Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 18+ — Διδακτική προσέγγιση για νηπιαγωγούς
Βρήκαν σήμερα στη λίμνη
μια νεράιδα πεθαμένη.
Είναι έξω από τη λίμνη
καταγής σαβανωμένη.
Ένα ψάρι στους μηρούς της
όλο έρχεται και πάει.
Ο άνεμος της λέει «μικρή μου!»
μα εκείνη δεν ξυπνάει.
Τα μαλλιά της από φύκια
είναι ξέπλεκα στους βράχους
κι έχει ξέσκεπα τα στήθια
που ριγούν απ’ τούς βατράχους.
Ο Θεός να σε φυλάει.
Για την κόρη των λιμνών
πάμε να προσευχηθούμε
στην Κυρά των Ποταμών.
Έπειτα δυο κολοκύθες
θα της βάλω στα πλευρά
να μπορεί να κολυμπάει
πάνω στ’ αλμυρά νερά.
Ποίηση: Federico García Lorca
Απόδοση: Σωτήρης Τριβιζάς
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Ερμηνεία: Μίνως Θεοχάρης
Περί τίνος πρόκειται
Μια διδακτική προσέγγιση ποιημάτων του μεγάλου Ισπανού ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στο νηπιαγωγείο από τη νηπιαγωγό Κάλη Καββαθά. “Αναζητώντας την ποίηση στο νηπιαγωγείο μου, είχα συναντήσει ποιήματα που αποστηθίστηκαν για την παρουσίαση μιας γιορτής, ποιήματα που έγιναν “ασκήσεις” για τη βελτίωση και τον εμπλουτισμό του προφορικού λόγου, ποιήματα που φτιάχτηαν από τα παιδιά ενώ παίζαμε με τις λέξεις και τις ομοιοκαταληξίες, μελοποιημένα ποιήματα που τα γνωρίσαμε σαν τραγούδια, ποιήματα που χρησιμοποίησα ως ευκαιρίες για άλλες δραστηριότητες συνδέοντας πεδία και γνωστικούς τομείς του αναλυτικού προγράμματος”, λέει στην εισαγωγή της η συγγραφέας. Ο μεγάλος ο στόχος όμως είναι να φέρεις την ποίηση στο νηπιαγωγείο για να δουν τα παιδιά μέσα στα ποιήματα όψεις του εαυτού τους. Πώς όμως θα γινόταν κάτι τέτοιο;
Επέλεξε τρία σπουδαία ποιήματα του Λόρκα, τη Νεράιδα, Το μουγκό παιδί και το Η νύχτα δίψασε για ίσκιους και ξεκίνησε τις εκδρομές προς τα μονοπάτια της ποίησης του σπουδαίου ποιητή. Μέσα από διαλόγους που ιχνηλατούσαν τις γνώσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις των παιδιών, πίνακες, τραγούδια και μουσικές, εικόνες και φωτογραφίες, βιβλία που σχετίζονταν άμεσα όπως Ο μαγικός κόσμος του Φεδερίκο του Σωτήρη Τριβιζά, θεατρικό παιχνίδι, ήχους, ζωγραφιές και δημιουργίες, η νηπιαγωγός αναζήτησε τρόπους εισαγωγής της ποίησης στη ζωή και την εκπαιδευτική διαδικασία των παιδιών, ενίσχυσε το αισθητικό τους κριτήριο και δημιούργησε ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα το οποίο μπορείτε να ακολουθήσετε και να εμπλουτίσετε κατά τον δικό σας τρόπο και τη δυναμική της ομάδας σας.
Εστιάζοντας
Η ποίηση λείπει από τη ζωή μας γιατί λείπει από τις αναγνώσεις μας. Όποιος κοιτάζει το φεγγάρι είναι ρομαντικός και όποιος γράψει κάτι πιο γλυκύ από την τραχιά εποχή είναι κουλτουριάρης, ενίοτε και με το λανθάνον πρόθεμα “ψευτό”. Εν τω μεταξύ υπάρχει και μια άλλη σύγχυση με την ποίηση. Κατά πολλούς, λοιπόν, αν σου αρέσει η ποίηση, αν διαβάζεις, αν την αγοράζεις, αν ακούς μελοποιημένη ποίηση, δεν μπορεί ταυτόχρονα να σου αρέσει και η μπάλα, δεν μπορεί να σου αρέσει και ο Μητροπάνος, δεν γίνεται να να κάνεις οποιαδήποτε επιλογή η οποία δεν επικοινωνεί άμεσα με την ποίηση. Μα η ποίηση είναι μια τεράστια θάλασσα με απειράριθμες εκδοχές που ξεκινούν από τις λέξεις ενός ποιητή, τις εικόνες ενός εικονογράφου, τις αποτυπώσεις ενός ζωγράφου και για να γίνω ποιο συγκεκριμένος, ποίηση είναι το Μονόγραμμα και ο Ελύτης, ο Λόρκα και η Νεράιδα, ο Χατζιδάκις και η Παρθένα της Γειτονιάς μου, ο Σταυριανός και Οι φόβοι του μεσημεριού, ο Γκάλης και το τριπλό σπάσιμο μπροστά στον Τσατσένκο, ο Μαραντόνα στο σλάλομ του απέναντι στους κατακτητές Άγγλους, το ζεϊμπέκικο του Μητροπάνου και του Τσαρούχη, το γέλιο ενός παιδιού που το κυνηγάς ως κακός λύκος παίζοντας σε μια ταράτσα που κοιτάζει τη γραμμή του ορίζοντα, ο ήλιος που βυθίζεται μέσα στη θάλασσα και