Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 2,5+ (target 3-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Παλικάρι φορτωμένο
παλικάρι λυγερό,
νύχτα θα σε περιμένω
να ευωδιάσει το χωριό.
(υάκινθος)
Η Φωτεινή Στεφανίδη με τρία κομψά, καλαίσθητα βιβλία, γεμάτα μεστά αινίγματα, από το μακρινό 2002 που είναι σαν να φτιάχτηκαν σήμερα.
Περί τίνος πρόκειται
Η ελληνική γη και οι καρποί της, τα φυλλώματα και οι διακλαδώσεις των δέντρων της, η ζωή που ενδημεί σ’ αυτή τη λωρίδα γης, που οικοδομεί και αναδομεί, δίχως να τον αποδομεί, αυτόν τον κόσμο στον οποίο ζούμε κοντά οι άνθρωποι και συχνά καταλάβαμε. Οι αυλές και τα τοιχώματά τους, οι χώροι που περιβάλλον τον ανθρώπινο οίκο, τη γειτονιά και το μικρό, κλεινόν ή αποκλίνον άστυ.
Αυτή είναι η πρώτη γραμμή του ελληνικού τοπίου. Κοντά της, μια δεύτερη λωρίδα, από την ανθρώπινη δράση σκηνοθετημένη. Είναι τα αντικείμενα, τα μικρά, καθημερινά πράγματα που φτιάχτηκαν από τα χέρια των ανθρώπων και βρήκαν θέση στη ζωή τους, θέση που την άξιζαν. Βρήκαν τη θέση γιατί ο άνθρωπος χρειάστηκε την ύπαρξή τους∙ ένα κανάτι, ένα σταμνί, ένα λαδικό, ένα πιάτο με σταφύλι και καρύδια, ένα τόπι, ένα ξύλο που σμιλεύτηκε για να γεννήσει ομορφιά, ένα ποτήρι, ένα κερί, ένα ρολόι για να μετράμε τη ζωή, ένα ζευγάρι παπούτσια για να περπατάμε μακριά, ένα καλάθι με φρούτα, μια κούκλα, μερικά λούτρινα αρκουδάκια, λίγα μανταλάκια στο σύρμα, λίγα μπαλόνια γιατί είναι ωραίο να γιορτάζεις, μια πεζούλα γύρω από κάποιο δέντρο με ίσκιο καλό, που παριστάνει το τραπέζι και τις καρέκλες μαζί, μια δαχτυλήθρα για να μην τρυπάει τα δάχτυλα η γιαγιά, ένας χαρταετός για να θυμάσαι από πού ήρθες και πού θα πας αφού το σύμπαν το εσωκλείεις, το περιέχεις ολάκερο, είσαι αστρόσκονη και ουρανός και ό,τι τα περιβάλλει∙ κι εκεί επιστρέφεις.
Τα αντικείμενα στον κόσμο της Φωτεινής Στεφανίδη δεν περισσεύουν, δεν εκβιάζουν τη θέση τους. Την έχουν κερδίσει με το σπαθί τους. Έχουν συνομιλήσει με τον υλισμό και τον έχουν αφήσει παράμερα, απλά κι ωραία, δεν έχει θέση στο ελληνικό τοπίο αυτός. Γιατί αυτά, τα πολλά και τα περίσσια, είναι αναλώσιμα, είναι έξω από την ανάγκη, είναι πέρα από την αντιστοίχησή τους με το πραγματικό, δεν τα έχει ανάγκη το ίδιο το τοπίο.
«Ο ελληνικός ήταν ένας κόσμος μελαγχολικός και θλιμμένος», έγραφε στο «Έξυπνον Ενύπνιον» ο καθηγητής και φιλόσοφος Δημήτρης Λιαντίνης. Η εικαστική επικράτεια της Φωτεινής Στεφανίδη έχει αυτό το τρυφερό πρόσωπο της μελαγχολίας, της αρμονίας του μέτρου, της ομορφιάς της αταξίας, της λιτότητας που δεν αποδέχθηκε το πολύ, τον υλισμό και το υπερφόρτωμα, τη λακωνικότητα της πέτρας και του χώματος, του λουλουδιού και του σύννεφου, του φωτός που φέρνει τη σκιά, της σκιάς που δείχνει το φως. Έχει την ιαχή των φυσικών ήχων που πρώτα τους βλέπεις και ύστερα τους ακούς, έχει την πλαστικότητα του μαλακού κορμού που αντέχει στον βοριά, έχει τη νιότη, τον ανθό και τον καλπασμό που τα νείρεσαι με μάτια ανοιχτά και γαλήνια.
