Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 10+ (target 11-14) – Λογοτεχνία για παιδιά
Τρελοί και παρδαλοντυμένοι κι αν ήμασταν,
γελοίοι και παράδοξοι εντελώς.
Όταν σίγησαν οι καμπάνες των ναών,
ακούγονταν τα καμπανάκια των δικών μας σκουφιών.
Ο Τζόναθαν Όξιε παίρνει τον ορφανό, μικρό κλέφτη Πίτερ Νιμπλ και δημιουργεί μία όμορφη αναγνωστική εμπειρία.
Περί τίνος πρόκειται
“Όσοι από σας ξέρετε κάτι περί τυφλών παιδιών θα γνωρίζετε πως γίνονται καλύτεροι κλέφτες. Όπως σίγουρα φαντάζεστε, τα τυφλά παιδιά έχουν καταπληκτική όσφρηση και μπορούν να μυριστούν πράγματα ακόμα και πίσω από κλειδωμένες πόρτες- είτε πρόκειται για φίνα υφάσματα είτε για χρυσαφικά ή φιστίκι κροκάν- από πενήντα βήματα μακριά”.
Το βρέφος το βρήκαν να επιπλέοι μέσα σε ένα καλάθι μια παρέα μεθυσμένων μα καλόκαρδων ναυτικών. Πάνω στο κεφάλι του ήτνα ένα κοράκι. Με συνοπτικές διαδικασίες βάφτισαν το τυφλό μωρό Πίτερ Νιμπλ από τα λόγια ενός μισοξεχασμένου νανουρίσματος και μοναδική του προίκα αυτό το όνομα το ξαπόστειλαν για να βρει τον δρόμο του στον κόσμο. Από το γάλα μιας γατομάνας μέχρι το λύσιμο ενός κόμπου με επιδεξιότητα, ο Πίτερ έδειξε ότι θα έχει λαμπρή καριέρα. Ήταν θέμα χρόνου να ξεχωρίσει. Φρούτα, αργότερα ρούχα και στρωσίδια. Ό,τι του χρειαζόταν, το άρπαζε και διέφευγε ακόμα και όταν τον είχαν πιάσει στα πράσα.
Το σπουδαίο του ταλέντο στην κλοπή εκμεταλλεύθηκε ο πανούργος κύριος Σέιμους, ένας ψηλός ξερακιανός, νευρώδης άντρας που εκμεταλλευόταν ζητιάνους και ορφανά. Αυτή ήταν η δουλειά του: να σακατεύει ορφανά, τριάντα μέχρι εκείνη τη στιγμή, και να τα στέλνει να ζητιανεύουν για να εισπράξει. Ο κύριος Σέιμους εκπαίδευσε τον Πίτερ και στην υψηλή τέχνη του να κινείται σαν φαντομάς, να διασχίζει ξύλινα πατώματα, στέγες, δρόμους με χαλίκι χωρίς να κάνει θόρυβο. Μέχρι τα δέκα του χρόνια, ο Πίτερ Νιμπλ είχε γίνει ο καλύτερος κλέφτης που είχε δει ποτέ η πόλη.
Ένας επιδέξιος τυφλός κλέφτης! Έτσι κυλούσε η ζωή του, δυστυχισμένος, τυφλός, θύμα κακομεταχείρισης και εξαναγκασμένος να διαπράττει εγκλήματα μέχρι που ένα απόγευμα θα κλέψει από έναν μυστηριώδη πλανόδιο καπελά, τον κύριο Πάουντ, ένα κουτί που περιέχει τρία ζευγάρια μαγικά μάτια.
“Ένας δεύτερος άντρας ήρθε κουτσαίνοντας από το λιβάδι και πλησίασε κοντά τους. “Μην πιστεύεις λέξη απ’ όσα λέει, Πίτερ”. Η φωνή του είχε κάτι το αραχνιασμένο και η μυρωδιά του θύμιζε μπαγιάτικο μπισκότο με τζίντζερ. “Ο κύριος Πάουντ είναι υπέρ το δέον μετριόφρων. Δεν τα έκανα όλα εγώ… απλά τα περισσότερα”.
