Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 5+ (target 5-8) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά
Ο πατέρας μου ήταν μιγάς, ο παππούς μου νέγρος και ο προπάππους μου πίθηκος. Όπως βλέπετε κύριε, η οικογένειά μου αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η δική σας.
Αλέξανδρος Δουμάς
Η Μαρία Γιαγιάννου και η Ντανιέλα Σταματιάδη δημιουργούν έναν παππού κόντρα σε όλα τα στερεότυπα και αναπτύσσουν έναν άλλο τύπο ανθρώπου και σχέσης με το εγγόνι του.
Περί τίνος πρόκειται
Η Ελευθερία λατρεύει τη ζωγραφική και ενόψει της επίσκεψης στον παππού και τη γιαγιά έχει ετοιμάσει μαρκαδόρους, νερομπογιές, πινέλα, καβαλέτα και άλλα συναφή. “Ο παππούς έγινε Παπούα” την ενημερώνει με χιούμορ η γιαγιά, αναφερόμενη στον λαό που ζει στη Νέα Γουινέα, που τους αρέσει να ζωγραφίζουν, αγαπούν τα φίδια, τις σαύρες, τους κροκόδειλους. τρώνε παπάγιες, ψάρια, πίνουν νερό της βροχής και φοράνε χορταρένιες φούστες.
Όταν ανεβαίνει στην ταράτσα βλέπει τον παππού της να φοράει μία τέτοια χορταρένια φούστα, φτερά στο κεφάλι και χρώματα στο δέρμα του. Η ταράτσα έχει γίνει ζουγκλοταράτσα. Η ελευθερία είναι ένα ζητούμενο για τη συνονόματη εγγονή του παππού. Οι δυο τους κατεβαίνουν στην πόλη ντυμένοι σαν τους Παπούα. Αποστολή τους είναι να ελευθερώσουν τους ανθρώπους. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Υπάρχουν εμπόδια σε μια πόλη για κάποιον που θέλει να ζήσει ως Παπούα. Θα τα καταφέρουν;
Εστιάζοντας
Τα βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά πρέπει να είναι αντιστερεοτυπικά, πρέπει να αναδιατάσσουν τις αντιλήψεις και τις κατεστημένες συνιστώσες που περικυκλώνουν το βλέμμα τους. Η Μαρία Γιαγιάννου επινοεί μια ευρηματική σύνδεση ενός παππού με τους Παπούα, αυτόν τον εξωτικό λαό του νησιωτικού κράτους της Νέας Γουινέας στα βόρεια της Αυστραλίας. Αυτή η σύνδεση δεν είναι απλώς ένδειξη ενός διαθέσιμου για παιχνίδι και ελεύθερο χρόνο με την εγγονή παππού, ούτε κάποια αερογέφυρα γνωριμίας με τον συμπαθή λαό. Η ηχητική συγγένεια των λέξεων παππούς και Παπούα, της δίνει την ευκαιρία να συσχετίσει δύο διαφορετικές έννοιες, έναν ηλικιωμένο άνθρωπο και μια ολόκληρη εθνοτική ομάδα, αναδεικνύοντας όχι απλώς την ιδιαίτερη σχέση εγγονής-παππού, ούτε μονάχα έναν παππού που διαλύει τα στερεότυπα στο μυαλό του εγγονιού του, που τσαλακώνεται, που διασπά κάθε χαραμάδα σοβαροφάνειας και δηθενιάς, αλλά ένα πρότυπο ανθρώπου που υπερβαίνει τις γραμμές σε όλη την κοινωνία, που βγαίνει έξω από τον μικρόκοσμό του και αντί να συμπεριφέρεται σαν καθωσπρέπει συνταξιούχος, επιλέγει να συμπεριφερθεί ως ένας ενεργός πολίτης, ένας ακτιβιστής με αιτία, ένας άνθρωπος που δίνει ξεκάθαρο στίγμα για τον κοινωνικό μας βίο: γκράφιτι, σεβασμός σε όσες επιφάνειες δεν χρειάζονται καμία παρέμβαση, χρώμα στη ζωή και στη γκρίζα πόλη, χρώμα στο μυαλό και την καρδιά, χρώμα στις σχέσεις των ανθρώπων, αντίσταση στον φτηνό λαϊκισμό, αντίσταση στην προσποίηση και την άρρωστη κορεκτίλα.
Αυτόν τον παππού, έναν από τους πιο ξεχωριστούς ήρωες σε παιδικό βιβλίο, δημιουργεί η Μαρία Γιαγιάννου και μαζί του συμπαρασύρει ένα πλήθος ιδεών, σκέψεων και αξιών, από τη ζωγραφική και την πολιτειότητα, την τέχνη του δρόμου και τον σεβασμό του δημόσιου χώρου, μέχρι την οικογένεια και τις ανθρώπινες σχέσεις, την ιδεολογία που πρέπει να διέπει κάθε μας πράξη, αναμφίβολα πολιτική. Η επιλογή του ονόματος Ελευθερία της εγγονής, συμπυκνώνει ασφαλώς την κεντρική ιδέα της ελεύθερης έκφρασης και αυτοέκφρασης, της ελευθερίας στον αυτοπροσδιορισμό και στον τρόπο που σκεφτόμαστε, αντιλαμβανόμαστε και δρούμε ως άτομα και ως πολίτες, πέρα από τις συμβάσεις που ταλαιπωρούν τον ψυχισμό μας.
Η Ντανιέλα Σταματιάδη κεντάει δισέλιδα σαλόνια στα 4/5 κάθε σελίδας ωθώντας το κείμενο στο λευκό πλαίσιο στο κάτω μέρος κάθε σελίδας. Αυτή η επιλογή των εκδοτών και των συντελεστών μου άρεσε ιδιαίτερα εν προκειμένω καθώς αφήνει τις δύο αφηγήσεις, κειμενικά και οπτική, να δράσουν ξεχωριστά και να καρποφορήσουν μαζί. Η εικαστική ωριμότητα στον τρόπο που αποτυπώνει πλέον τις ιστορίες που εικονογραφεί η Ν. Σταματιάδη είναι αξιοσημείωτη, ενώ λεπτομέρειες, νύξεις, αφαιρετικότητα, οπτικές σημάνσεις και σχόλια λειτουργούν σε υψηλό επίπεδο αλληλεπιδρώντας συχνά με τον αναγνώστη. Αισθάνθηκα ότι αποδόθηκε έκτακτα ο παππούς Παπούα και η ένταση και αισθητική έκταση της αξίας της ελευθερίας με τα χρώματα, τις γραμμές, την παιδικότητα, τις γεωμετρίες που επέλεξε σε κάθε περίπτωση η εικονογράφος.
Πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.
Εκδόσεις Σμίλη.
Διακρίσεις
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Έχω έναν καλό Παππούα |
| Συγγραφέας: | Μαρία Γιαγιάννου |
| Εικονογράφος: | Ντανιέλα Σταματιάδη |
| Εκδόσεις: | Σμίλη, Ιούλιος 2022 |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 24 Χ 31 |
| ISBN: | 978-618-211-016-4 |
