Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι τα παιχνίδια αποτελούν πηγή έμπνευσης, ελεύθερης έκφρασης και φαντασίας. Η αγάπη του Χρήστου Μπουλώτη για τα παιχνίδια και η τεράστια συλλογή του που ξεπερνά τα 7.000 παιχνίδια τον οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Ένα βιβλίο που τα έχει όλα: αγωνιστικότητα, διαδηλώσεις, αγάπη, φιλία, ομαδικό πνεύμα, νοσταλγία…
Ο συγγραφέας με την γνωστή του μαεστρία «στήνει μια κοινωνία παιχνιδιών» που μοιάζει πολύ με εκείνη των ανθρώπων. Ηγέτες, τύποι της δράσης, ανήσυχοι, ονειροπόλοι, μαχητές, βγαίνουν από τα κουτιά όπου τους στοίβαξαν χωρίς τη θέλησή τους και ακολουθούν τον δρόμο της καρδιάς και του μυαλού τους. Εντάξει γίνεται λόγος και για τους «φοβητσιάρηδες από κούνια» κι εκείνους που δεν τολμούν να χαλάσουν «την τάξη και την ησυχία» αλλά σε κάθε κοινωνία υπάρχουν, δεν θα υπήρχαν και σε αυτή των παιχνιδιών;
Με αρχηγό τον μονόφθαλμο αρκούδο Τζον, ο οποίος έχασε ένα του μάτι σε μια μάχη με μια ζηλιαρόγατα, στήνεται η Επανάσταση.
«Τι θα πει επανάσταση, αρκούδε Τζον;» θα ρωτήσει ο Ρίκι, το κουρδιστό ποντίκι, προλαβαίνοντας την ερώτηση των μικρών αναγνωστών. Η απάντηση, κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να μπει στα πλέον ευπώλητα λεξικά πλάι στα λήμμα:
«Επανάσταση θα πει να διεκδικείς φως, άμα στο έχουν στερήσει» απαντά ο συγγραφέας δια στόματος αρκούδου Τζον και συμπληρώνει «και χάδια, άμα δε σε χαιδεύουν. Και να ζητάς πίσω το μάτι σου, άμα στο βγάλει μια ζηλιάρα γάτα» Πολλά παλιά παιχνίδια λοιπόν συγκεντρώθηκαν και βγήκαν στην πόλη διεκδικώντας την αγάπη των ιδιοκτητών τους, των παιδιών που δεν τους δίνουν πια σημασία, καθώς ασχολούνται συνέχεια με τα ηλεκτρονικά τους παιχνίδια. Οι κίνδυνοι που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι πολλοί και πρώτα από όλα ο μεγάλος σκουπιδοφάγος. Αλλά και οι ένστολοι που έχουν εντολή να καταπνίξουν την επανάσταση ώστε να μην πληγούν τα συμφέροντα εκείνων που θησαυρίζουν από τις πωλήσεις των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και κινούν και τα νήματα της εκάστοτε εξουσίας. Κι είναι επικίνδυνα για όλους αυτούς τα ανυπάκουα παιχνίδια που ακονίζουν την φαντασία. Καλύτερα να αποβλακώνονται ολημερίς τα παιδιά με τα ηλεκτρονικά «σαν νυσταγμένα πεπόνια». Το κέρδος είναι και οικονομικό και πολιτικό όπως καταλαβαίνετε.
Αν περιμένετε τώρα ότι τα παιχνίδια πρόταξαν τους Μολυβένιους Στρατιώτες τους κι ακολούθησε μάχη, μάλλον θα απογοητευτείτε. Τα στρατιωτάκια του Μπουλώτη είναι στρατιώτες της ειρήνης, αντίθετοι στη βία και τις άδικες μάχες. Με τις ξιφολόγχες τους ανοίγουν τρύπες στη φαντασία για να αερίζεται που και που και έχουν θέσει σκοπό της ύπαρξής τους να θυμίζουν στα παιδιά τα δεινά του πολέμου που καθόλου παιχνίδι δεν είναι! Οι παιχνιδιάρηδες επαναστάτες επιστράτευσαν την φαντασία τους και μερικές…μπανανόφλουδες για να προστατευτούν και δεν τα κατάφεραν κι άσχημα. Κι οργανώθηκαν και συζήτησαν τις επόμενες κινήσεις τους στα σχολεία και τη Βουλή.
