Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 14-15+ – Λογοτεχνία για εφήβους+
Αναρωτιέμαι αν με αγαπούσε ο Λίβιο. Δύσκολη ερώτηση, περίπλοκη. Με απασχόλησε στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μου με το τρένο, καθώς το τοπίο άλλαζε πίσω από το τζάμι κι εγώ προσπαθούσα να κρατηθώ να μην κλάψω σαν παιδί που η μητέρα του δεν μπορεί να το ηρεμήσει.
Καμίγ
Εξαπλή αφηγηματική πολυφωνία και μια απολαυστική πομπή της διαφορετικότητας και της σεξουαλικής ελευθερίας και ταυτότητας των εφήβων και νέων+.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Μάγκνους Χίρσφελντ (Magnus Hirschfeld) γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1868 και πέθανε ακριβώς τη μέρα των γενεθλίων του, το 1935. Με έδρα το Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου, ο γιατρός και σεξολόγος Χίρσφελντ υπήρξε ένας πραγματικός υποστηρικτής της σεξουαλικής ελευθερίας και των σεξουαλικών μειονοτήτων σε μια περίοδο κατά την οποία στη Γερμανία και τη Βαϊμάρη βασίλευε ο φρικτός θίασος του Αδόλφου Χίτλερ. Την επομένη των 29ων γενεθλίων του, το 1897, ο Χίρσφελντ ίδρυσε στο διαμέρισμά του στο Σαρλότενμπουργκ, μαζί με τον εκδότη Max Spohr, τον δικηγόρο Eduard Oberg και τον συγγραφέα Franz Joseph von Bülow την Wissenschaftlich-humanitäre Komitee (WhK), την Επιστημονική-Ανθρωπιστική Επιτροπή, η οποία υπήρξε η πρώτη ομάδα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων αντρών και των τρανς στον κόσμο (δημιούργησε μάλιστα τον όρο Transvestiten που στην Ελλάδα μάθαμε ως “τραβεστί”), που πάλεψε για την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών πράξεων μεταξύ ανδρών αιτούμενη προς το Ράιχσταγκ, το τότε το νομοθετικό σώμα της Γερμανίας, να διαγραφεί η τιμωρητική παράγραφος 175 από τον ποινικό κώδικα. Ασφαλώς ένας τέτοιος άνθρωπος, με τέτοιες ιδέες, επιπροσθέτως ομοφυλόφιλος ο ίδιος αλλά και Εβραίος, δεν μπορούσε να έχει χειρότερο συνδυασμό προσόντων για τους ναζιστές και τις ομάδες κρούσης τους.
Αυτή είναι η άγνωστη σε όλους, ακόμα και στην καθηγήτρια ιστορίας, προσωπικότητα την οποία ο Λίβιο, μια Παρασκευή του Φεβρουαρίου, στο μάθημα της ιστορίας, παρουσιάζει σε μια εργασία του, εστιάζοντας στην καύση των βιβλίων από τους φασίστες κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και για όλα όσα συνέβησαν μετέπειτα. Ήθελε να μιλήσει ο Λιβιό για αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο, να καταγγείλει την κτηνωδία των ναζί, οι οποίοι είχαν ρημάξει το ινστιτούτο για την έρευνα της σεξουαλικότητας που είχε δημιουργήσει στο Βερολίνο το 1919 και την πυρπόληση της βιβλιοθήκης του Ινστιτούτου Σεξολογίας και τους χιλιάδες τόμους που έκαψαν στην πλατεία.
“Ο Λίβιο είχε παθιαστεί με το θέμα κι εγώ δεν είχα την παραμικρή υποψία γι’ αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Γεγονός που το ανακάλυψα εκείνο το πρωί μαζί με ολόκληρη την τάξη”.
Ο Χίρσφελντ έφυγε εξόριστος στη Νίκαια το 1933, προτού πεθάνει από τη θλίψη του δύο χρόνια αργότερα, όπως είπε ο Λίβιο στο βήμα. Από τη Νίκαια, η Καμίγ, η ερωτευμένη με τον Λίβιο αφηγήτρια του πρώτου κεφαλαίου, προσπαθεί να μας πει την ιστορία του. Ο Λίβιο ανεβαίνει στο βήμα και με την ιστορία του Χίρσφελντ προχωρά σε μια προσωπική εξομολόγηση που προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις και δημιουργεί μια φάμπρικα φημών.
