Στο διασημότερο εσχατολογικό πόνημα του κόσμου για το μέλλον της ανθρωπότητας, την Αποκάλυψη του Ιωάννη που γράφτηκε πριν 20 αιώνες (κάπου στα 95 μ.Χ), Ο αμνός του θεού (σημ.: Ιησούς Χριστός) ανοίγει τις πρώτες τέσσερις από τις εφτά σφραγίδες, οι οποίες προκαλούν την εμφάνιση τεσσάρων καβαλάρηδων πάνω σε ένα λευκό, κόκκινο, μαύρο και ένα ωχρό άλογο. Ο λευκός ιππότης κρατά τόξο και ένα στεφάνι, στόχος του είναι η επικράτηση, η κατάκτηση και εικάζεται ότι είναι είτε ο ίδιος ο Ιησούς είτε το ακριβώς αντίθετό του, ο Αντίχριστος.
«Είδα τότε το Αρνίο ν’ ανοίγει την πρώτη απ’ τις εφτά σφραγίδες, κι άκουσα ένα από τα τέσσερα όντα να λέει με φωνή που έμοιαζε με βροντή: ‘‘Έλα’’. Κοίταξα, και είδα ένα άσπρο άλογο, που ο καβαλάρης του κρατούσε ένα τόξο· του δόθηκε ένα στεφάνι νίκης, και νικητής έφυγε για νέες νίκες». (Αποκάλυψη 6:1-6:2)
Κυριάκος Αθανασιάδης, Βαγγέλης Γιαννίσης, Χίλντα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σίμος. Οι τέσσερις “ιππότες” της Αποκαλύψεως, γράφουν από κοινού, όχι κάποια συλλογή αστυνομικών ιστοριών, αλλά ένα, ενιαίο, αδιαίρετο αστυνομικό μυθιστόρημα. Και το σπάνιο αυτό στοίχημα φαίνεται παραπάνω από κερδισμένο. Τοποθετούν την έναρξη της δράσης στα λαμπερά, εκθαμβωτικά, καταθλιπτικά για άλλους, Χριστούγεννα, στην Αθήνα του σήμερα και εμφανίζουν έναν Λευκό Ιππότη (γράφει ο Κυριάκος Αθανασιάδης), κρυμμένο στο παρελθόν, που αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή το αιμοσταγές σχέδιό του και αναλαμβάνουν έναν πρωταγωνιστή ο καθένας.
Η Αστυνόμος Αΐντα Μητροπούλου (γράφει η Χίλντα Παπαδημητρίου) μαζί με τον Υπαστυνόμο Δώρη Μανουστάκο (γράφει ο Δημήτρης Σίμος) και την ομάδα τους στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, αναλαμβάνουν την υπόθεση του serial killer που τελετουργικά, αποτρόπαια σκοτώνει και προκαλεί. Και μαζί τους, ο δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης (γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης) που από το σπίτι του κάνει τη δική του παράξενη εισβολή στον κόσμο του δολοφόνου.
Το κράμα των πρωταγωνιστών είναι καθαρό, ζυμωμένο με δεξιοτεχνία. Η Αστυνόμος Μητροπούλου είναι μοναχική, απότομη, κυκλοθυμική, μια γυναίκα που καταδύεται συνεχώς στο παρελθόν και τον εαυτό της. Ο Υπαστυνόμος Δώρης Μανουστάκος εμφανίζεται ως παιδί χωρισμένων γονιών, με συχνές μετακομίσεις λόγω της μητέρας στρατιωτικού, ελλιπές αντρικό πρότυπο και από λογιστής στην αστυνομία να κυνηγά εγκληματίες αντί για φοροδιαφεύγοντες. Ο δημοσιογράφος Παύλος Βαφειάδης, αμφιλεγόμενος για τις μεθόδους και τα τεχνάσματά του, για τη συμπεριφορά του, για τους τρόπους που χρησιμοποιεί, για το πρόσωπο που εμφανίζει σε κάθε περίσταση, ακόμα και σε εμάς τους ίδιους τους αναγνώστες. Όλοι τους δέσμιοι των δικών τους παθών, των προσωπικών τους εσωτερικών δαιμόνων.
