Η μαμά “λείπει σε ταξίδι”. Έτσι, η Ζωή ζει τη ζωή της με τον μπαμπά της. Από τότε που η μαμά λείπει, ο μπαμπάς τα κάνει όλα μόνος του. Δεν είναι σούμπερμαν, αλλά τα καταφέρνει περίφημα, τουλάχιστον στα περισσότερα. Έχει όμως τις δικές του κρυφές υπερδυνάμεις, ούτε ο ίδιος δεν τις ξέρει. Ποιες είναι; Θα σας ομολογήσω μερικές γιατί η Ζωή νομίζω δε θέλει να τα γράψω όλα εδώ. Λοιπόν, ο μπαμπάς της μαγειρεύει υπέροχα, συμμαζεύει το σπίτι στο πι και φι κι ας γκρινιάζει λίγο καμιά φορά, διαβάζει το μυαλό της Ζωής με τις επιθυμίες και είναι καλός στις βόλτες και τις ωραίες συμφωνίες. Και η ζωή με τον μπαμπά συνεχίζεται…
Λόγος περιεκτικός, λόγος ρυθμικός και αυθεντικός, πολύ κοντά στην σκέψη και την δομή εκφραστικότητας των παιδιών αυτής της ηλικίας (πέριξ της νηπιακής). Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της μικρής Ζωής που ζει με τον μπαμπά της, καθώς η μαμά λείπει στο μεγάλο ταξίδι, ενθουσιάζει και συγκινεί, συμπυκνώνει την καθημερινότητα κάθε παιδιού που ζει με τον ένα γονιό, εν προκειμένω με τον μπαμπά που κοινωνικά θεωρείται η πιο δύσβατη περίπτωση.
Ο Δημήτρης Τσιλινίκος, μετά το Πιρούνια και μαχαίρια στα μαχαίρια, δημιουργεί ένα ιδιαίτερης ομορφιάς κείμενο, υπερνικώντας την αμηχανία του θέματος που εκδοτικά εξαντλείται συνήθως στην απώλεια του παππού και της γιαγιάς. Ο συγγραφέας, όμως, δεν γράφει για την απώλεια, δεν θρηνεί, δεν επιδιώκει τη συγκίνηση μέσω της απουσίας μητέρας. Η δική του συνθήκη τοποθετείται μετά το καθοριστικό γεγονός Χ, στη ζωή που χτίζεται και τρέχει μετά από αυτό. Το παιδί αυτό έχει έναν γονιό, σε αυτόν τον ένα συγκεντρώνονται όλες του οι δυνάμεις και αδυναμίες, σε αυτόν εναποτίθενται τα πάντα, από όνειρα και προσδοκίες μέχρι παράπονα και δυστοκίες.
Αναπληρώνεται η αγάπη; Πόσο δύσκολη είναι η συμβίωση όταν η μαμά “λείπει” από το σπίτι; Πώς βλέπει το παιδί αυτήν την σχέση με τον μπαμπά; Εκμεταλλεύεται την φροντίδα, δίχως να συμμετέχει στον κύκλο εργασιών ενός σπιτιού; Ο συγγραφέας ισορροπεί έξοχα και χωρίς να ακυρώνει την παιδικότητα, χωρίς να εξιδανικεύει σχέσεις και σχήματα, αποδίδει μια συναισθηματική ισορροπία, δίχως να λείπει το χιούμορ, η ξεγνοιασιά της ηλικίας, η ίδια η ζωή.
Για τον εικονογράφο Πέτρο Μπουλούμπαση δεν μπορώ να γράψω πολλά. Οι δουλειές του είναι κάθε φορά και καλύτερες, μη έχοντας ποτέ εν τέλει αισθητικό ταβάνι. Η εικονογράφησή του καθηλώνει, εντάσσει στοιχεία από την πραγματικότητα του συγγραφέα, εικόνες από την Θεσσαλονίκη και τελικά συνομιλεί με την εικαστική του ποιότητα με δύο… παράλληλες ιστορίες, μία οικουμενική και μία της Ζωής. Αλλά ο ίδιος τα λέει πολύ καλύτερα (δείτε εδώ).
Ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς, μετά βεβαιότητος.
Εκδόσεις Επόμενος Σταθμός.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η Ζωή με τον μπαμπά |
| Συγγραφέας: | Δημήτρης Τσιλινίκος |
| Εικονογράφηση: | Πέτρος Μπουλούμπασης |
| Εκδόσεις: | Επόμενος Σταθμός, Απρίλιος 2019 |
| Σελίδες: | 28 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 30 |
| ISBN: |
678-960-8259-35-5
|
