Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 7+ (target 8-9+) – Εικονογραφημένο βιβλίο για κάθε ηλικία
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Νίκος Καζαντζάκης
Η σύμπραξη της Heike Faller με τον Valerio Vidali δημιούργησε το Εκατό, ένα από τα πιο ιδιαίτερα διηλικιακά picture book που θα συναντήσετε ποτέ, ένα ασύλληπτης ομορφιάς ταξίδι στις στιγμές της ανθρώπινης ζωής από τον πρώτο χρόνο της ζωής μέχρι τον εκατοστό.
Περί τίνος πρόκειται
Θυμάσαι πότε ανακάλυψες τη βαρύτητα; Ήταν τότε, στο πρώτο σου έτος, που είδες πως ό,τι αφήνεις, πέφτει κάτω. Και πότε άρχισες να καταλαβαίνεις ότι το εδώ και το τώρα είναι σημαντικά, ασχέτως αν μεγαλώνοντας το ξαναξέχασες; Ήσουν τεσσάρων; Ναι, τόσο ήσουν περίπου! Και κάπου στα επτά άρχισε να γεμίζει ο κόσμος με μυστήρια και ήθελες να τα εξηγήσεις και να τ’ ανακαλύψεις. Και κάποτε βαριόσουν πολύ. Αλλά αυτό, εκεί στα οκτώ περίπου, σε οδηγεί να σκέφτεσαι, να επινοείς, να γίνεσαι γενναίος βήμα το βήμα. Κάποτε φοβόσουν το σκοτάδι. Πάει αυτό πέρασε σιγά σιγά. Αργότερα μαθαίνεις να φοβάσαι κάπως και τους ανθρώπους. Στα δέκα μαθαίνεις για το Άουσβιτς. Είναι να μην τους φοβάσαι με αυτά που σκέφτηκαν;
Θυμάσαι το πρώτο σου φιλί; Το θυμάσαι. Το αδύνατο έγινε δυνατό. Ήρθε ο έρωτας. Αλήθεια, όμως, πότε άρχισες να γεμίζεις με άγχη και έγνοιες; Πότε ανακάλυψες τα πρώτα γκρίζα σου μαλλιά; Πώς ήταν να ξενυχτάς με το κλάμα ενός μωρού που πια δεν είσαι εσύ αλλά κάποιο που ήρθε από σένα; Πώς νιώθεις εκεί γύρω στα σαράντα πέντε όταν αναρωτιέσαι αν σου αρέσει ο εαυτός σου; Μήπως μαθαίνεις πώς είναι η απώλεια; Ή έναν άλλο νόμο έλξης που σε τραβάει μία αποδώ σαν παιδί και μία αποκεί σαν μάνα; Έμαθες να εκτιμάς τα μικρά και τα μεγάλα; Κατάλαβες πόσα υπάρχουν ενδιάμεσά τους; Μεγαλώνεις. Κοντεύεις τα εξήντα. Ο κόσμος είναι ακόμα μυστήριος, με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Αναζητάς. Ανακαλύπτεις τον κόσμο, ακόμα. Πέρασες τα 70. Κάποιες στιγμές τα πάντα είναι δύσκολα. Κι άλλες εύκολα. Κι αν δεν το βρήκες στη νιότη σου, ίσως να βρήκες τώρα το τέλειο ταίρι. Μπαίνεις στα 80. Ξέρεις ότι ο χρόνος πια είναι περιορισμένος. Κυλάει ανάποδα. Ζεις το παρόν περισσότερο πλέον. Η υγεία του/της συντρόφου σου πώς είναι; Η ζωή πια έχει τα πάνω και τα κάτω της. Τελικά τι σου έμαθε πριν φύγεις; Έζησες;
Εστιάζοντας
Η ζωή. Μια πορεία στο άγνωστο, μια Καζαντζάκεια αστραπή μεταξύ δυο σκοτεινών οριζόντων, από το σημείο μηδέν που βγαίνεις από την ματωμένη ασφάλεια της υγρής, σκοτεινής κοιλιάς της μάνας σου, μέχρι τα εκατό, αν είσαι τυχερός να πιάσεις το όριο που θεωρητικά θα έπρεπε βάσει επιστημόνων και manual να ζει κάθε άνθρωπος εν καιρώ ειρήνης. Από τη θεωρητική tabula rasa από την οποία ερχόμαστε που για να είμαστε ακριβείς δεν ισχύει καθώς ερχόμαστε με πολύ γενετικό υλικό και προδιαθέσεις στον κόσμο, βαδίζουμε μονοπάτια που μοιάζουν μεταξύ τους, εκτιθέμεθα σε ερεθίσματα, σε εμπειρίες που μας καθορίζουν, καταγράφουμε στο κοντέρ μας χιλιόμετρα, γεμίζουμε ένα λεύκωμα με λόγια, εικόνες, πράξεις, εμπειρίες, με θετικό πρόσημο, με αρνητικό, με ενδιάμεσες αποχρώσεις, μετεωριζόμαστε μεταξύ ηδονής και οδύνης παλλόμενοι σε αμέτρητα