Πόσες ιστορίες έχουν γραφτεί για τον ήλιο και το φεγγάρι και την εναλλαγή ημέρας και νύχτας. Όμως αυτή η ιστορία είναι διαφορετική γεμάτη εικόνες και χρώματα, σκέτη μαγεία.
Η συγγραφέας Βάγια Παπαποστόλου παρουσιάζει μια παραμυθένια μορφή της σελήνης, πρόθυμη να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία των παιδιών.
Όλα συμβαίνουν σ΄ ένα μικρό χωριό που το λούζει ο ήλιος και ποτέ οι κάτοικοί του δεν έχουν γνωρίσει το σκοτάδι. Οι κάτοικοί του είναι ένας μοναχικός ρολογάς, ο κυρ Θύμιος ο μάστορας και δεκαεφτά παιδιά. Κάθε χρόνο την τελευταία μέρα του χρόνου, εμφανιζόταν στον ουρανό το δακρυσμένο σύννεφο και έφερνε μαζί του τα πουλιά των παραμυθιών. Τα παιδιά μαζευόταν γύρω από το δέντρο για να ακούσουν όμορφες ιστορίες. Η επιθυμία των παιδιών για τα παραμύθια γινόταν ολοένα και πιο μεγάλη. Τα πουλιά έφευγαν μαζί με το δακρυσμένο σύννεφο και τα παιδιά έμεναν παραπονεμένα.
Έτσι άκουσε το παράπονο των παιδιών η παραμυθού της σελήνης, ετοίμασε δυο βαλίτσες και ταξίδεψε στο μικρό χωριό για να προσφέρει τη βοήθεια της. Στη μια βαλίτσα έβαλε τη γραφομηχανή και στην άλλη την ιπτάμενη ομπρέλα της, τρύπωσαν και ο σκύλος και η γάτα της. Η Παραμυθού της σελήνης βγαλμένη από παραμύθι ντυμένη στα κόκκινα με την κιθάρα της στον ώμο ξεκίνησε για το μεγάλο της ταξίδι.Τα παιδιά έτρεξαν να συναντήσουν την παράξενη ταξιδιώτισσα και εκείνη τους μίλησε για το σκοπό της επίσκεψης της. Είχε δυο εκπλήξεις για τα παιδιά, η πρώτη ήταν ταξίδια στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών με ένα τους άγγιγμα στο κόκκινο φόρεμα της. Όμως για τη δεύτερη έκπληξη θα έπρεπε να της χαρίσουν τα παιδιά τη μισή από τη λιακάδα τους. Σε αντάλλαγμα η Παραμυθού της σελήνης θα γράψει τη γραφομηχανή της, τα δικά τους παραμύθια που κανείς δεν είχε ξανακούσει.
Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνουν τα παιδιά ήταν να απασχολήσουν τον κύριο ρολογά και να ξεχάσει να ξανακουρδίσει τα ρολόγια να δείχνουν την ώρα της αυγής. Έτσι θα έπεφτε βαθύς σκοτάδι στο μικρό χωριό. Τα παιδιά μαγεμένα κοίταζαν τον ουρανό, τ αστέρια, το φεγγάρι. Η Παραμυθού της σελήνης έγραψε το τελευταίο παραμύθι για τον εαυτό της. Τα παιδιά ήταν τόσο ευτυχισμένα που γνώρισαν τη μαγεία της νύχτας.
Μια ιστορία για τη δύναμη της πίστης στο όνειρο και την αγάπη για τα βιβλία. Για την αξία της προσφοράς και της ανταλλαγής, της αναζήτησης νέων τρόπων έκφρασης και την μαγεία της νύχτας και των αστεριών. Τα ταξίδια του νου είναι τα καλύτερα ταξίδια και η Παραμυθού σελήνη μας καλεί σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών.
Ο Νικόλας Ανδρικόπουλος μας εντυπωσιάζει με τα χρώματα, τις μορφές, τα σκίτσα του και βάζει τη δική του πινελιά.
Κάθε εικόνα μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής με έμφαση στη λεπτομέρεια. Στο γύρισμα της σελίδας δίνεται ένα μικρό στοιχείο από την εικόνα της σελίδας π.χ ένα καπέλο, μια γάτα, ένα ρόδι, ένα παιδί κτλ. Εντυπωσιακή η εικόνα του εξώφυλλου με την Παραμυθού της σελήνης να γράφει παραμύθια στη γραφομηχανή της και το κόκκινο φόρεμα της απλωμένο να καλύπτει τη γη. Η εικόνα συμπληρώνει το κείμενο και ντύνει το παραμύθι με μαγικές εικόνες και μορφές που ίπτανται στον έναστρο ουρανό σκορπίζοντας λίγη από τη μαγεία της νύχτας. Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις και είναι η εικόνα του έναστρου ουρανού τη νύχτα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η παραμυθού της σελήνης |
| Συγγραφέας: | Βάγια Παπαποστόλου |
| Εικονογράφηση: | Νικόλας Ανδρικόπουλος |
| Εκδόσεις: | Καστανιώτη, 2016 |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 30 Χ 22 |
| ISBN: | 978-960-03-6142-1 |
