
Παράλληλα πρέπει να σημειώσω αυτήν την περιρρέουσα dark ατμόσφαιρα που νιώθω να έρχεται από τα παραμύθια των Γκριμμ αλλά και την ενσωμάτωση στην ανάπτυξη της ιστορίας πολλών δομικών χαρακτηριστικών και σχημάτων των παραδοσιακών παραμυθιών που χαρίζουν μπόι στην λογοτεχνική απόλαυση. Γιατί οι άνθρωποι αισθανόμαστε οικεία μέσα σε δωμάτια που γνωρίζουμε, είτε από μικροί είτε θα έλεγα αρχετυπικά. Η πορεία προς και ο φόβος μέσα στο άγνωστο είναι ένα από αυτά τα αρχετυπικά στοιχεία. Ε, εγώ δεν το άφησα από τα χέρια μου και μια έφηβη βιβλιοφάγος που έχω πλάι μου το κατασπάραξε κι αυτή σε δυο μέρες. Η μετάφραση του Δημήτρη Αθηνάκη βοηθάει πολύ σε αυτήν την απρόσκοπτη ανάγνωση.
Στο προκείμενο. Ένα ακόμα ταξίδι στο άγνωστο για τις τρεις αδερφές Γουίντερσινς, τη Μπέτι, τη Φλις και την Τσάρλι.
“Το δωμάτιο ήταν σιωπηλό. Πολύ σιωπηλό. Η Μπέτι γύρισε και μισόκλεισε τα θολωμένα της μάτια. Η Τσάρλι έκανε φασαρία όταν κοιμόταν και κανονικά η σιωπή διακοπτόταν από ροχαλητά. Τώρα όμως η Μπέτι δεν άκουγε τίποτε πέρα από τον ήχο της δικής της ανάσας. Ξύπνησε για τα καλά.
Η μεριά της Τσάρλι είχε αναστατωμένα σεντόνια. Και η ίδια δεν ήταν εκεί.”
Όχι η Τσάρλι τελικά δεν λείπει. Ακόμη. Είναι έξω και συναντά ένα εννιάχρονο παράξενο κορίτσι-δραπέτη. “Εγώ… Γουίλοου. Καλύτερα να με λες έτσι“. Αυτή είναι η πηγή αυτής της περιπέτειας των τριών αδερφών. Η ιστορία της Γουίλοου παραπέμπει σε ένα άγνωστο νησί, το Μαρτύριο, γεμάτο επικίνδυνους ανθρώπους, μια κανονική χωματερή ανθρώπων.
Έρχονται φύλακες στο σπίτι τους. Αναζητούν την Γουίλοου. Μπαίνει και η γιαγιά στον καβγά. Βρίσκουν το ξωτικό. Και αντί για αυτό… συλλαμβάνουν την Τσάρλι και τη γιαγιά μετά από έντονο καβγά! Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί. Και θα γίνει μεγαλύτερη όταν…
“Μας συγχωρείτε για την ενόχληση τέτοια ώρα” είπε αυτός. “Ψάχνουμε έναν δραπέτη και είναι ζωτικής σημασίας να ερευνήσουμε όλα τα σπίτι”>
Η Φλις τον κοίταξε μπερδεμένη. “Μα αφού… έχετε ήδη ψάξει εδώ”.
Ο φύλακας της ανταπέδωσε το βλέμμα, τα μάτια του στένεψαν. “Όχι, δεν έχουμε ψάξει’.
“Εννοώ, οι συνάδελφοί σας”, είπε η Φλις. “Άλλοι φύλακες”. Γύρισε στην Μπέτι. “Ο Γκουζ και ο…”
“Γουάιλντ”, απάντησε η Μπέτι κοιτάζοντας επίμονα τη ζάρα που βάθαινε ανάμεσα στα φρύδια του άντρα. Καθόλου δεν της άρεσε αυτό.
Ο άλλος φύλακας κοίταξε τον πρώτο.