παρένθετα στάδια, μετράμε τον χρόνο μας, τον φοβόμαστε και τον σπαταλάμε, αγαπάμε, γινόμαστε μικροπρεπείς και πρέπει να το κάνουμε πέρα γρήγορα αυτό το φυχοφθόρο τίποτα, αναζητάμε την ολοκλήρωση, γεωμετρούμε τον εαυτό μας μέσα στον κόσμο, τον βρίσκουμε μεγάλο, τον βρίσκουμε μικρό, αναμετρώμαστε με τον θάνατο, τον ετοιμάζουμε γι’ αυτόν, τον φοβόμαστε και ίσως κάποτε εξοικειωνόμαστε μαζί του, αναζητάμε μια πληρότητα, ένα τέλος/σκοπό, μια τελειότητα, που τελικά δεν έρχονται ποτέ, γυρνάμε γύρω από τον εαυτό μας, σαν σβούρες αλλοπρόσαλλες, ζαλισμένες, τραυματισμένοι και σημαδεμένοι από τα παιδικά μας χρόνια, καταβάλλοντας προσπάθειες, μεγάλες, μικρές, ειλικρινείς ή προσποιητές να ξεφύγουμε, να πάμε μπροστά δυο βήματα και κάτι, να πάψουμε να φοβόμαστε, να δημιουργήσουμε, ίσως να ξεχωρίσουμε, να προσφέρουμε ή να ταΐσουμε τη ματαιοδοξία μας, να βρούμε το καλό χαρτί που θα πετάξουμε και θα κερδίσουμε μια απρόσμενη παρτίδα και θα πανηγυρίσουμε. Ποτέ δεν παύει αυτό το ευτυχισμένο ή τραυματισμένο παιδί να επιστρέφει, να ζει μέσα μας και να μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι εδώ και τώρα, να θέλει αχόρταγα να αδράξει τη στιγμή, να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο.
Η συγγραφέας προτρέπει τον αναγνώστη να μάθει να ζει, να αναστοχαστεί και να προσπαθήσει να αναζητήσει την ψυχή του, η οποία βρίσκεται κρυμμένη κάτω από το πέπλο των γεγονότων που διαδραματίζονται και διαμορφώνουν τη ζωή του, γιατί μόνο αυτή μπορεί να ψηλώσει και να πετάξει αναζητώντας τα σημαντικά, παίρνοντας μαζί της όνειρα και προσδοκίες, πριν να είναι αργά και εκείνη πετάξει μακριά σε άγνωστα μέρη, αναζητώντας την ελευθερία της μακριά από τα επίγεια δεσμά.
«Κάθε χρόνο, όταν κατεβάζεις τα άδεια βαζάκια μαρμελάδας στο κελάρι, σκέφτεσαι: Ποιος ξέρει αν θα τα ξαναχρειαστώ ποτέ. Αλλά μετά έρχεται η ώρα που ξαναφτιάχνεις μαρμελάδα βατόμουρο».
Σελίδα σελίδα, η Heike Faller αναπτύσσει ένα άρτιο ημερολόγιο ζωής που καθρεφτίζει την εξέλιξη της σκέψης μας, την αλλαγή της θέσης μας και της θέασής μας, την οπτική μας για τον εαυτό μας, τους άλλους, το περιβάλλον, την ίδια τη ζωή, όπως αυτή προχωρά. Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της ίδιας του της ζωής, των οροσήμων που τη χαρακτηρίζουν, των κρίσιμων καμπών που αλλάζουν γραμμές, ράγες, πορείες, καθώς παράλληλα η συγγραφέας συμπυκνώνει σε ελάχιστες λέξεις, άλλοτε με λυρισμό, άλλοτε αποφθεγματικά και περιστασιακά κυνικά σκέψεις, φιλοσοφικούς στοχασμούς, μικρά μαθήματα που ανακεφαλαιώνουν τη στράτα μας στον κόσμο.
Κι όμως, αυτό το φαινομενικά κατακερματισμένο δια εκατό και πλέον zoom in στη ζωή των ανθρώπων, γεμάτο αγωνίες, ανησυχίες, απορίες, επιφυλάξεις, αστοχίες, επιτυχίες, απολαύσεις, διαπιστώσεις, ερωτήματα και προβληματισμούς, ενώνεται κάτω από την αόρατη χρονογραμμή αυτής της εικαστικής πανδαισίας με την ηλικιακή αρίθμηση των σελίδων και τις με κεφαλαία γράμματα αποτυπώσεις της ύπαρξης που κάνει τον ποθητό κύκλο της μίας και μοναδικής ζωής. Η συναισθηματική ισορροπία μεταβάλλεται, η πνευματική αρμονία μετακινείται και κλυδωνίζεται, η εύφορη κοιλάδα της ευφροσύνης σπαράζεται από σπάνια καιρικά φαινόμενα.
