Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 4+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Ο έρωτας όπως και η ιπποσύνη, ανεβάζει όλα τα πράγματα σε άλλο επίπεδο.
Μιγκέλ Θερβάντες
Ο Σπύρος Γιαννακόπουλος και η Γεωργία Ζάχαρη υπογράφουν ένα ιδιαίτερο εικονογραφημένο βιβλίο με την ατμόσφαιρα ενός graphic novel που πηγαίνει γραμμή για τις λίστες με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς.
Περί τίνος πρόκειται
Ήταν ένας ιππότης. Είχε πανοπλία, κράνος, σπαθί, ασπίδα και όρεξη για εξάσκηση. Έτρωγε σωστά, είχε άλογο και ως λάτρης της περιπέτειας διάβαζε συνεχώς περιπετειώδη μυθιστορήματα.
Κάποτε άκουσε για μια φυλακισμένη δεσποσύνη σε κάποιο κάστρο και κίνησε για να την ελευθερώσει. Στη διαδρομή του τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Συνάντησε πολλούς που ζητούσαν τη βοήθειά του. Να τους βοηθήσεις; Ή να χάσεις την ευκαιρία να ελευθερώσεις τη δεσποσύνη; Ιδού απορία. Πάντως όταν κάποτε έφτασε στο κάστρο, δεσποσύνη δεν βρήκε. Αλλά οι ιστορίες δεν τελειώνουν έτσι, το ξέρετε καλά αυτό… Έχει κι άλλο, το καλύτερο θα έλεγα.
Εστιάζοντας
Ένας άνθρωπος που διαβάζει βιβλία, για παιδιά ή και άλλο κοινό, όσο έμπειρος, μορφωμένος ή σπουδαγμένος κι αν είναι (δεν μιλώ για εμένα ή κάποιον άλλο), ενδέχεται πάντα να πέφτει σε μία παγίδα: να βλέπει πράγματα, να κάνει υποθέσεις ή να νομίζει ότι εξηγεί νοήματα και προθέσεις που στο μυαλό ενός συγγραφέα δεν υπήρξαν ποτέ ή συνέβησαν εντελώς διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει με όλα τα έργα τέχνης, πιστεύω. Γι’ αυτό και κάποιες φορές οι βιβλιοκριτικοί γράφουν μπαρούφες ή υπερβολές ή οι συγγραφείς γράφουν πράγματα που ούτε οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει πόσο βαθιά ή ρηχά μπορεί να είναι.
Προς τι όλος αυτός ο κουραστικός πρόλογος; Γιατί εγώ στο νέο βιβλίο Η περιπέτεια ενός ιππότη του Σπύρου Γιαννακόπουλου που εικονογράφησε περίφημα η Γεωργία Ζάχαρη, εκτός μιας υπέροχης αναγνωστικής εμπειρίας που αμέσως κατατάσσει το βιβλίο στα καλύτερα που διάβασα φέτος και επέλεξα συνειδητά να είναι το τελευταίο για το οποίο θα γράφω αυτή τη χρονιά, τριάντα του μήνα πρωί, βλέπω έναν νεαρό Δον Κιχώτη, με αγάπη για την ιπποσύνη και την περιπέτεια, να αρπάζει την ευκαιρία για μια δική του δεσποσύνη (Δουλτσινέα) και να κινάει να τη βρει. Ο δρόμος του είναι γεμάτος εμπόδια που ευρηματικά ο συγγραφέας τους τοποθετεί ως ανθρώπους σε ανάγκη. Από μια γιαγιά που έχασε τον γάτο της και την τον κατέβασε από το δέντρο, μέχρι κάτι ενοχλητικούς γίγαντες που έδιωξε από την πόλη και την απελευθέρωση μιας νεράιδας από έναν κακό μάγο, ο νεαρός ιππότης είναι πάντα εκεί όπου τον καλεί το καθήκον, το χρέος που του έχει υπαγορεύσει η προσωπική του ηθική, η ευγένεια και η φυσική του καλοσύνη και κανείς άλλος. Ήταν πάντα εκεί για όλους. Αρωγός, πρόθυμος, προσηνής. Και όταν έφυγε από όλον αυτόν τον ανεμοστρόβιλο, που τον ξεστράτισε από την αρχική του Ιθάκη, τη δεσποσύνη που δεν την ξέχασε ποτέ, έφτασε στο κάστρο, αλλά σαν τη Δουλτσινέα, ούτε αυτή ήταν υπήρχε. Απογοήτευση! Τι ταξίδι ωραίο του δόθηκε αλλά η Ιθάκη σαν να τον είχε γελάσει. Όμως, οι ευεργετηθέντες στο μεγάλο ταξίδι δεν ξέχασαν. Έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει στη ζωή. Να μην ξεχνούν, αλλά να ανταποδίδουν τη χάρη, τη δοτικότητα, την προσφορά. Ήταν εκεί, για να τον ευχαριστήσουν. Και ο έρωτας δεν είχε παίξει την τελευταία του ζαριά για τη ζωή του καλού ιππότη. Το όνομά του δεν θα γίνει αθάνατο όπως του Δον Κιχώτη αλλά η τύχη του έχει καλύτερες διαθέσεις για αυτόν.