Αλλά όπως κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός έχει να επιδείξει και τους προδότες του, έτσι και σε τούτη την επανάσταση δεν έλειψε ο «κιτρινιάρης προδότης», ένα μικρό ρομπότ, που έγινε η αφορμή να κατασταλεί η Επανάσταση των παλιών παιχνιδιών.
Κι έτσι άδοξα τελειώνει η ιστορία, θα μας ρωτήσετε; Όχι βέβαια, χάθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος! Η φασαριόζα μαϊμού με τα πιατίνια, πρωτοστάτισσα της επανάστασης, αλλά και αφηγήτρια της ιστορίας, δεν προσγειώνεται έτσι εύκολα στην πραγματικότητα που της επιβάλλεται. Αυτή είναι που θα πείσει και τον συγγραφέα να αφήσει τις δουλειές του και να λάβει μέρος στην επανάσταση, απ’το δικό του μετερίζι, να σταθεί στο ύψος του σαν πραγματικός συγγραφέας κι όχι σαν «συγγραφέας μαϊμού»!
Περί εικονογράφησης: Εδώ δεν μιλάμε για εικονογράφηση, αλλά για καλλιτεχνική επιμέλεια! Εξαιρετική η δουλειά της Φωτεινής Στεφανίδη, η οποία με τον χαρακτηριστικό της τρόπο απέδωσε την επανάσταση των παιχνιδιών εμπνευσμένη από την προσωπική συλλογή παιχνιδιών του Χρήστου Μπουλώτη. Πορσελάνινες μπαλαρίνες, χιουμοριστικά κουρδιστά της Αμερικανικής εταιρείας Marx, ξύλινα παιχνίδια σε τροχήλατες βάσεις, μολυβένιοι στρατιώτες, πανηγυριώτικα τσίγκινα, αλλά και λούτρινα παιχνίδια γεμίζουν τις σελίδες του βιβλίου δηλώνοντας το παρών στην επανάσταση. Οι σκοτεινές και φωτεινές πινελιές της Φωτεινής Στεφανίδη εναλλάσσονται ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας αλλά και τα συναισθήματα του αναγνώστη. Από το σκοτεινό κουτί, η ζωγράφος-εικονογράφος μας παρασύρει στο φως της ελπίδας. Πολύχρωμα συνθήματα γράφονται από τον υπαρχηγό κλόουν Άρτζι Μπούρτζι στις σελίδες του βιβλίου και τα συλλεκτικά παιχνίδια ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και τον καλούν να σηκωθεί από τον καναπέ του και να πάρει μέρος στην πιο όμορφη, πιο ειρηνική, αλλά και πιο ελπιδοφόρα Επανάσταση. Αυτήν που περιμένουμε από τα παιδιά!
Η ελνιπλεξική αξιοποίηση: Και μόνο η ανάγνωση αυτού του βιβλίου αρκεί για να γεμίσει το μυαλό και την ψυχή. Αλλά σίγουρα θα γίνει η απαρχή να μιλήσουμε για αγώνες και επαναστάσεις. Να δημιουργήσουμε συλλογές από αντικείμενα που θα φέρουν τα παιδιά και θα μιλήσουν για την ιστορία τους. Να ασχοληθούμε με το παιχνίδι στην πορεία του χρόνου μέσα από Μουσειοβαλίτσες, επισκέψεις, αλλά και συντροφιά με τους παππούδες μας που έχουν συχνά πολλά να μας πουν για μια εποχή που το παιχνίδι είχε μια άλλη διάσταση. Και μην ξεχνάτε: «Αρχίζει να γερνάει κανείς, απ’ τη στιγμή που σταματάει να παίζει».
Χρήστος Μπουλώτης
Υποψήφιο στην κατηγορία Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου των Κρατικών Βραβείων 2013
Λίστα White Ravens 2014
Υποψήφιο για το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου 2013
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών |
| Συγγραφέας: | Χρήστος Μπουλώτης |
| Εξώφυλλο: | Φωτεινή Στεφανίδη |
| Εκδόσεις: | Καλέντης, 2013 |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
| ISBN: | 978-960-219-288-7 |