κοκκινίζει, ένα όμορφο πέτρινο σπίτι ταιριαστό στην άγονη γη του ή ένα λευκό κυκλαδίτικο με μπουκαμβίλιες κι όχι πισίνες, η λεβάντα και η αρμπαρόριζα, το σκόρδο το φρέσκο στα δάχτυλα της γυναίκας μου, το βαρκάκι που διασχίζει τις μικρές Κυκλάδες, ο ψαράς που αναζητά το μεροκάματο της μέρας και μετά βίας το βρίσκει στα ταλαίπωρα δίχτυα του, η προικισμένη δασκάλα με τους επτά μαθητές στο δυσπρόσιτο χωριό, ο ξυλουργός που δίνει μορφή σε ένα έπιπλο ή σε ένα ξύλινο παιχνίδι, το τρένο που χάνεται μέσα στα πλατάνια και τα τοξωτά γεφύρια της Αρκαδίας, τα λαλάγγια στο κουμαρόμελο, το γαλακτομπούρεκο του Κοσμικού και οι οβριές της μάνας μου στην κατσαρόλα, οι χωριάτικες χυλοπίτες στην Ανδρίτσαινα, το άγαλμα της οπλισμένης Αφροδίτης και ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να γεμίσει ένα βιβλίο μεγέθους μυθιστορήματος και να είναι διαφορετικός για τον καθένα. Ωστόσο, θα συμφωνούσαμε όλοι σε ένα πράγμα: ποίηση είναι τα πιο όμορφα πράγματα της ζωής μας, οι πιο όμορφοι δημιουργοί, τα πιο όμορφα καμώματα, οι πιο όμορφες μυρωδιές, γεύσεις, χάδια. Κι αυτό δεν είναι κρίμα κι αμαρτία, είναι ολέθριο να λείπει από τη ζωή ενός παιδιού∙ να βρίσκει το ωραίο, να το συλλέγει, να μη ζει μονόπατα πίσω από τη λάμψη των οθόνων, της ματαιότητας και της δημοφιλίας.
Να δώσουμε την ποίηση στα παιδιά. Να την κατεβάσουμε στα πόδια τους. Όχι για να την τσαλαπατήσουν, αλλά για να τους τα χαϊδέψει και να τους τα πλύνει. Να σκαρφαλώσει στα γόνατά τους, να καθίσει στην αγκαλιά τους, να αγγίξει την καρδιά και τις σκέψεις τους, να καθορίσει το βλέμμα τους, τον τρόπο που κοιτάζουν τα πράγματα. Γιατί η ποίηση, δίχως να κατηχεί, φωτίζει το διαφορετικό, το όμορφο, το απέραντο και το πεπερασμένο, το αειθαλές και το ασθμαίνον, το κόκκινο και το λευκό, το αιωρούμενο και το αλύγιστο, το εδώ και το εκεί, το ταξίδι και την κουνιστή καρέκλα μέσα από το θολό παράθυρο που δεν έφυγε ποτέ.
Φτάνοντας, κατόπιν τρανής εισαγωγής στο δια ταύτα: δεν υπάρχει η ποίηση στο σχολείο γιατί δεν υπάρχει στις ζωές των δασκάλων και των γονιών των παιδιών. Ας μην κρυβόμαστε! Με έναν Καβάφη που πόσταρες στα social για να μαζέψεις τα “σοβαρά” λάικ των φαν σου δεν τρύπωσες ξάφνου στα κατάβαθα της ποιήσεως. Είναι αγώνας, σκάψιμο βαθύ, θητεία ισόβια.
Ορμήξτε, φέρτε την ποίηση στα παιδιά. Από τα παιδικά ποιήματα που γράφονται με σκοπό αυτό το κοινό, μέχρι τους μεγάλους, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Λόρκα, όσους άλλους.
Η πρόταση της Κάλης Καββαθά είναι εξαιρετική και ευχόμαστε να βρει μιμητές παντού. Γιατί έχει ουσία και αξία να αναζητάς το όμορφο και το άλλο στον κόσμο μας. Αφήστε που ο Λόρκα, ο Ελύτης της Ιβηρικής, είναι μια σπουδαία όψη της ποίησης για κάθε άνθρωπο, μικρό ή μεγαλύτερο.
Μια ωραία αυτοέκδοση, με ένα θαυμάσιο εξώφυλλο που θα ζήλευαν πολλά βιβλία.
Ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
(Την έκλεψε ο βασιλιάς των γρύλων.)
Σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
Δεν θέλω τη φωνή για να μιλήσω.
Να φτιάξω μόνο ένα δαχτυλίδι
να το φορέσει η σιωπή
στο δάχτυλό της.
Σε μια σταγόνα διάφανο νερό
ένα παιδί γυρεύει τη φωνή του.
(Μα η φωνή αιχμάλωτη μακριά
έχει φορέσει γρύλου φορεσιά)
Ποίηση: Federico García Lorca, Απόδοση: Σωτήρης Τριβιζάς
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής, Ερμηνεία: Μίνως Θεοχάρης
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Εκδρομή με τον Φεδερίκο – Διδακτική προσέγγιση ποιημάτων του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στο νηπιαγωγείο |
| Συγγραφέας: | Κάλη Καββαθά |
| Εκδόσεις: | Αυτοέκδοση, Ιούνιος 2022 |
| Διορθώσεις: | Δημήτρης Καραδήμος |
| Εκτύπωση: | Printfair |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-00-2924-6 |