Την Μητροπούλου την μετράς, την ψάχνεις, την συνδιαλέγεσαι, την συμπαθείς, η Χ. Παπαδημητρίου την σκιαγραφεί εξαιρετικά. Τον Μανουστάκο τον μετράς, τον κατανοείς, τον αποδέχεσαι, μπαίνεις στο πετσί του. Τον Βαφειάδη τον μετράς και κάθε στιγμή ακυρώνει αν τον εκτιμάς ή θες να τον κλωτσήσεις. Οι τέσσερις συγγραφείς, με το τέχνασμα της συγγραφής ενός πρωταγωνιστή ο καθένας (πρωτοπρόσωποι όλοι πλην του τριτοπρόσωπου serial killer), εξουδετερώνουν ευφυώς τις διαφορές που εμφανίζει η γραφή του καθενός, εντάσσοντας τις στη λογική σφαίρα των βασικών διαφορών εσωτερικών σκέψεων, προσωπικότητας εν γένει.
Η Αποκάλυψη των τεσσάρων συγγραφέων μου θύμισε σε αρκετές στιγμές την ωμή, στα όρια του splatter σκληρότητα κάποιων σπουδαίων κινηματογραφικών crime noir και μου έφερε στο νου την αιχμαλωτιστική δύναμη του τρόμου που έχουμε αισθανθεί σε θρίλερ της λογοτεχνίας ή της οθόνης, την ίδια στιγμή που τη στεφάνωνε μια ναρκισσιστικά σκοτεινή ατμόσφαιρα. Διαβάζοντάς τη, αντιλαμβανόμουν ότι κατόρθωνε να ισορροπεί διαρκώς μεταξύ της δράσης και των ψυχολογικών πορτρέτων, της πρόκλησης τρόμου και του περιθωρίου για αναπνοές, ενώ σχεδόν gore στοιχεία έκαναν σποραδικές εμφανίσεις δίχως να ωθούν το βιβλίο σε αυτή τη λογική μυθιστορημάτων.
Οι τέσσερις συγγραφείς, άλλος λιγότερο κι άλλος λίγο περισσότερο, δεν θυσίασαν το βάθος των χαρακτήρων τους και την λογοτεχνική ποιότητα για χάρη της πλοκής, αποφεύγοντας έτσι τη συνήθη παγίδα των σύγχρονων λογοτεχνικών θρίλερ που ενδιαφέροντα κυρίως για ανατροπές που θα θρέψουν την πείνα μας για το απρόσμενο και την αντίστοιχη πείνα για το Whodunnit στοιχείο. Αστυνομική, crime ή όπως αλλιώς θέλεις να την αποκαλέσεις λογοτεχνία δεν είναι μόνο αυτό το ταλαίπωρο “ποιος το έκανε”, αλλά κυρίως τα διάφορα γιατί που υπεισέρχονται.
Η Αποκάλυψη ήταν αποκάλυψη συνεργασίας, αποκάλυψη ενός δυνατού serial killer στην Αθήνα που ως σκέψη είχαμε συνδέσει με Αμερικές και Βόρειες Ευρώπες. Νομίζω ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ τις συμβατικές προσδοκίες των περισσότερων οπαδών του είδους.
Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Αποκάλυψη |
| Συγγραφέας: | Κυριάκος Αθανασιάδης , Βαγγέλης Γιαννίσης, Χίλντα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σίμος |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Νοέμβριος 2018 |
| Επιμέλεια: | Κυριάκος Αθανασιάδης |
| Διόρθωση: | Μάνος Μπονάνος |
| Σελίδες: | 344 |
| Μέγεθος: | 14,5 Χ 20,5 |
| ISBN: |
978-960-569-907-9
|