Ο Βαλέριο Βιντάλι, που είχε υπογράψει την εικονογράφηση του υπέροχου Ο ελέφαντας στη σκιά της Ναντίν Ρομπέρ πραγματοποιεί μια ανεπανάληπτη εικαστική αποτύπωση αποθεώνοντας με καλαισθησία όλη αυτή την πορεία από το 0 προς το 100. Οι έντονες αντιθέσεις με δυναμικά χρώματα στο φόντο, ανάμεσα στα οποία συναντάμε συχνά το λευκό, χαρίζουν μια ισορροπία στις μορφές, στους δίχως χαρακτηριστικά προσώπου ήρωες (γεγονός που βοηθάει στην ταύτιση με τον καθένα μας) και αποφεύγοντας περιττές λεπτομέρειες, αφήνει αυτή τη μοναδική συνέργεια να μιλήσει στον αναγνώστη. Αυτή η απουσία των χαρακτηριστικών των προσώπων παραχωρεί στην κινησιολογική πλαστικότητα την απόδοση των συναισθημάτων, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, το οποίο συν τοις άλλοις βρίθει συμβολισμών, διαβαθμισμένων ηλικιακά, οι οποίοι οδηγούν σε κλιμακωτά επίπεδα τη σκέψη και τον εικαστικό τους αποσυμβολισμό. Παρατηρήστε για παράδειγμα τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου όπου μια πεταλούδα πετά μακριά μέχρι που χάνεται από το οπτικό μας πεδίο (στην αρχαία Ελλάδα, όπως γνωρίζετε προφανώς, οι πεταλούδες ονομάζονταν ψυχές).
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό έντυπο οδοιπορικό στην ανθρώπινη ζωή μέσα από τριγμούς, φραγμούς, οδυρμούς, συρμούς, ειρμούς, αναστεναγμούς, καημούς, ανασασμούς, πηγαιμούς, γαληνεμούς, τελειωμούς, λυτρωμούς, ενθουσιασμούς, πολλαπλασιασμούς, σχεδιασμούς, αιφνιδιασμούς, ενδοιασμούς, συνδυασμούς, εκτροχιασμούς, μηρυκασμούς, κραδασμούς, παφλασμούς, πλεονασμούς, συγκερασμούς, στοχασμούς, διχασμούς, απολογισμούς. Μέχρι που γίνεσαι παππούς. Και γιαγιά. Και μακάρι να γίνεις δηλαδή. Γιατί αυτό σημαίνει ότι ο κύκλος της ζωής έγινε ολόκληρος, ή περίπου τέτοιος.
«Η ιδέα για αυτό το βιβλίο προέκυψε καθώς κοιτούσα τη νεογέννητη ανιψιά μου που ήταν τυλιγμένη σαν μούμια στην κούνια της και ανοιγόκλεινε τα μάτια βλέποντας για πρώτη φορά τον κόσμο. Τι παράξενο ταξίδι σε περιμένει, αναρωτήθηκα. Ένιωθα ζήλια για όλα τα υπέροχα πράγματα που ήταν μπροστά της. Ταυτόχρονα, όμως στεναχωριόμουν για όλες τις οδυνηρές εμπειρίες που την περίμεναν», γράφει στο τέλος του βιβλίου η συγγραφέας, η οποία σκέφτηκε ασύμμετρα, ανάποδα, φιλοσοφικά και δημιούργησε αυτό το θαυμάσιο βιβλίο.
Από περίπου 8-9 ετών, για προεφήβους, για εφήβους, για ενήλικες.
Ιδανικό για δώρο. Σε κάθε άνθρωπο που αγαπάς.
Εκδόσεις Key Books
Διακρίσεις
Το Soundtrack του βιβλίου
Nicola Piovani – Λίνα Νικολακοπούλου – Θοδωρής Βουτσικάκης – Όμορφη Ζωή
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Εκατό: Όλα όσα μαθαίνουμε σε μια ζωή |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Hundert |
| Συγγραφέας: | Heike Faller |
| Εικονογράφος: | Valerio Vidali |
| Εκδόσεις: | Key Books, Νοέμβριος 2022 |
| Μετάφραση: | Βασίλης Βαρδάκας |
| Επιμέλεια: | Τάσος Νικογιάννης |
| Lettering: | Άννα Παπαϊωάνου |
| Σελίδες: | 180 |
| Μέγεθος: | 20,5 Χ 22,8 |
| ISBN: | 978-618-5724-04-7 |