“Ποιος είσαι;” απαίτησε να μάθει ο Πίτερ. “Και πώς ξέρεις το όνομά μου;”
Ο γέρος γέλασε. “Είμαι ο καθηγητής Κέικ. Αυτό είναι το νησί μου. Και ξέρω πολύ περισσότερα εκτός από τ’ όνομά σου, Πίτερ Νίμπλ”.
Τρία ζευγάρια μαγικά μάτια! Μόλις δοκιμάζει το πρώτο ζευγάρι, μεταφέρεται σ’ ένα κρυμμένο νησί, όπου του ανατίθεται μια ξεχωριστή επικίνδυνη αποστολή: να ταξιδέψει στο Εξαφανισμένο Βασίλειο και να σώσει τον λαό του από την τυραννία.
“Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο συντάκτης του μηνύματος χρειάζεται κάποιον για να τους βρει και να τους σώσει. Νομίζω ότι το άτομο αυτό είσαι εσύ”
Κάπως έτσι, ο Πίτερ, μαζί με τον πιστό σύντροφό του, τον σερ Τόουντ, έναν ιππότη που μια μάγισσα μεταμόρφωσε σε έναν παράξενο συνδυασμό αλόγου και γάτας και με τη βοήθεια των μαγικών ματιών του, θα μπει σε μια περιπέτεια που ποτέ δεν περίμενε ότι θα ζήσει για να ανακαλύψει το πραγματικό πεπρωμένο του.
“Οι σημαντικές αποφάσεις δεν είναι ποτέ εύκολες. Πρόκειται για το πεπρωμένο σου, και μόνο εσύ μπορείς να κάνεις την επιλογή”.
Εστιάζοντας
Νιμπλ. Στα αγγλικά σημαίνει επιδέξιος, σβέλτος, όπως σημειώνει η Ελληνίδα μεταφράστρια, Βούλα Αυγουστίνου. Ο Πέτρος ο επιδέξιος, λοιπόν, είναι ένας αξιαγάπητος ήρωας, διαφορετικός από τους συνήθεις ήρωες προεφηβικών μυθιστορημάτων. Ορφανός, εγκαταλελειμμένος, ένας νέος Ηρακλής που επιβιώνει μόνος σε κάθε συνθήκη, οξυδερκής, όχι απλά έξυπνος, μικροκακοποιός δι’ ανάγκης και βίας, τυφλός σχεδόν εκ γενετής, δυο μάτια που λείπουν και γιγαντώνουν άλλες ικανότητες και αισθήσεις. Έωλος, αντιλαμβανόμενος ότι συχνά είναι φτερό στον άνεμο, παίρνει τελικά τις αποφάσεις ο ίδιος, ορίζοντας τη ζωή και τη μοίρα του, ένα ταξίδι προς την ωριμότητα, τη συναισθηματική ανάταξη και μια πρώιμη συνειδητοποίηση και ενηλικίωση που εισβάλλουν στην παιδική ηλικία.
Ο αφηγηματικός ρυθμός του Τζόναθαν Όξιε είναι άκρως ελκυστικός. Το μπάσιμό του στην αρχή είναι υποδειγματικό, σεμιναριακό θα το χαρακτήριζα, ενώ ακολούθως ξετυλίγει την ιστορία του ισορροπώντας στην ανάπτυξη χαρακτήρων, την πλοκή και την ύφανση των φανταστικών κόσμων πάνω στους οποίους στηρίζεται η περιπέτειά του. Αποκόμισα την αίσθηση ότι ο συγγραφέας έχει μελετήσει και διαβάσει πολύ τους παλιούς κλασικούς, παρά τους εξέχοντες ομοτέχνους τού της τελευταίας 40ετίας. Η ατμόσφαιρα στον Πίτερ Νιμπλ είναι πιο πολύ βγαλμένη από Ντίκενς, παρά από Ρόαλντ Νταλ ή Ντέιβιντ Ουάλιαμς. Όμως, έχει την ικανότητα να τοποθετεί μέσα στη σοβαρότητα της ιστορίας του, ισχυρές δόσεις χιούμορ, ευχάριστες νότες, ενώ η φαντασία με την οποία ντύνει τα πάντα είναι αναμφίβολα δυνατή. Τα κλεισίματα των κεφαλαίων του είναι δυνατά, μέχρι και στη βάση του επιτυχούς cliffhanger κινούνται κάποια, ενώ οι νάρκες μυστηρίου δεν είναι υπερβολικές για να διαλύσουν το μυαλό του αναγνώστη, αποθαρρύνοντάς τον να ακολουθήσει τον ήρωα και τις περιπέτειές του. Αυτή η υπερφόρτωση με λεπτομερείς περιγραφές που συχνά αποτελεί κουσούρι στα μυθιστορήματα του είδους, εδώ επίσης απουσιάζει. Έτσι, εισερχόμαστε σε νέα περιβάλλοντα ή συναντάμε νέα πρόσωπα τα οποία μπορούμε να αφομοιώνουμε ήπια, δίχως να συρόμαστε βίαια σε κάποιον συγγραφικό οίστρο που αποκόπτεται από τον αναγνώστη.