“Δεν υπάρχουν φύλακες με τέτοια ονόματα”.
Τα δύο κορίτσια ξεκινούν να βρουν την αδερφή τους, τη γιαγιά τους και να ανακαλύψουν τι συμβαίνει… Θα σας προδώσω κάτι. Τη γιαγιά θα τη βρουν γρήγορα. Μα όχι και την Τσάρλι… Και τώρα το ερώτημα είναι: ποιοι και γιατί ήθελαν την Τσάρλι; Και τι συμβαίνει σε αυτό το μυστηριώδες νησί; Και τι ζητάει αυτός ο Ράστι Σουίντελς. Άρα τα ερωτήματα είναι… περισσότερα από ένα.
“Λένε ότι η Πυξίδα της Μάγισσας είναι καταραμένο πλοίο. Δεν μπορείς να το μετακινήσεις, δεν μπορείς να το κλέψεις, αν και πολλοί το ‘χουν προσπαθήσει”.
Και για φινάλε, το πειρατικό γρύλισμα που έλεγε ο πατέρας τους για τον Ράστι Σουίντελς και το διαβόητο καράβι του:
“Ο Ράστι Σουίντελς θάφτηκε βαθιά
με τα λάφυρά του όλα αγκαλιά.
Κι αν σε λένε άπληστο, κι αν σε λέν’ γενναίο
στον τάφο του μην τον ενοχλείς, σ’ το λέω…”
Χαμός στην Πυξίδα της Μάγισσας!
Για αναγνώστες από 8-9 ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
Με μια ματιά
- Δεν είναι απλώς ένα πασπάλισμα, μια στάλα μαγείας μέρος δεύτερον γιατί ούτε το πρώτο ήταν. Η Χάρρισον είναι μαστόρισσα σε αυτό το λογοτεχνικό είδος: να πασπαλίζει με μαγεία τις σελίδες της από την πρώτη κιόλας, να σε κερδίζει στάλα στάλα, να μη σε αφήνει στιγμή δίχως να ζεις μέσα στην ιστορία της. Ξέρει τον τρόπο. Και σημαδεύει αυτό το περίεργο κοινό των 8+ (περίπου 8-13) το οποίο έχει πλέον δική του άποψη για όσα διαβάζει, μπορεί να αγοράσει και μόνο του ακόμα, ενώ είναι πολύ κινηματογραφικό στον τρόπο που σκέφτεται τη λογοτεχνία καθώς τη διαβάζει
- Γεμάτο συναισθήματα και τις εναλλαγές τους, με προσθήκη ποσοτήτων τρόμου για να ιντριγκάρει και να τσιτώνει το δέρμα σε κάποιες σελίδες, με όμορφη, καθαρή αποτύπωση των χαρακτήρων, κυρίως των τριών αδερφών και πολλή -πολύ πειρατική- περιπέτεια, όχι με όλα τα ευρήματα μέσα στην πρωτοτυπία, αλλά καλοδουλεμένη και εν τέλει εύρυθμη.
Το Soundtrack του βιβλίου
Pirates of the Caribbean – Soundtrack 01 – Fog Bound
Treasure Island – The Hispaniola/Silver and Loyals March
BLACKMORE’S NIGHT – Under a Violet Moon
Treasure Island – Island Theme
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η πυξίδα της μάγισσας |
| Σειρά: | Μια στάλα μαγεία Νο2 |
| Τίτλος πρωτοτύπου: |
A sprinkle of sorcery
|
| Συγγραφέας: | Michelle Harrison |
| Εικονογράφηση: | Melissa Castrillon |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Απρίλιος 2021 |
| Μετάφραση: | Δημήτρης Αθηνάκης |
| Επιμέλεια: | Σταυρούλα Αλεξανδροπούλου |
| Σελιδοποίηση | Ηλίας Σούφρας, Διόπτρα |
| Σελίδες: | 480 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-653-337-2 |