Και τότε ο Λίβιο εξαφανίζεται.”Αγνοείται”, είπε η αστυνομία. Κανείς δεν ξέρει τι έχει συμβεί. Η Καμίγ νιώθει ένοχη. Θα υπάρξουν πέντε ακόμα αφηγητές/αφηγήτριες: η καθηγήτρια ιστορίας κυρία Μαρτέλ που θυμάται αυτή τη ως την πιο απίστευτη ιστορία που έχει ζήσει τα είκοσι χρόνια που διδάσκει, ο Αρτύρ και ο Κένζι που έστησαν μια κατάσταση κοροϊδίας, εκφοβιστική και τοξική απέναντι σε όσα έλεγε και υπερασπιζόταν ο Λίβιο από το βήμα, η μητέρα του Λίβιο που ιστορεί τον ευαίσθητο, διαφορετικό γιο της και τις διαφορές με τον άντρα της στη διαπαιδαγώγηση του γιου τους και τις απόψεις τους, ο πατέρας του Λιβιό που σχεδόν δεν ήθελε ο γιος του να είναι τόσο διαφορετικός όσο του προέκυψε αλλά στο τέλος μοιάζει να παραδέχεται τη γενναιότητά του και τελευταίος αφηγητής ο ίδιος ο Λιβιό που αποκαλύπτει όσα συνέβησαν.
Εστιάζοντας
Ένας 17χρονος παρουσιάζει μια εργασία με σκοπό ουσιαστικά να μιλήσει σε όλους, κυρίως στο φερόμενο ως κορίτσι του και ερωτευμένη μαζί του, Καμίγ, για το ότι δεν το αγόρι που πίστευαν. Με όχημα και έμβλημα τη ζωή, την προσφορά και τη δράση του κορυφαίου γιατρού και σεξολόγου Μάγκνους Χίρσφελντ, ο Λίβιο ανεβαίνει στο βήμα και δέχεται πυρά από τους ομοφοβικούς, τσαμπουκάδες συνομηλίκους του, διακριτική προστασία, άγνοια από την καθηγήτριά του που τελικά νιώθει κι εκείνη άβολα, απογοήτευση και ακολούθως ενοχές από την απογοητευμένη Καμίγ, μερική ομολογία άγνοιας, εθελοτυφλία και συναισθηματικές περιδινήσεις των γονιών του. Η εξαφάνισή του γεμίζει με μυστήριο όλους όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση και τη ζωή του.
Μέσα από την εξαπλή αφηγηματική πολυφωνία που επιλέγει ως σχήμα, η συγγραφέας Μπριζίτ Ζιρό δημιουργεί ένα εξαιρετικά ρυθμικό, κοφτό, ασθματικό διήγημα, όπου οι χαρακτήρες αναδεικνύουν τον ψυχισμό, τις σκέψεις, τις στάσεις ζωής και τη νοοτροπία τους απέναντι σε διάφορα θέματα με κεντρικό ασφαλώς τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων, ιδίως των αντρών. Η ανάδειξη του πρωτοπόρου Χίρσφελντ και η μερική αλλά ουσιαστική ταύτιση του Λίβιο μαζί του, η αναφορά στη Δανή ζωγράφο Λίλι Έλμπε (δείτε τη σπουδαία ταινία Το κορίτσι από τη Δανία, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Έμπερσοφ) και την πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου, η αγωνιώδης, αγχωτική, σπάνια λυτρωτική αναζήτηση σεξουαλικής ταυτότητας, η αναγνώρισή της, η καταπίεση από ένα περιβάλλον, οικογενειακό, κοινωνικό και σχολικό, που, όσο προοδευτικό και να είναι ενίοτε, δυσκολεύεται να αποδεχθεί εκείνο που ο Χίρσφελντ πριν εκατό και πλέον χρόνια απέδειξε ως φυσιολογική παράμετρο στη σεξουαλικότητα των ανθρώπων/τρίτο φύλο, οι οικογενειακές σχέσεις που χάσκουν κάτω από το κοντάρι του ακροβάτη, ο εκφοβισμός και η ομοφοβία που εξακολουθούν να ωθούν εφήβους στη ντροπή και την εξαφάνιση, το θάρρος που βρήκε ο Λίβιο να αποτυπώσει τον εαυτό του, σατιρίζοντας την ανικανότητα των ναζιστών ακόμα και να ανάψουν φωτιά για να κάψουν βιβλία (είχαν προηγηθεί και άλλες καύσεις πριν το περίφημο πογκρόμ της νύχτας των κρυστάλλων το 1938). Ένας μεταρσιωτικός κυματισμός, μια απολαυστική πομπή της διαφορετικότητας που οδηγεί σε ψυχική ανάταση κάθε άνθρωπο που με ευαισθησία και λογισμό κατανοεί τα βασικά και αυτονόητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η μετάφραση της Μαρίζας Ντεκάστρο κρατά αμείωτο τον ρυθμικό οίστρο της Ζιρό στη γλώσσα μας.
Για αναγνώστες από 14-15 περίπου ετών και ασφαλώς για νέους και ενήλικες.
Εκδόσεις Διόπτρα.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Αγνοείται |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Porte disparu |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Μάρτιος, 2024 |
| Μετάφραση: | Μαρίζα Ντεκάστρο |
| Επιμέλεια: | Γιάννης Καπερναράκος |
| Σελίδες: | 160 |
| Μέγεθος: | 14,0 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-220-719-2 |