Τα χρώματα της είναι, επίσης, ένα ζήτημα. Θάλλουν μέσα σε ένα σύμπαν στιβαρότητας, διαλύοντας τις βεβαιότητες ότι αυτά είναι, πλουτίζοντας κάθε φορά δε δεκάδες αποχρώσεις, ονειρικές, ατμοσφαιρικές, δουλεμένες στη λεπτομέρεια, τη φαρέτρα των χρωμάτων. Τα χρώματα του ελληνικού τοπίου δεν είναι επί το πλείστον τραχιά, σκληρά, οργανωμένα σε απολυτότητες. Είναι έωλα, λουσμένα με φως, που τα χτυπά έστω από χαραμάδες, είναι εδώ και εκεί, δικά σου και όλων, στη γη και τον αέρα, γεραρά και σμιλεμένα με της ψυχής τις διαμαντόπετρες. Είναι αποχρώσεις που δεν θα βρεις στην ψηφιακή ούτε στην αρτιφίσιαλ ιντέλιτζενς ατζέντα του πανδαμάτορος ανθρώπου που τελικά δεν είναι τέτοιος. Έτσι είναι τα χρώματα της Φωτεινής Στεφανίδη.
Τρία βιβλία, από τα παλιά, από το περβάζι του νέου αιώνα, γέννησαν ετούτο το μικρό σημείωμα για την τέχνη της Φωτεινής Στεφανίδη. Είναι το «ένα, δύο, τρία!», το «αλφαβήτα» και το «χρωματίζω!», που κυκλοφόρησαν το 2002 από τις Εκδόσεις Σίγμα σε μοντέρνο, μικρό, τετράγωνο σχήμα και αποτελούν μια εικαστική προσέγγιση των αριθμών, των γραμμάτων και των χρωμάτων, των τριών δομικών υλικών των παιδιών όταν πρωτοχτυπούν την πόρτα της γνώσης και της τέχνης. Ένα καλλιτεχνικό ορμητήριο απ’ όπου ο πειρατικός στόλος των εικόνων της Στεφανίδη εκκινούν και πολιορκούν τις αισθήσεις, με πρώτη την όραση που επικοινωνεί απευθείας με τον σκληρό μυ της καρδιάς, δηλαδή του εγκεφάλου που είναι σε ανοιχτή γραμμή μαζί της, εγείρει και διεγείρεται. Λογική και συναίσθημα, χώρος και χρόνος, τρία βιβλία που ανθολογούν τα ελάχιστα σημεία με τα οποία οικοδομείς τα πάντα, λέξεις, αριθμοί, χρώματα, λόγος, σιωπή, γεωμέτρηση του αγεωμέτρητου, εγχρωματισμός του άχρωμου. Μια εικονιστική και σημειωτική κάθαρση.
Παράλληλα, όμως, η δημιουργός επεκτείνει τη δική της πρόταση στον/στην αναγνώστη/αναγνώστρια, προσφέροντας πεδίο αλώβητο και παρθένο να φτιάξουν τα δικά τους παράθυρα στον κόσμο, σε ένα νοητικό και εικαστικό παιχνίδι, το οποίο θα αποτυπώσει το πρώτο περπάτημα του παιδιού στα μεγάλα στοιχεία του κόσμου. Ως εκ τούτου, αυτά τα βιβλία λειτουργούν ως λίκνο της τέχνης, λευκώματα της πρώτης καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποτελώντας πολύτιμα αναμνηστικά κειμήλια μιας παιδικής ηλικίας που θα επιστρέψει κάποτε ως νοσταλγία και ανάμνηση.
Η ιστορία θα το πει για τη Φωτεινή Στεφανίδη. Ό,τι έχει ψυχή, ζει για πάντα, διαιωνίζει την ύπαρξή του, εφευρίσκει διαστάσεις, επινοεί νοηματοδοτήσεις. Η ιστορία θα το πει ξανά και ξανά: οι εικόνες της δεν υποτάσσονται και δεν παραχωρούνται πουθενά παρά στους τόπους που γεννιέται το όμορφο, και από αυτούς τροφοδοτείται.
Για αναγνώστες από 2,5-3 περίπου ετών.
Εκδόσεις Σίγμα.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ, εδώ και εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Αλφαβήτα/ Ένα, δύο, τρία! /Χρωματίζω! |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Σίγμα, 2002 |
| Σελίδες: | 72 |
| Μέγεθος: | 17 Χ 17 |
| ISBN: | 960-425-087-6 |
