Η Νίνα ζούσε σε ένα δάσος φουντωμένο και σκιερό. Ήξερε τα μονοπάτια του, τα μυστικά του, άκουγε τους ήχους του, είχε την αγάπη του. Από την καλή της τη γιαγιά τα είχε μάθει όλα, από την ίδια έμαθε και τις συνταγές για μαρμελάδες μαγικές. Κι όχι μόνο συνταγές αλλά ακόμα ακόμα και τις σωστές ώρες για να μαζεύει τα φρούτα του δάσους.
Η φήμη για τις μαρμελάδες της εξαπλώθηκε γρήγορα σε κάθε τόπο γύρω από το δάσος, χωριά και πόλεις. “Οι μαρμελάδες της Νίνας είναι μαγικές”, άκουγες παντού απ’ όλους. Σαν περνούσες από το κατώφλι της τρίτης μπουκιάς μιας μαρμελάδας της, γινόσουν παιδί, αθώος και ξέγνοιαστος σαν αυτό. Φήμη είναι, ταξιδεύει και τον κόσμο κυριεύει. Και κάποτε έφτασε μέχρι τον πύργο του νεαρού και κατσούφη βασιλιά, που φώναζε και έβριζε, αδικούσε και όλους τους χαμωπατούσε. Ένας μονάχος, διαρκώς θυμωμένος, ανικανοποίητος νεαρός βασιλιάς, προφανέστατα θα γινόταν και πολεμοχαρής, με το πάθος για πλούτο να κυβερνά τον ίδιο.
Μάταια προσπαθούσαν με κάθε τρόπο οι άνθρωποι του παλατιού να τον καλοπιάσουν και να του αλλάξουν τη διάθεση. Όλα αποτύγχαναν… υποδειγματικά. Μέχρι που ο αρχιμάγειρας του παλατιού έμαθε για τις μαρμελάδες της Νίνας. Και μη χάνοντας καιρό, πήγε στο παζάρι, αγόρασε μερικές και σέρβιρε μια κατακόκκινη στον βασιλιά. Εκείνος…τι; Θα γλίτωνε; Μαγεύτηκε από τη μαρμελάδα της Νίνας. Η συμπεριφορά του άλλαξε άρδην. Γλύκανε, ηρέμησε, καταλάγιασε. Κι ύστερα βημάτισε προς τα μαγειρεία του κάστρου του. “Ποιος φτιάχνει αυτές τις μαρμελάδες;”. Αυτή ήταν η μεγάλη ερώτηση της ημέρας. Κι η ζωή του θα αλλάξει κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά μόλις πάρει την απάντηση του αρχιμάγειρα. Η Νίνα. Η Νίνα.
Η ωραία τεχνήτρα του λόγου Αλεξάνδρα Μητσιαλή μαζεύει μερικές εκατοντάδες από τις καλύτερες λέξεις της -ίσως στο πυκνόφυτο δάσος της Νίνας να βρήκε τις πιο πολλές- τις στρώνει αφηγηματικά σαν σε ένα παλιό τζάκι που καίει αντίκρυ και φτιάχνει ένα στρωτό, “κλασικής αφηγηματικής λογικής”, όμορφο παραμύθι, από εκείνα που θαρρείς σου τα λέει μια καλή γιαγιά. Από εκείνα που η κυριαρχεί το μαγικό στοιχείο ως παράγοντας μεταμόρφωσης των ανθρώπων και ένα διαλεχτό κομμάτι της παντοδύναμης φύσης (φρούτα, μαρμελάδα) μεταβάλλει τη συμπεριφορά και εν τέλει τη ζωή τους. Ο διδακτισμός λείπει, το “θέλω να σου μάθω” λείπει κι αυτό. Μαζί με τις μαγικές μαρμελάδες, σαγηνεύει η ροή του λόγου μιας όμορφης ιστορίας που απολαμβάνεις σ’ όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
Φτιάχοντας με τα παιδιά μιας τάξης (ή έστω τα παιδιά ενός σπιτιού) μια μαρμελάδα με δικά σας υλικά, ίσως και με φρούτα από κάποιο δικό σας αγαπημένο δέντρο, δημιουργώντας μια προσωπική τελετουργία κατά την παρασκευή της, μπορείτε να ζωντανέψετε το παραμύθι με τρόπο μοναδικό. Ο βασιλιάς, η Νίνα, η γιαγιά, ο αρχιμάγειρας και οι άνθρωποι του παλατιού θα γίνουν οι ήρωες που θα τρέξουν τη δραματοποίησή σας, η οποία όμως μπορεί να “διακόπτεται” συχνά πυκνά από τις εργασίες της μαρμελάδας. Θα είναι μια μαγική διαδικασία. Προσωπικά, με το άνοιγμα των σχολείων τον καινούριο χρόνο, θα πραγματοποιήσω μια “Μαγική μέρα της μαρμελαδούς” και υποψιάζομαι ότι θα περάσουμε υπέροχα.
Τα συννεφένια φύλλα δέντρων της Βάσως Ψαράκη αλλά και η συνολική εικαστική προσέγγιση στην εικονογράφησή της που την βρήκα απόλυτα ταιριάστή με την αφήγηση της συγγραφέα, χαρίζουν πολλές ιδέες για εικαστικούς πειραματισμούς από τα παιδιά. Σε πολλές σελίδες του βιβλίου, έμεινα με την αίσθηση ότι τα χρώματα ακόμα στεγνώνουν κι ότι αν τρίψεις λίγο πιο δυνατά τα δάχτυλά σου πάνω στο χαρτί θα σου μείνει το χρώμα. Ζωντάνια χρωμάτων και αισθήσεων. Μου άρεσε.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: |
Η μαρμελαδού
|
| Συγγραφέας: | Αλεξάνδρα Μητσιάλη |
| Εικονογράφηση: | Βάσω Ψαράκη |
| Εκδόσεις: | Πατάκης, Νοέμβριος 2016 |
| Διόρθωση: | Αντωνία Κιλεσσοπούλου |
| Σελιδοποίηση: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 21,1 Χ 28,5 |
| ISBN: | 978-960-16-5884-1 |
