Σάββατο 23 Φεβρουαρίου. Ο Γρηγόρης, μαθητής δημοτικού, ετών εννέα, ξεκινά να γράφει γράμματα στον αδερφό του. Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, ο Γρηγόρης θα καταφέρει να γράψει 24 επιστολές στον αδερφό του. Στον αδερφό του που λείπει. Στον αδερφό του που αργεί να έρθει. Που δε μπορεί, όπου να ‘ναι θα ‘ρθει.
Μέσα από τα γράμματά του αυτά παρακολουθούμε τη ζωή του, τα νέα, τις αναποδιές του, τις αγωνίες και τις σκέψεις του, τις συγκρούσεις, τα ενδιαφέροντα και τις ανίες του, τις προσεγγίσεις του σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω του, την αγάπη για τον αδερφό του, την αναμονή του να τον συναντήσει.
Στα γράμματα του παράλληλα περιδιαβαίνουμε σε ένα πλήθος ζητημάτων που «ζώνουν» τη ζωή ενός μικρού μαθητή/παιδιού: η ασφάλεια στο διαδίκτυο και η αθωότητα με την οποία ένα παιδί μπορεί να προσεγγίζει κάθε άγνωστο κόσμο, ακόμα κι εκείνον τον ένοχο –για πολλά- διαδικτυακό. Η παρενόχληση από αγνώστους και η σχέση του παιδιού με το σώμα του. Η σχέση των σημερινών παιδιών με την τεχνολογία και η ακροβασία τους στα όρια της εξάρτησης μαζί της. Η σχολική ανία και οι ασθένειες που σε γλιτώνουν από το βαρετό σχολείο και κάποτε προκύπτουν πιο βαρετές κι απ’ αυτό. Οι δύσκολες εργασιακές συνθήκες των σύγχρονων γονέων και η ανεργία που “μαζεύει” τις πολυτέλειες οι οποίες προφανώς και δεν είναι πάντα δεδομένες. Η ανεργία που μεταφράζεται σε “οικονομία” για τους μεγάλους μα σε “έχω πιο πολύ χρόνο τώρα με το μπαμπά” για τα παιδιά που κάνουν πάντα τις δικές τους αναγνώσεις στον κόσμο. Μια ανάγνωση με την αφέλεια του δικού τους κοντού βλέμματος και της πλατειάς τους καρδιάς.
Το πρώτο φλερτ με την Εβελίνα που είναι όμορφη αλλά δεν πρέπει να τον παρεξηγήσουν κιόλας οι υπόλοιποι, μην αρχίσει η κοροϊδία, η πρώτη μικρή απογοήτευση, οι πρώτοι παρορμητισμοι, οι πρώτοι εκνευρισμοί μέχρι να βρεθεί ισορροπία, ένα φιλί που ονειρεύεσαι. Το Πάσχα με τους συγγενείς που είναι όπως υποψιάζεται, το γλέντι με τα ψησίματα, η γκρίνια για την λαμπάδα που δεν είναι αυτή που έπρεπε αλλά και τις πάμπολλες σχολικές εργασίες στις διακοπές. Η χορωδία και η αγάπη για τη μουσική, οι σχέσεις των γονιών που διαταράσσονται και ακροβατούν, οι οικονομικές διακοπές φιλοξενούμενοι, ο άρρωστος παππούς. Κι ο αδερφός που μετά από τόσα γράμματα επιτέλους έρχεται με τρόπο συναρπαστικό.
Η Ιωάννα Μπουλντουμη συνθέτει έναν γοητευτικά αστείο μικρό, έναν προέφηβο που ζει και σκέφτεται με τον χαρακτηριστικό παρορμητισμό και την αθωότητα της ηλικίας των πέριξ των 10 ετών παιδιών. Πηγαινοέρχεται στο χιούμορ (έχουν πολύ από αυτά τα γράμματά του) και τη σοβαρότητα ο μικρός, ισορροπεί ανάμεσα στο θυμό, την τρυφερότητα, το “άντε επιτέλους, έλα”, χάνει συχνά το βηματισμό του κι άλλοτε τον ανακαλύπτει ξανά και η ζωή του κάνει τους κύκλους που της δίνουν οι γύρω του κι ο ίδιος.
Ελκυστική αφήγηση, τρεχαλητή, ξεκούραστη κι αγχολυτική, ανατρεπτικό, γλυκό τέλος, ο Γρηγόρης ροδάνι πάει την (γραπτή) γλώσσα του καθώς ξέμεινε από υπολογιστή και τώρα ανακάλυψε κάτι μαγικό: το μολύβι και το χαρτί που ω, ναι… καταπληκτικό… εξακολουθούν ακόμα να γράφουν παρά την ύπαρξη της τεχνολογίας.
Η εικονογράφηση είναι της Ράνια Βάρβακη. Ασπρόμαυρη, ρεαλιστική, με μια αίσθηση κόμιξ να χώνεται στις σελίδες και έναν 9χρονο Γρηγόρη γεμάτο βλέμματα, συναισθήματα και αγωνίες “να πάνε όλα καλά”. Και να έρθει ο αδερφός του ασφαλώς…
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Γράμματα στον αδερφό μου |
| Συγγραφέας: | Ιωάννα Μπουλντούμη |
| Εικονογράφηση: | Ράνια Βαρβάκης |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Σεπτέμβριος 2015 |
| Επιμέλεια: | Τσώλης Θοδωρής |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-0171-1 |
