Εεε, σκύλε & Εεε, βατράχι, των Κες & Κλερ Γκρέι (εικ.: Τζιμ Φιλντ)

“Εεε, βατράχι! Μην κάθεσαι όπου λάχει! Κάτσε στου κορμού τη ράχη!” είπε το γατί. Και κάπως έτσι ξεκινάει μια παιχνιδιάρικη διελκυστίνδα μεταξύ της γάτας και του βατράχου, ένας χαριτωμένος διάλογος που αλλάζει τόπους και λέξεις, συνήθειες και κανόνες.

“Μήπως να κάτσω τότε σε σκαμνί; Έχω ένα στο πατάρι!”
“Να το αφήσεις στο πατάρι… γιατί στο σκαμνί κάθεται το μουλάρι!”
“Πώς σου φαίνεται η ιδέα του καναπέ;” ρώτησε το βατράχι. “Να τεντωθώ, βρε αδερφέ…”
“Οι σκίουροι κάθονται στους καναπέδες” είπε η γάτα. “Καλοπερνάνε, είναι γλεντζέδες”.

Και στο παιχνίδι θα μπουν τα λιοντάρια, οι παπαγάλοι, οι αλεπούδες, οι ψύλλοι, τα γίδια, οι πελαργοί, οι αγελάδες, οι γορίλες, οι αρουραίοι, οι νυφίτσες και άλλα τόσα ζώα. Όλοι κάθονται κάπου, όλα είναι πιασμένα, τίποτα δεν είναι ιδανικό για το βατράχι. Ώσπου στο τέλος, κάθεται το σκυλί πάνω στο βατράχι.

Και από εκεί που τελειώνει το Εεε, βατράχι! αρχίζει το Εεε, σκύλε!

“Εεε, σκύλε! Σήκω από πάνω μου, ρε φίλε!” είπε το βατράχι.
“Μα μου αρέσει να κάθομαι σε βατράχια” είπε ο σκύλος.
“Τους κανόνες του ξέρεις” είπε η γάτα. “Το γατάκι στο χαλάκι, το βατράχι στους κούτσουρου τη ράχη και το σκυλί επάνω στο βατράχι”
“Ε, λοιπόν, τους αλλάζω τους κανόνες” είπε το βατράχι.

Και τότε το βατράχι ξεκινά ένα άνευ προηγουμένου αναποδογύρισμα των κανόνων, όπου όλα τα ζώα αλλάζουν θέση και μια καταιγίδα αλλαγών σαρώνει τη φαντασία και μπλέκει την αρκούδα με τον Βούδα, τους γυμνοσάλιαγκες με τις μπανιέρες, την τσίτα με τα σουβλάκια, τα γουρουνάκια με τις περούκες και τις σφήκες με τις τρομπέτες.

Αυτές οι δύο εξτρίμ σουρεαλιστικές ιστορίες των βραβευμένων Kes Gray και του εικονογράφου Jim Field, δεν είναι απλώς χαριτωμένα ποιηματάκια που ενίοτε βγάζουν γέλιο. Πάνω απ’ όλα οι δύο δημιουργοί έφτιαξαν δυο παιχνιδιάρικες μίνι ανθολογίες ζώων και ερεθισμάτων μέσα από τις οποίες τα παιδιά ταξιδεύουν στον κόσμο των ζώων με χιούμορ, ενώ παράλληλα τα βλέπουν αντισυμβατικά, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, με διαφορετικά αντικείμενα. Τα αντικείμενα αυτά, τα περισσότερα του ανθρώπινου περιβάλλοντος είναι μια επίθεση ερεθισμάτων, όπως προανέφερα, και λεξιλογίου για τον μικρό αναδυόμενο αναγνώστη και με τον σουρεαλιστικό, χιουμοριστικό, κλιμακωτό χαρακτήρα των ιστοριών λειτουργούν ευεργετικά σε δεύτερο επίπεδο για τα παιδιά.

Οι ιστορίες αυτές είναι άνευ κεντρικού νοήματος, καθόλου διδακτικές, αντισυμβατικές και λειτουργούν στο επίπεδο της απόλαυσης μιας ιστορίας. Ωστόσο αυτό το αναποδογύρισμα των κανόνων που επέβαλε ο βάτραχος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση μπορούμε να το εκμεταλλευθούμε, όχι για να σηκώσουμε τον δείχτη της διδαχής αλλά για να συζητήσουμε και κάποιες φορές να αναποδογυρίσουμε κι εμείς του κανόνες, στο σπίτι ή την τάξη.

Ενδιαφέρον επίσης έχει αυτή η τεράστια αλυσίδα ζώων και αντικειμένων που εκτυλίσσεται. Θα μπορούσαμε να παίξουμε παιχνίδια ταύτισης και μνήμης (ποιο ζώο κάθεται πού), σειρά εμφάνισης στην ιστορία κ.α.