Η μαμά της Δανάης είναι αγωνίστρια κι αντιπαθεί όσους κάθονται στα πούπουλα ακόμα και τις πριγκίπισσες των παραμυθιών! Σιγά την αγωνίστρια, σκέφτεται η Δανάη, αφού ούτε σε έναν αγώνα δεν έχει πατήσει το πόδι της. Και φυσικά δεν ξέρει κανένα άθλημα. Άσχετη εντελώς! Όμως η Δανάη το έχει βάλει σκοπό να την πείσει φέτος να την αφήσει να ντυθεί πριγκίπισσα. Γι αυτό το σκοπό έχει συμμαχήσει με τον μπαμπά, τη γιαγιά και τον παππού.
Η μαμά-αγωνίστρια πείθεται να μην ντύσει τη Δανάη ζωάκι κι εξορμούν μαζί στα μαγαζιά προς εξεύρεση της καλύτερης πριγκιπικής στολής. Το εγχείρημα είναι δύσκολο καθώς οι στολές απορρίπτονται η μία μετά την άλλη για διάφορους λόγους. Η στολή Πριγκίπισσα- Ηλιαχτίδα όμως, είναι τέλεια! Η σχδόν τέλεια, αφού δεν είναι στο νούμερο της Δανάης. Η πολήτρια όμως, διαβεβαιώνει τη Δαναή και τη μητέρα της ότι στην αποθήκη υπάρχει η στολή στο σωστό για τη Δανάη, νούμερο.
Όταν το απόγευμα ο μπαμπάς καταφθάνει κρατώντας την πολυπόθητη σακούλα, η χαρά της Δανάης δεν περιγράφεται! Μόνο που αντί για την Πριγκίπισσα-Ηλιαχτίδα η Δανάη αντικρύζει μια στολή κόκκινου ιππότη! Τι να περιμένεις από ένα κατάστημα που λέγεται “Δυο λαλούν και τρει χορεύουν” κι από τον μπαμπά που δεν έχει ιδέα από ψώνια, Μέχρι κι ο μανάβης τις άγγουρες ντομάτες του ορτώνει.
Ο μπαμπάς, που εκτός από άσχετος στα ψώνια, είναι μια σκέτη γλύκα, τρέχει να αντικαταστήσει τη στολή. Όμως το κατάστημα έχει ήδη κλείσει και η Δανάη υποχρεώνεται να πάει στο πάρτι ντυμένη με την αγορίστικη στολή. Η μαμά επιμένει πως δεν υπάρχουν αγορίστικες και κοριτσίστικες στολές,. Με αυτή την στολή κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μια αμαζόνα της φωτιας! Η Δανάη θέλειι να ανοίξει η γη να την καταπιεί. Ούτε που πλησιάζει τις πειγκίπισσες-συμμαθήτριές της. Πόσο θα ήθελε να είναι μα πραγματική Αμαζόνα με αληθινό άλογο που θα την έπαιρνε μακριά…
Σαν από θαύμα εμφανίζεται μπροστά της ένα πορτοκαλί άλογο με το στέμμα της Πριγκίπισσας-Ηλιαχτίδας στο κεφάλι… Η Δανάη βρήκε στον Άρη, όχι μόνο τη χαμένη της στολή, αλλά και την πιο ταιριαστή συντροφιά στο χορό και τά παιχνίδια. Άλλωατε μια παράξενη Αμαζόνα κι ένα παρδαλό άλογο είναι τέλειος συνδυασμός!
Η Λίνα Μουσιώνη μας χαρίζει άλλη μια τρυφερή, ευφάνταστη και καλογραμμένη ιστορία. Με αμεσότητα, που ενισχύεται από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αλλά και χιούμορ, προσεγγίσει το θέμα των στερεοτύπων. Με αφορμή τις αποκριάτικες στολές, πλάθει μια ιστορία για την ταυτότητα, αλλά και τις επιλογές των παιδιών που κάθε άλλο παρά ελεύθερες είναι, δεδομένου ότι ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχούν οι στερεοτυπικές αναπαραστάσεις. Η ηρωίδα της Λίνας Μουσιώνη, ενώ περνάει τη φυσιολογική φάση του “ανήκειν” αποζητώντας την ομοιογένεια με τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας της, τελικά δεν φοβάται να διαφοροποιηθεί. Η ενδυνάμωση έρχεται αφενός από τη φιλιά που αναπτύσσει με τον Άρη, αφετέρου γιατί μεγαλώνει σε μια οικογένεια χωρίς πολλές στερεότυπες αντιλήψεις.
Την ιστορία που έγραψε η Λίνα Μουσιώνη και εεικονογράφησε η Ναταλία Καπατσούλια ίσως αρχίσουμε να τη διαβάζουμε την περίοδο της αποκριάς αλλά σίγουρα δε θα σταματήσουμε να τη διαβάζουμε όταν τελειώσουν οι απόκριες!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ζητείται άλογο για αμαζόνα |
| Συγγραφέας: | Λίνα Μουσιώνη |
| Εικονογράφηση: | Ναταλία Καπατσούλια |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Φεβρουάριος 2017 |
| Σειρά: | Διαβάζω ιστορίες |
| Σελίδες: | 64 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-0825-9 |
