Κάθε δρόμος έχει τη δική του ιστορία… σκέφτηκα καθώς διάβαζα το βιβλίο του Σάκη Σερέφα… μόνο που συνήθως δεν στεκόμαστε να την ακούσουμε. Είμαστε βλέπετε συνήθως ανυπόμονοι να φτάσουμε στο τέρμα του που συνήθως παίρνουμε το δρόμο μας βιαστικά. Αυτός ο δρόμος όμως έχει πολλά να μας πει:
“Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας δρόμος.
Μικρός δρόμος.
Πολύ μικρός δρόμος.
Μα πάρα πολύ μικρός δρόμος.
Nα τος:
.
Όσο μια τελεία.”
Αυτή είναι μόνο η αρχή μιας ιστορίας που καθόλου δεν προμηνύει την περιπετειώδη εξέλιξη της. Αυτός ο μικρός δρόμος ξεκινάει μια πορεία ζωής, που δε θα τον μεγαλώσει απλώς, αλλά θα τον γεμίσει εμπειρίες μέσα από αμέτρητες και συχνά απροσδόκητες συναντήσεις. Ξεκινάει μικρό δρομάκι και παίρνει τους δρόμους κυνηγώντας ένα αναιδέστατο μυρμήγκι που τον χλευάζει για το μικρό του μήκος. Λόγω του κυνηγητού μακραίνει και συναντάει έναν τσαλαπετεινό. Οι κουτσουλιές του γίνονται αφορμή για πολλά χιλιόμετρα τρεχάλας. Να μη σας τα πολυλογούμε, έγινε πια λεωφόρος που πάνω του κινούνταν κάθε λογής μεταφορικά μέσα. Κάπως έτσι συνάντησε και τη Φοίβη, μια μικρή ποδηλάτισσα, που κυριολεκτικά, τον έβγαλε από το δρόμο του, παρακαλώντας τον να την πάει στη διπλανή πόλη για να παίξει με τη φίλη της. Στην πορεία έγινε αυτοκινητόδρομος, ποδηλατόδρομος, πεζόδρομος, ώσπου συνάντησε έναν φοβητσιάρη σκύλο. Μαζί διέσχισαν το δάσος κι έπειτα ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Ο δρόμος στην πορεία του συνάντησε την Κοκκινοσκουφίτσα. Ο δρόμος θέλησε να βρει μια θέση στο παραμύθι της. Εκείνη του εξήγησε με τρυφερότητα ότι καθένας ζει μέσα στο δικό του παραμύθι. Αυτό που απομένει είναι να βρεθεί κάποιος να το αφηγηθεί στους άλλους. Ακολουθεί μια μικρή ιστορία, μέσα στην ιστορία. Μια φοβισμένη παρέα αποτελούμενη από έναν ψαρά, μια αλεπού, έναν κεραυνό, τρεις σκαντζόχοιρους, μια σκιά από ένα πλατάνι, δυο σύννεφα και τουλάχιστον χίλια τριακόσια εξήντα δύο μυρμήγκια. Όλοι έτρεχαν να ξεφύγουν από έναν υποτιθέμενο δαίμονα ονόματι Πλατς, ο οποίος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο ήχος ενός βράχου που έπεσε με δύναμη στο νερό. Κι ήταν τότε που ο δρόμος θυμήθηκε τα λόγια της Κοκκινοσκουφίτσας κι επέστρεψε στο σημείο από όπου είχε ξεκινήσει. Μεγάλος πια, εξιστόρησε με κάθε λεπτομέρεια την πορεία της ζωής του κερδίζοντας ον θαυμασμό των μυρμηγκιών. Καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης του μίκραινε ώσπου έγινε ξανά μια μικρή τελεία που την πήγε ο άνεμος στα πέρατα του κόσμου, εκεί που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.
Τι να πει κανείς για αυτό το συγκινητικό, σύγχρονο παραμύθι; Παρόλο που η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, σαν από έναν “παντογνώστη αφηγητή”, η ιστορία χαρακτηρίζεται από αμεσότητα. Η κυκλική πορεία του δρόμου, συμβολίζει την πορεία της ζωής του ανθρώπου. Ρεαλιστικά αλλά και σουρρεαλιστικά στοιχεία μπλέκονται με μαεστρία δημιουργώντας μια ιστορία γεμάτη δράση και περιπετειώδη πλοκή. Τα διακειμενικά στοιχεία αλλά και η δημιουργική αλληλεπίδραση με τον αναγνώστη είναι δύο πολύ σημαντικά στοιχεία του βιβλίου. Με εύσχημο αλλά και χιουμοριστικό τρόπο ο συγγραφέας σε διάφορα σημεία κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της ιστορίας, καλεί τον αναγνώστη να προσθέσει τα δικά του στοιχεία, χωρίς όμως η αρχική ιστορία να χάνει τον ειρμό της ή να κάνει “κοιλιά”. Το κείμενο είναι γεμάτο σύνθετες λέξεις με πρώτο ή δεύτερο συνθετικό τη λέξη δρόμος, αλλά και μεταφορές. Η γλώσσα ζωντανή και άμεση, χωρίς να χάνει τη λογοτεχνικότητα της, έχει τη φρεσκάδα και συχνά το λεξιλόγιο της ηλικίας του κοινού στο οποίο απευθύνεται.
Η εικονογράφηση του Βασίλη Παπατσαρούχα είναι εξαιρετική. Μαυρόασπρες εικόνες με κάποια έντονη χρωματιστή λεπτομέρεια, αιχμαλωτίζουν τα μάτια και ζωντανεύουν την ιστορία διεγείροντας τη φαντασία. Το βιβλίο κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το άξιζε από κάθε άποψη! Στα προτεινόμενα ασφαλώς!
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω |
| Συγγραφέας: | Σάκης Σερέφας |
| Εικονογράφηση: | Βασίλης Παπατσαρούχας |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Νοέμβριος 2013 |
| Διόρθωση τυπογραφικών δοκιμίων: | Ντόρα Τσακνάκη |
| Σελίδες: | 72 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 9789601638485 |
