Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα αγρόκτημα ένα μικρόσωμο ποντικάκι. Πρωί πρωί βολτάροντας και στην πείνα τη μεγάλη αντάμωσε ένα λαχταριστό κομμάτι τυρί. Ήταν σχεδόν δικό του. Έπρεπε να απλώσει το χέρι του και να το πιάσει. Μα την τελευταία στιγμή εμφανίστηκε από το πουθενά σχεδόν ένα σκίουρος, βούτηξε το τυρί και μην τον είδατε.
Το ποντικάκι τα έβαλε με τον εαυτό του. “Αν ήμουν μεγαλόσωμος, δε θα τολμούσε να μου πάρει το τυράκι μου”, είπε. Στη βόλτα του, παρέα με το παράπονό του, θα συναντήσει διαδοχικά άλλα 5 ζώα, το ένα μεγαλύτερο από το προηγούμενο: χελώνα, χήνα, γουρούνι, γάιδαρος, ελέφαντας. Μέχρι που ο ελέφαντας θα τον εκπλήξει όσο δε χωρά ο νους. “Υπάρχει ένα ζώο μεγαλύτερο από μένα, ένα ζώο που φτάνει ως τον ουρανό”, του λέει ο ελέφαντας. Ο ποντικούλης θα ανέβει στο αυτί του ελέφαντα και θα αντικρίσει το “τεράστιο” ζώο για το οποίο του μιλούσε ο ελέφαντας. Είναι ο ψύλλος ο γίγαντας και έχει έναν απίστευτο τρόπο να αποδείξει ότι είναι σπουδαίος, υπολογίσιμος και μια αξιόλογη μορφή ζωής που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους άλλους. Κι αυτός αποτέλεσε την πηγή θάρρους και αυτοπεποίθησης για τον μικρό ποντικό για να φέρει τη ζωή στα μέτρα του.
Το νέο βιβλίο του Άγγελου Αγγέλου και της Έμης Σίνη, της ομάδας Κοπέρνικος δηλαδή, είναι ένα σύγχρονο κλιμακωτό παραμύθι που έχει στο επίκεντρο του την μαθηματική και ψυχοκοινωνική έννοια του μικρότερου-μεγαλύτερου. Σχεδόν κάθε μορφή ζωής στη φύση έχει κάποιους μικρότερους και κάποιους μεγαλύτερους συμπολίτες. Το ίδιο και στην κοινωνία των ανθρώπων. Το σωματικό μέγεθος διαφέρει μα και καθορίζει συχνά στάσεις, πεποιθήσεις, συμπεριφορές μας. Στα παιδιά, τα μεγέθη συχνά εγκαθίστανται στη σκέψη τους με βασανιστικά αποτελέσματα πολλές φορές. Τα ταλαιπωρούν τα μεγέθη. Όχι τόσο στην αναγνώρισή και σειραθέτησή τους. Αυτό κάποια στιγμή θα επιτευχθεί αν το προσπαθήσουμε και εξασκηθούμε. Η ταλαιπωρία είναι ψυχολογική. Και καθώς μεγαλώνουν, οι σωματικές διαφορές, τα μεγέθη και τα ύψη μεγαλώνουν κι η αυτοπεποίθηση αρχίζει να δέχεται χτυπήματα. Το ψυχολογικό bullying είναι παρόν.
“Ναι, είναι αλήθεια ότι τα παιδιά συχνά “στέκονται” περισσότερο στο εξωτερικό περίβλημα αγνοώντας -ή υποτιμώντας- την εσωτερική πραγματικότητα”, μας λέει ο Άγγελος Αγγέλου. “Είναι ίσως κι αυτός ένα είδος αμυντικού ή αντανακλαστικού μηχανισμού που λειτουργεί με στόχο να εξάγει πιο άμεσα κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα. Θέλει χρόνο και προσπάθεια το “πέρασμα” στην άλλη, πιο αθέατη, πλευρά. Αυτής που ξεπερνάει την εικόνα και την αίσθηση και οδηγεί σε μια πιο νοητική, πιο σύνθετη -και τελικά πιο αληθινή- εικόνα των πραγμάτων. Και είναι δυστυχώς πολύ συχνό το φαινόμενο να παραμένει “κλειστή” αυτή η πλευρά ακόμα και στους πολύ μεγαλύτερους.”
