Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 11+ — Εικονογραφημένο crossover βιβλίο
Ο Λύκος δεν ήταν καλά και μπορούσε να αισθανθεί τη ζωή να εγκαταλείπει το σώμα του. Παρ’ όλα αυτά, ήξερε πως έπρεπε να ακολουθήσει το μονοπάτι αυτό. Το μόνο που ήθελε ήταν να προστατέψει το όνειρο αυτού του αθώου πλάσματος.
Ο Τζέιμς Νόρμπερι από βιβλίο σε βιβλίο και από ομορφιά σε ομορφιά. Ένας οδικός χάρτης για το τι σημαίνει ζωή, πίστη, ανθεκτικότητα, καλοσύνη.
Περί τίνος πρόκειται
«Υπάρχουν στιγμές που έχουμε κάνει ό,τι πραγματικά μπορούμε. Τότε πρέπει να μάθουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω επιτρέποντας στο σύμπαν να εκδηλωθεί με όλη του την ακατάληπτη θαυματουργία…»
Η Αμάγια, ένα μικρό σκυλάκι, περιπλανιέται μόνο του στο δάσος εδώ και μέρες, αναζητώντας τους γονείς της, τους οποίους έχασε κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. Τη βρίσκει και τη σώζει ένας ηλικιωμένος, σοφός λύκος που, μετά από μια δεκαετία, πληγωμένος και μεγάλος πια, έχει απορριφθεί από την αγέλη του.
“Είσαι καλά” τη ρώτησε ο Λύκος.
Η Αμάγια κατένευσε αργά. “Με έσωσες”.
Πρέπει να βρούμε καταφύγιο, είπε ο Λύκος.
“Έλα μαζί μου”.
Αποφασίζουν, κατά την παραίνεση της μητέρας της Αμάγια, να ακολουθήσουν το φεγγάρι,σε ένα ταξίδι προς το άγνωστο, μια πορεία ανακάλυψης του βαθύτερου εαυτού μας, της δύναμης, των αρετών και των εμποδίων στα οποία σκαλώνουμε.
“Είναι ένα ταξίδι προς το άγνωστο”
“Αυτά τα ταξίδια μου αρέσουν”.
Θα είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας, αναγνώρισης των δομικών υλικών του εαυτού, των εκρηκτικών υλών της ζωής και των βασικών οριζόντων της που τέμνονται: αγάπη, φιλία, συντροφικότητα, συμπόρευση, αυτοθυσία, αναγνώριση, αποδοχή, επιμονή, απώλεια, θλίψη, μοναξιά, ταυτότητα.
Μέσα από έναν μεστό, εμβριθή, αποφθεγματικό λόγο, ο James Norbury, παραδίδει μαθήματα φιλοσοφίας, ανάταξης των προτεραιοτήτων, γνωριμίας του εαυτού, εκτεταμένου και μη, ισορροπίας, ανάβασης στα όρη της λογικής και των συναισθημάτων, παρέχοντας συνεχείς ευκαιρίες στον αναγνώστη για συμπόρευση, ταύτιση.
Στην ιστορία ο Λύκος είναι Λύκος, αλλά η σκυλίτσα είναι Αμάγια. Amaya στα γιαπωνέζικα σημαίνει «μητέρα πόλη/μητρόπολη», ενώ στα σανσκριτικά σημαίνει σοφός, χωρίς δόλο και στα αραβικά εικάζεται ότι σημαίνει “νυχτερινή βροχή”, αν και αυτό δεν είναι διασταυρωμένο ετυμολογικά. Το φεγγάρι είναι το φεγγάρι. Είναι το φως, είναι ο προορισμός, είναι μια Ιθάκη που σε κινεί για ένα ταξίδι, όπου αυτό μετράει περισσότερο, όπως στον Καβάφη.
Ο συγγραφέας δουλεύει λέξη λέξη, φτιάχνει ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, με λιγοστό κείμενο, δίνοντας σημασία σε όλες τις εικονογραφικές σημάνσεις που αφήνει. Μέσα από την αφαίρεση επιτυγχάνει το μέγιστο, αναπτύσσοντας έναν λόγο βαθιά φιλοσοφικό, καθόλου βαρύ ή δυσνόητο, που προκαλεί τη σκέψη. Οι λέξεις έχουν σημασία και στην παρουσία και στην απουσία τους. Το λίγο βγάζει πολύ και είναι ένα ζωντανό μάθημα ουσίας και λακωνικότητας προς αναγνώστες και συγγραφείς.
Το θέμα δεν είναι τι λες, αλλά πώς το αφήνεις στον αναγνώστη. Αποφεύγοντας τις μεσσιανικές συμβουλές, ο συγγραφέας καταθέτει έναν οδικό χάρτη όπου η πίστη, η ανθεκτικότητα, η καλοσύνη, η επιμονή, η ευγένεια, η αλληλοβοήθεια, ανταμείβονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Για αναγνώστες από 12 περίπου ετών.
Εκδόσεις Διόπτρα.
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Ακολουθώντας το φεγγάρι |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Following the moon
|
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Οκτώβριος 2024 |
| Επιμέλεια: | Βίκυ Κατσαρού, Ευσταθία Παλιοτζήκα |
| Μετάφραση: | Βαγγέλης Γιαννίσης |
| Σελίδες: | 184 |
| Μέγεθος: | 18,9 Χ 23,0 |
| ISBN: | 978-618-220-887-8 |