Η ιστορία του ιππότη θυμίζει ως ρίζα και εκείνη του τέταρτου μάγου, του Αρτάβαν, που δεν έφτασε ποτέ στον Ιησού γιατί καθ’ οδόν ευεργετούσε ανθρώπους σε ανάγκη, βρίσκοντας τη δική του αναγνώριση στο τέλος. Στη λογοτεχνία ή τη μεγάλη οθόνη υπήρξαν άνθρωποι που προσπαθούσαν να φτάσουν κάπου και είτε δεν έφταναν ποτέ, είτε έφταναν μετά από μια μικρή ή μεγαλύτερη Οδύσσεια. Το μοτίβο δεν είναι άγνωστο και έχει δώσει μερικά σπουδαία δείγματα περιπέτειας ή road trip. Εν προκειμένω, όμως, ο συγγραφέας το δίνει με αξιοθαύμαστη λιτότητα, έχοντας συμπυκνώσει ουσιαστική πλοκή και γεγονότα σε ελάχιστες λέξεις και δουλεύοντας σε βάθος και πολύπλευρα με την εικονογράφο, η οποία κουβαλάει την ατμόσφαιρα και την αισθητική των graphic novel, συμπράττοντας υποδειγματικά με το κείμενο το οποίο αναδεικνύει, ελευθερώνει, αξιοποιεί, ξεπεζεύει, πραγματοποιώντας άλλοτε την οπτική αφήγηση που μοιραία της υποδεικνύει εκείνο και άλλοτε συμπληρώνοντας με silent σελίδες την εξέλιξη προσθέτοντας δυναμική.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο που μέσα από την απλότητα και δωρικότητά του, μέσα από τη μοναδική συμπαιγνία της παλέτας και των κόμικ μορφών της Ζάχαρη με το παραμυθένιο, ιπποτικό σύμπαν αλληλεγγύης και προσφοράς του Γιαννακόπουλου αναδεικνύουν το καλό, όχι στην αιώνια μάχη του με το κακό, αλλά αυτή τη φορά, στη άλλη δύσκολη μάχη του με το να αναδειχθεί, να βγει από τους πυθμένες, να γίνει μνήμη και χρέος, να ανταποδοθεί, να επικρατήσει, να διαδοθεί ως κουλτούρα. Και η μάχη με την αισθητική κερδίζεται ήδη από το εξώφυλλο.
Στα κορυφαία της χρονιάς.
Για αναγνώστες από 4-5 περίπου ετών μέχρι όσο.
Εκδόσεις Πατάκη.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Διακρίσεις
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η περιπέτεια ενός ιππότη |
| Συγγραφέας: | Σπύρος Γιαννακόπουλος |
| Εικονογράφος: | Γεωργία Ζάχαρη |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Σεπτέμβριος 2022 |
| Υπεύθυνη έκδοσης: | Φαίη Κολοκυθά |
| Διορθώσεις: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 27,5 Χ 21 |
| ISBN: | 978-960-16-9588-4 |