Το “μικρότερος” και “μεγαλύτερος”, “ψηλότερος”, “κοντύτερος” και όλοι οι συναφείς βαθμοί των μεγεθών μπορούν να αποτελέσουν ένα εξαιρετικό εργαλείο κατάδυσης μας όχι μόνο στις πρωτογενείς αυτές μαθηματικές έννοιες αλλά και στο ψυχολογικό σκέλος του ζητήματος. Να εστιάσουμε στα συναισθήματα που μας γεννούν, στους αρνητισμούς (και να τους πολιορκήσουμε). Να εστιάσουμε στην καρδιά και το νου των ανθρώπων και να τα στείλουμε στο θρόνο της κρίσης.
Το βιβλίο μας προσφέρει απλόχερα όλη αυτή τη βάση με έναν τρόπο εξαιρετικά διασκεδαστικό. Ένας ελέφαντας χορεύει στο πρόσταγμα ενός ασήμαντου στο μέγεθος “ζώου”. Τι βρέθηκε όμως στο επίκεντρο της σκέψης των συγγραφέων για να καταπιαστούν με αυτό το θέμα; Ο Άγγελος Αγγέλου μας είπε: “Πάντα θέλαμε να κάνουμε ένα κλιμακωτό παραμύθι κι επειδή αυτόν τον καιρό ασχολούμαστε…με τα μεγέθη γενικώς (βλέπε τα Μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή), το βρήκαμε πολύ εύστοχο να σχολιάσουμε τη σχέση εικόνας-περιεχομένου ή αλλιώς εικονικής και ουσιαστικής δύναμης.”
Η εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου είναι παραπάνω από ευφάνταστη. Τα οκτώ ζώα δεν απεικονίζονται συμβατικά στις γεωμετρικές φόρμες που προσμένει ένας εθισμένος στην φωτογραφική αποτύπωση των μορφών. Η χελώνα για παράδειγμα εκτός της φόρμας του καβουκιού της, κουβαλά σε αυτό έναν διάκοσμο λουλουδιών (πέρα από το αισθητικό του πράγματος) που σαγηνεύει τα μάτια των μικρών αναγνωστών (τους το διάβασα και το λέω μετά γνώσεως που προέκυψε από την διακοπή που υπέστην για να σχολιάσουν το καβούκι της). Κι όχι μόνο αυτό αλλά…Αλλά καλύτερα να αφήσω την ίδια την εικονογράφο να σας πει το μυστικό: “Νομίζω ότι είναι από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές, σε άψογη συνεργασία με την καταπληκτική ομάδα Κοπέρνικος…Κράτησα το ψηφιακό, αφού δουλεύω έτσι το τελευταίο μεγάλο διάστημα, προσθέτοντας όπου χρειαζόταν σκαναρισμένες επιφάνειες (χαρτιά, υφάσματα) τα οποία επεξεργάστηκα ανάλογα. Το μεγάλο μυστικό αποκαλύφθηκε! Ενδιαφέρον επίσης είχε το πώς θα δείχναμε το μεγάλο και το μικρό, μιας και σε αυτό στηρίζεται το βιβλίο. Έτσι το ποντίκι μικραίνει συνεχώς ενώ τα ζώα μεγαλώνουν (κλιμακωτά, όπως και το κείμενο). Μέχρι να συναντήσουμε τον ψύλλο. Εκεί αλλάζουν οι αναλογίες!”
Από τις πλέον άρτιες φετινές εκδόσεις. Η αδυναμία μας μετατρέπεται σε δύναμη, το βιβλίο γίνεται ψυχαγωγία και ο ελέφαντας μπορεί να χορέψει. Όλα γίνονται.
Ο ελέφαντας χόρευε, ο ψύλλος διέταζε, η χελώνα κέρδισε τις καρδιές μας με εκείνο το καβούκι θαύμα. Και τη ζωγραφίσαμε. Ιδού μια πραγματικά εντυπωσιακή ζωγραφιά νηπίου (6 ετών)
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει |
| Συγγραφέας: | Άγγελος Αγγέλου , Έμη Σίνη |
| Εικονογράφηση: | Σοφία Τουλιάτου |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, Μάιος 2014 |
| Σελίδες: | 24 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 29 |
| ISBN: | 978-960-569-162-2 |
