Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 3,5-4+ (target 4-9) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Όχι, αλήθεια λέω: δε θέλω άλλο να είμαι σκίουρος! Αν με ρωτούσαν τι θα ήθελα να είμαι, θα διάλεγα κάτι άλλο.
Μοναδικός Ολιβιέ Ταλλέκ. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης με βιβλία που σημαίνουν πολλά, σε δύο τουλάχιστον επίπεδα.
Περί τίνος πρόκειται
Τα δέντρα τα αγαπώ.
Αυτό το δέντρο το λατρεύω.
Είναι το δικό ΜΟΥ δέντρο.
Μ’ αρέσει τόσο πολύ να τρώω τα δικά ΜΟΥ κουκουνάρια στη σκιά του δικού ΜΟΥ δέντρου!
Αλλά αν μια μέρα κάποιος αποφάσιζε ότι αυτό δεν είναι το δέντρο αυτού του αξιαγάπητου σκίουρου, αλλά δικό ΤΟΥ; Κι ήθελε να φάει και τα δικά του κουκουνάρια στη σκιά του δικού δέντρου;
Πρέπει να μάθουν όλοι πως αυτά είναι τα δικά ΜΟΥ κουκουνάρια και πως αυτό είναι το δικό ΜΟΥ δέντρο! τονίζει ξανά ο σκίουρος που βάζει το σώμα του για να υπερασπιστεί το δέντρο ΤΟΥ. Χτίζει ένα τείχος, τεράστιο, αφού η πόρτα και η περίφραξη δεν του δίνουν την προστασία που γύρευε. Και όταν ολοκληρώνει το τεράστιο τείχος του, τότε αρχίζει να αναρωτιέται τι υπάρχει πίσω και πέρα από αυτό. Ίσως μερικά, πολλά, καλύτερα δέντρα από το δικό ΤΟΥ.
Εστιάζοντας
Η σειρά με το μικρό σκιουράκι ήρθε από τις Εκδόσεις Πατάκη με τρία βιβλία∙ το Λίγο πολύ κι ακόμα πιο πολύ, το Θα ήθελα και το παρόν, το Αυτό είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ δέντρο. Εδώ ο σπουδαίος Γάλλος δημιουργός, πάλι με τον σκίουρο και πάλι με αφετηρία το δέντρο του, το οποίο στο Λίγο πολύ κι ακόμα πιο πολύ είχε αποψιλώσει, μπαίνει στα χωράφια της ιδιοκτησίας, της ανασφάλειας και εξάρτησης που αυτή προκαλεί με την περιφρούρησή της και της ομορφιάς που είναι κοινή, διάχυτη, προσβάσιμη για όλους, δίχως να χρειάζονται αποκλεισμοί και συμβολαιογραφικές κατοχυρώσεις.
Με πολύ χιούμορ, αυθεντικό, θα το ξαναπώ, κι όχι δήθεν παιδικό, και ανάλαφρη, μεστή γραφή, βλέπουμε τον αγαπητό σκίουρο να σχολιάζει με τη συμπεριφορά του τη μανία της ιδιοκτησίας, την κοινοκτημοσύνη της φύσης, την ομορφιά που πάντα υπάρχει κάπου αλλού περισσότερη και το αδιέξοδο των ΜΟΥ, των ΣΟΥ και των ΤΟΥ.
Δίχως κλισέ, διδακτισμούς και σερβιρισμένα μηνύματα, ο Ταλλέκ αφού τον κάνει να περάσει καλά και να διασκεδάσει, βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί αν αξίζει τον κόπο να χαλάς τον κόσμο για να έχεις ένα δέντρο που να είναι ΜΟΥ, ένα κάτι που να είναι ΜΟΥ και πόσο εύκολα όλα μπορούν να γίνουν ΤΟΥ.
Η εικονογράφησή του, σε όλη αυτή τη σειρά, είναι παιγνιώδης, ιδιαιτέρως εκφραστική, με τον σκίουρο να δεσπόζει, με τα μεγάλα μάτια του, τα αυτιά και την ουρά του να συμμετέχουν στην κίνηση και την παραστατικότητα των εικόνων. Οι αποχρώσεις του κίτρινου που δεσπόζουν στις περισσότερες σελίδες δίνουν έναν τόνο φθινοπωρινό, φτιάχνοντας μια χρωματική ένταση και αντίθεση με το δέντρο και ακολούθως τα άλλα δέντρα του δάσους, αλλά και τον τοίχο που εξελίσσεται σε πραγματικό τείχος.
Εξαίρετος Ολιβιέ Ταλλέκ και πάλι, με αυτό το βιβλίο και το Λίγο πολύ κι ακόμα πιο πολύ να μαγεύουν με την απλότητα και την ομορφιά τους.
Σημείωμα του εκδότη
Εσύ που πρόκειται να διαβάσεις το βιβλίο αυτό χρειάζεται να δώσεις μεγάλη σημασία σε κάθε ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ της εικόνας, στις ΑΛΛΑΓΕΣ της οπτικής και των χρωμάτων, όπως και σε κάθε ΑΠΟΧΡΩΣΗ στις λέξεις που χρησιμοποιούνται για να αφηγηθούν την ιστορία.
Μόνο έτσι θα μπορέσεις να μοιραστείς ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ τις εμπειρίες του μικρού σκίουρου, που μοιάζουν τόσο πολύ με τις κρυφές σκέψεις και εμπειρίες του καθενός μας – μεγάλου ή μικρού!
ΥΓ. Μην ξεχνάς τις ΣΙΩΠΕΣ! Όσα δε λέγονται, δηλαδή, αλλά βουίζουν μες στη σιωπή του δάσους…
Για αναγνώστες από 4 περίπου ετών.
Εκδόσεις Πατάκη.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Αυτό είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ δέντρο |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | C’est mon arbre
|
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Σεπτέμβριος 2024 |
| Μετάφραση: | Φίλιππος Μανδηλαράς |
| Διορθώσεις: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 20 Χ 28 |
| ISBN: | 978-618-07-0062-6 |
