Στην Ελληνική Μυθολογία, το παγώνι πιστεύεται ότι ξεπήδησε από το αίμα του του τερατόμορφου γίγαντα με τα εκατό μάτια Άργου του Πανόπτη. Όταν ο Δίας ερωτεύτηκε την Ιώ, νύμφη και ιέρεια της Ήρας στο Άργος, τη μεταμόρφωσε σε αγελάδα για να την κρύψει από την Ήρα. Η Ήρα υποπτεύθηκε την απιστία του Δία και έβαλε τον γίγαντα Άργο τον Πανοπτη με τα εκατό μάτια να φυλάει την Ιώ. Ο Άργος έδεσε την Ιώ σε ένα δέντρο ελιάς στη Νεμέα, αλλά ο Δίας κάλεσε τον Ερμή να την ελευθερώσει από τον γίγαντα. Ο Ερμής μεταμφιεσμένος σε βοσκό, σκότωσε τον Άργο, αποκοιμίζοντάς τον, αφού έπαιξε όλη μέρα μουσική με τον γλωττιδοφόρο του (αυλός με γλωσσίδες). Η Ήρα, για να τιμήσει τον Άργο, διατήρησε για πάντα τα εκατό του μάτια τοποθετώντας τα στην ουρά των παγωνιών, των ιερών της πουλιών, τα οποία μάλιστα οδηγούν το άρμα της στον ουρανό.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, λέει, είχε θαμπωθεί από την ομορφιά τους που έδωσε εντολή να μην τα σκοτώνει κανείς. Η εντυπωσιακή ομορφιά του οδήγησε κάποιους δεισιδαίμονες να συνδέουν το παγώνι με την είσοδο του διαβόλου στον παράδεισο κι άλλους να το θεωρούν ένα άρρωστο πτηνό. Στην κραταιά Ρώμη συνδεόταν με τις ταφές και την ανάσταση, καθώς οι δεισιδαίμονες ισχυρίζονταν ότι τα φτερά των παγωνιών δεν εξασθενίζουν και δεν χάνουν τη λάμψη τους, έτσι αυτό θεωρήθηκε ως ένδειξη αθανασίας ή ανάστασης (Webster, Richard. The Encyclopedia of Superstitions. Woodbury: Llewellyn Publications, 2012/Εγκυκλοπαίδεια των δεισιδαιμονιών)
Αλλά και τα κοράκια υπήρξαν πολύ αγαπημένα πτηνά λαϊκών παραμυθιών, παραβολών και μύθων. Συνδέθηκαν συχνά με ιστορίες για την ασχήμια και την βαρετή όψη, θεωρήθηκαν συνδετικός κρίκος, ένας διαμεσολαβητής της ζωής και του θανάτου, στην Ελλάδα συνδέθηκαν με τον Απόλλωνα, ενώ πλήθος πολιτισμών και παραδόσεων το προσεγγίζουν μέσα από λαϊκές ιστορίες, παραμύθια και άλλες εκδοχές πολιτισμού.
Ιερό, ημιθεϊκό πουλί, συνδεδεμένο με θεότητες του Ινδουισμού και πλήθος ιστοριών το παγώνι, αντίστοιχη προσέγγιση και για το κοράκι στην Ινδία, η οποία γενικώς έχει ιδιαίτερη σχέση με τα πουλιά. Ο μύθος περί ευτυχίας με το Παγώνι και το Κοράκι δεν είναι καινούριος. Μέτριες αφηγήσεις τού κυκλοφορούν εδώ και περίπου 8 χρόνια στο διαδίκτυο. Ωστόσο, η Fernihough το αποτυπώνει με την λιτότητα και τα μοτίβα των λαϊκών παραμυθιών και την δωρικότητα των παραβολικών μύθων δημιουργώντας τελικά ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Πολύ ιδιαίτερες οι μεγάλες, δίχως ιδιαίτερες ακμές, μορφές των πουλιών, τα έντονα χρώματα και οι έντονες, διαδοχικές αντιθέσεις τους που δημιουργούν μια αξιοπρόσεκτη εικαστική προσέγγιση. Η εικονογράφησή της αποτελεί μια αφήγηση από μόνη της
Και ποια είναι τελικά αυτή η ιστορία;
Το ευτυχισμένο ως τότε κοράκι, είδε κάποτε ένα περιστέρι και το σύγκρινε με τη δική του “μουντάδα” των φτερών. Το θαύμασε και του το πε. “Πρέπει να ‘σαι το πιο ευτυχισμένο πουλί που υπάρχει”. Μα δεν ήταν έτσι μάλλον. “Κι εγώ έτσι νόμιζα”, είπε το περιστέρι, “ώσπου άκουσα το αηδόνι να τραγουδά. Τραγουδά τόσο όμορφα που κάνει το γουργούρισμά μου βαρετό”. Και πήγε το κοράκι και βρήκε το αηδόνι. Και το αηδόνι του είπε ότι το πιο ευτυχισμένο δεν ήταν εκείνο αλλά ο κόκορας, που τον ακούνε να λαλεί σ’ όλο τον τόπο. Κι ο κόκορας έστειλε το κοράκι αλλού μέχρι που στο τέλος το έστειλαν και στο πιο εντυπωσιακό και όμορφο όλων: το παγώνι. Και τότε η ανατροπή θα είναι μεγάλη.
Τι είναι η ευτυχία; Γιατί δεν πρέπει να συγκρίνεις όψεις και αρετές σου με κάποιου άλλου αφού η διαδικασία αυτή είναι αδιέξοδη; Μήπως κάθε αρετή έχει το δικό της διάμετρημα και η αντιπαραβολή της με κάποια άλλη είναι ατελέσφορη; Μήπως οι κρίσεις μας συχνά βασίζονται σε επιφανειακές και στις πιο ηχηρές όψεις και όχι σηκώνοντας την επιδερμίδα τους;
Αυτός ο αισωπικής λογικής μύθος, έχοντας αποφύγει τις κακοτοπιές του ετοιμοπαράδοτου διδακτισμού, προσφέρει πολύ υλικό για ενδελεχή ανάλυση των εννοιών ευτυχία-ουσία-όψη-επιφάνεια-ομορφιά-σύγκριση.
Για παιδιά περίπου 3-6 ετών.
Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο το οποίο με εξαιρετικά γρήγορα αντανακλαστικά το έφερε στην Ελλάδα (κυκλοφορία από το Oxford Press University Απρίλιος 2020!)
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Το κοράκι και το παγώνι |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | The Crow and the Peacock |
| Συγγραφέας: | Jo Fernihough |
| Εικονογράφηση: | Jo Fernihough |
| Μετάφραση: | Μαρίνα Δημητρά |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, Μάρτιος 2020 |
| Σελίδες: | 36 |
| Μέγεθος: | 24 Χ 28 |
| ISBN: | 978-960-471-186-4 |