Θα μπορούσε να γράψει πολλά κανείς αναλύοντας την ιστορία του Πίτερ Νιμπλ. Θα ήθελα να κρατήσουμε ότι ένας ήρωας με οπτική αναπηρία, εισπράττει τον κόσμο με τις υπόλοιπες αισθήσεις, κάτι που έλαβα ως αίσθηση μέσα από την αφήγηση. Παράλληλα, ο συγγραφέας δεν εκπίπτει σε έμμεσες ικεσίες οίκτου ή λύπησης του κεντρικού ήρωά του λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Τον κρατά ακέραιο, ολόκληρο, όρθιο και τον αφήνει να τον κρίνουμε με τα ίδια μέτρα και σταθμά με όλους. Αυτό είναι ένα επιπλέον πλεονέκτημα του παρόντος μυθιστορήματος.
Θεωρώ πως η πανταχού διαθέσιμη αλλά ημιδιαφανής φαντασία, η εξαιρετική ροή, η συνοχή των χαρακτήρων με την ιστορία και μεταξύ τους, ο σαρκασμός που κατευθύνεται προς κάθε κατεύθυνση, η απουσία θρηνητικών κλισέ για την τυφλότητα και η πεντακάθαρη απουσία αφηγηματικών αδιεξόδων που εκτονώνονται με λύσεις στο πόδι, θα προσφέρουν στον αναγνώστη μια δυνατή αναγνωστική εμπειρία στο είδους των μυθιστορημάτων φαντασίας.
Ήταν το ντεμπούτο του 42χρονου σήμερα Καναδού συγγραφέα Τζόναθαν Οξιέ. Πέντε χρόνια μετά το πρώτο βιβλίο του 2011, ακολούθησε το δεύτερο βιβλίο της σειράς του Πίτερ Νιμπλ, το Sophie Quire and the Last Storyguard.
Ο Peter Nimble αποτέλεσε την εξέλιξη ενός έργου που επεξεργαζόταν ο Οξιέ κατά το μεταπτυχιακό του στη Δραματική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon
Για αναγνώστες από 10-11 περίπου ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
O αχαλίνωτος ρυθμός και οι τρομεροί πρωταγωνιστές του καθιστούν το βιβλίο μια ιδανική επιλογή τόσο για διστακτικούς αναγνώστες όσο και νεαρούς φαν των βιβλίων φαντασίας.
The Bulletin of the Center for Children’s Books
Ο Όξιε χειρίζεται τη γλώσσα με την επιδεξιότητα ενός ζογκλέρ και μας προσφέρει μια απολαυστικότατη ιστορία που εξάπτει τη φαντασία.
Kirkus Reviews
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Πίτερ Νιμπλ: Ο κλέφτης με τα μαγικά μάτια |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Peter Nimple and Fantastic Eyes |
| Συγγραφέας: | |
| Προσαρμογή εξωφύλλου: | Δήμητρη Μηλιώρη |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Οκτώβριος 2023 |
| Μετάφραση: | Βούλα Αυγουστίνου |
| Επιμέλεια: | Θοδωρής Τσώλης |
| Σελίδες: | 472 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-3575-0 |
