More
    xmas banner agori koimismeno_elniplex 1068x150
    patakis_marselen banner_elniplex 1068x150
    xmas banner agori koimismeno_elniplex 1068x150
    patakis_marselen banner_elniplex 1068x150
    xmas banner agori koimismeno_elniplex 1068x150
    patakis_marselen banner_elniplex 1068x150
    patakis_xmas banner skroutz_elniplex 405x150
    xmas banner agori koimismeno_elniplex 405x150
    patakis_marselen banner_elniplex 405x150
    ΑρχικήΧρυσές ΛίστεςΧΛ-2024Η λεωφόρος, του Ζαν-Φρανσουά Σενεσάλ

    Η λεωφόρος, του Ζαν-Φρανσουά Σενεσάλ

    Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 13+ (target 14-20) – Λογοτεχνία για εφήβους και νέους+

     Έφυγες τη μέρα που έγινα δεκαοκτώ χρόνων. Το διαμέρισμα ήταν καθαρό και συγυρισμένο όταν ξύπνησα, κάτι που δεν ήταν συνηθισμένο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά είχες μαζέψει και όλα όσα ήταν σκορπισμένα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, ακόμα και την αγαπημένη σου τράπουλα, αυτή με τη φωτογραφία από τους Καταρράκτες του Νιαγάρα.

    Ο Jean-François Sénéchal γράφει για μια λεωφόρο απελπισίας, ματαίωσης, αλλά τελικά ελπίδας, καλοσύνης και ενηλικίωσης.

    Περί τίνος πρόκειται

    Ξύπνησε στα δέκατα όγδοα γενέθλιά του και δεν βρήκε τη μητέρα του σπίτι. Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε ότι δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.

    “Αλλά εσύ δεν ήθελες να πάω, είπες μάλιστα ότι ήμουν ένας “ευτυχισμένος βλάκας”. Θύμωσε, σου είπα ότι δεν ήμουν βλάκας και καθόλου ευτυχισμένος”.

    Ο Κρις. Έχει ελαφριά νοητική υστέρηση. Το σώμα ενός νεαρού άνδρα βρίσκεται κάτω από το μυαλό ενός παιδιού. Πιστεύει ότι θα τη βρει όταν γυρίσει σπίτι. Απόγνωση. Ο Κρις πρέπει να ανταπεξέλθει μόνος του τώρα. Και αυτό δεν είναι εύκολο για κάποιον σαν κι αυτόν. Θυμάται τη μητέρα του, έτσι τη γνωρίζουμε κι εμείς. Θλίψη. Πώς να περπατήσεις μόνος;

    “Σε περίμενα για καιρό, μαμά. Δεν έκανα πια τίποτε άλλο, εκτός από το να βλέπω κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Μου έκανε καλό να γελάω κάθε φορά που το κογιότ έπεφτε σε μια τρύπα ή ο γάτος έσκαγε πάνω στον τοίχο κάνοντας πατίνια. […] Δεν ξέρω πόσο καιρό έβλεπα τηλεόραση. Ξέρω μόνο ότι τα δέντρα είχαν βγάλει καινούργια φυλλαράκια, όταν ήρθε να με δει η κυρία Σιλβέστερ”.

    Από τη μελαγχολία και τις θρηνητικές καταδύσεις, σιγά σιγά θα αρχίσει να βρίσκει μέσα του ένα περιθώριο δύναμης και θέλησης για να φτιάξει έναν δρόμο επιβίωσης, βαδίζοντας προς τη δική του, ιδιαίτερη ενηλικίωση. Για να τον βοηθήσουν του προτείνουν να γίνει ο θυρωρός της πολυκατοικίας και να κάνει μικροδουλειές για τους κατοίκους για να μπορέσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. “Είμαι περήφανος που είμαι ο πρώτος θυρωρός του κτιρίου και οι άλλοι ένοικοι είναι και αυτοί χαρούμενοι για μένα“. Οι περισσότεροι τον στηρίζουν. Είναι καλοσυνάτος, ευγενικός, άκακος, ευθύς, αξιαγάπητος.

    Η πρωτοπρόσωπη αφήγησή του απευθύνεται συχνά προς τη μητέρα του. Μέσα από τις αναμνήσεις του τη στήνει μπροστά μας, μελαγχολική, μοναχική, δυστυχισμένη, καθώς και τη σχέση τους, μια σχέση ιδιαίτερης απόχρωσης και συναισθηματικής έντασης. Πιστεύω, ωστόσο, ότι η μισή ομορφιά αυτού του μυθιστορήματος ενηλικίωσης κρύβεται πίσω από τον τίτλο του. Η λεωφόρος! Αυτός ο τοπικός προσδιορισμός είναι η ανάδειξη αυτής της λεωφόρου ως το μέρος όπου ξεδιπλώνεται, αναδύεται ή ματαιώνεται όλη η ζωή του Κρις, αφού εκεί ζει, εκεί άνοιξε την πόρτα και χάθηκε η μητέρα του, εκεί περπατά και τεκμηριώνει την όποια κοινωνικότητά του, εκεί βλέπει η πόρτα της πολυκατοικίας όπου γίνεται θυρωρός. Αυτή είναι η λεωφόρος όπου χάνονται και ξαναστήνονται τα όνειρα, αυτή είναι ο μεγάλος δρόμος που περπατάει ο Κρις για να βρει ξανά λίγη χαρά.

    Η γλώσσα που βάζει στο στόμα του Κρις ο συγγραφέας Ζαν-Φρανσουά Σενεσάλ είναι συγκινητική, τρυφερή, αποτυπώνει έναν χαρακτήρα παραδίδοντάς τον μας ολοκληρωμένο και ακέραιο μέσα στα ειδικά χαρακτηριστικά του. Ωστόσο, αισθάνομαι ότι κάποιες φορές ο Κρις εκφραζόταν πάνω από το μέσο επίπεδο ενός νέου με νοητική υστέρηση. Μπορεί να είναι ένα παιδί με υψηλή ενσυναίσθηση, θεωρώ όμως ότι αυτό μπορεί να ιδωθεί υπό το πρίσμα ενός ατόμου με ιδιαιτέρως υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, γεγονός που φανερώνει ενδεχομένως κάποιο σχόλιο του συγγραφέα περί διαφορετικών ειδών νοημοσύνης, οι οποίες αλληλεπιδρούν, αναιρώντας, συμπληρώνοντας ή τροποποιώντας τις άλλες, όπως ας πούμε η διανοητική. Ο Κρις υστερεί νοητικά, αλλά συναισθηματικά είναι αρκετά πιο οξυδερκής από τους περισσότερους ανθρώπους.

    Η μετάφραση της Άννας Κοντολέων επιτρέπει να απολαύσεις την ανάγνωση.

    Για αναγνώστες από 13-14 περίπου ετών.

    Εκδόσεις Καστανιώτη.

    Διακρίσεις

     
    TAYTOTHTA 
    Τίτλος: Η λεωφόρος
    Τίτλος πρωτοτύπου:
    Le boulevard
    Συγγραφέας:

    Jean-François Sénéchal

    Εκδόσεις:

    Καστανιώτη, Νοέμβριος 2023

    Μετάφραση:

    Άννα Κοντολέων

    Σελίδες:

    296

    Μέγεθος:
    14 Χ 20,5
    ISBN:

    978-960-08-0098-2

    Απόστολος Πάππος
    Απόστολος Πάππος
    Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1976. Νηπιαγωγός. Κάποτε έφτιαξε το ELNIPLEX. Τώρα γράφει γι' αυτό μόνο όποτε του αρέσει κάτι.
    RELATED ARTICLES

    Most Popular