Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 12+ (target 13-18) – Λογοτεχνία για εφήβους
«Εγώ έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Όταν η ζωή δείχνει να σου πάει κόντρα, μη διστάσεις να παλέψεις μαζί της. Ζεις. Με πόνο και χαρά. Με χαμόγελα που εμφανίζονται πλατιά και ύστερα χάνονται για να εμφανιστούν ξανά αργότερα. Ζεις. Και επιλέγεις εσύ με τι θέλεις να γεμίζεις το βάζο σου».
Η Βέρα Πρατικάκη γράφει ένα σύγχρονο εφηβικό μυθιστόρημα για την απώλεια, την αγάπη και την επανεφεύρεση του εαυτού κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Περί τίνος πρόκειται
Ο Άλκης έρχεται αντιμέτωπος με μία σημαντική απώλεια που τον αποσυναρμολογεί. Αναγκάζεται να επιστρατεύσει κάθε δύναμη που διαθέτη για να σταθεί όρθιος και να τα καταφέρει. Το ταξίδι προς το άγνωστο δημιουργεί ανασφάλειες, φόβο, εσωτερική διάσπαση, ανισορροπία.
“Όταν χάνεις κάποιον πολύ δικό σου, κάτι παράξενο συμβαίνει. Ενώ αυτός είναι που πεθαίνει, εσύ τελικά είσαι αυτός που σταματάει να ζει. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, ένα κομμάτι σου φεύγει μαζί του”. Όταν γνωρίζει την Καλλιστώ, αρχίζει να μπαίνει σε ένα μονοπάτι συμφιλίωσης με τον εαυτό του, ταξινόμησης του συναισθηματικού χάους που κυριαρχεί μέσα του και επανα-ιερχάρχησης των προτεραιοτήτων και των σημαντικών της ζωής του. Είναι ο αποσυντονισμός που συμβαίνει σε κάθε απώλεια. Αλλά τι κάνεις τώρα; Ίσως πρέπει να εστιάσεις αλλού. Όχι στο σκοτάδι. Αλλά στα αστέρια.
«Γιατί να υπάρχει το σκοτάδι;»
«Οι καλοί θαλασσοπόροι δεν το φοβούνται το σκοτάδι. Όποτε νιώθουν χαμένοι, απλώς κοιτούν τα αστέρια και βρίσκουν ξανά τον δρόμο τους. Έτσι να κάνεις κι εσύ. Έτσι είναι και στη ζωή. Αν ποτέ νιώσεις χαμένος, να ψάξεις τα αστέρια σου. Θα σου δείξουν τον δρόμο» […]. Τα αστέρια σου θα είναι οι άνθρωποι και τα πράγματα που είναι σταθερά και σημαντικά για σένα», μου εξήγησε η μαμά. «Αυτοί και αυτά θα σε κατευθύνουν. Θα είναι οι συντεταγμένες σου στο ταξίδι της ζωής σου».
Μου άρεσε αυτό.
«Ακόμα κι αν δεν τα βλέπεις όλες τις ώρες, θα ξέρεις ότι είναι εκεί. Όσο κι αν εσύ μετακινηθείς, αυτά θα είναι πάντα εκεί. Και με βάση αυτά θα μπορείς να επιλέγεις τον δρόμο σου. Και, φυσικά, μην ξεχάσεις ότι και εσύ θα είσαι αστέρι στον ουρανό κάποιου άλλου. Η συντεταγμένη του. Να μην το ξεχνάς αυτό» (σελ. 56-57).
Δεν αλλάζουν όλα στη ζωή σου. Δεν μπορείς να τα επηρεάσεις όλα. Αλλά αν ξέρεις να επιλέξεις αυτά στα οποία έχεις λόγο, τότε έχεις ένα κομμάτι σοφίας. Αφήνεσαι, ακολουθείς τη ροή, κυνηγάς μέχρι εκεί που μπορείς, όχι εκβιαστικά.
Εστιάζοντας
Έχουμε μια ιστορία για την απώλεια, για τη διαχείριση του πένθους, για την ανασύνταξη του εαυτού, για τον τρόπο που ο πόνος καθορίζει τη ζωή μας για καιρό. Για το πώς βηματίζουμε μετά από την οδύνη και πώς αναδιατάσσουμε τον εαυτό μας για να ξανασταθούμε όρθιοι. Για το πώς οι άνθρωποι γύρω μας μπορούν να γίνουν επιταχυντές αυτής της εξέλιξης, να μας δώσουν μικρά γιατρικά που θα συναντηθούν με τις δικές μας, ειδικές δυνάμεις. Αλλά και για το ότι δεν φτάνουν μονάχα αυτοί, αν εσύ δεν ανακαλύψεις όσα κρύβεις μέσα σου.
Η συγγραφέας γράφει καλά, γράφει για εφήβους (τουλάχιστον) αποτυπώνοντας τον ψυχισμό τους όταν η ολότητά τους είναι κατακερματισμένη, ραγισμένη. Μέσα από την ιστορία του Άλκη, φανερώνει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ο καθένας πενθεί και διαχειρίζεται την απώλεια, ακολουθώντας τον δικό του ρυθμό και αναζητώντας να ξαναγίνει ο εαυτός του, αγνοώντας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει έτσι όπως ακούγεται. Ποτέ δεν ξαναγίνεσαι ίδιος με πριν, όταν μεσολαβεί μια τέτοια απώλεια. «Μπορείς όμως να είσαι ο Άλκης που γίνεται», του λέει η Καλλιστώ ιντριγκάροντάς τον και κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη να κοιτάξει μπροστά, στον επερχόμενο εαυτό του και με αυτόν να ασχοληθεί. Το όνομα της Καλλιστώ προφανώς συνδέεται με τους αστερισμούς (η Καλλιστώ στη μυθολογία είναι μεταμορφωμένη η Μεγάλη Άρκτος) που αποτελούν σημείο αναφοράς για το βιβλίο. Γιατί τα αστέρια είναι πυξίδα. Είναι πάντα εκεί, όσο κι αν εμείς μετακινούμαστε, όσο κι αν το ηλιακό φως τα κρύβει. Όταν, λοιπόν, χάνεσαι, βρίσκεται αποσυναρμογημένος μέσα στο μεγάλο σύμπαν, τότε πρέπει να αναζητάς τα υλικά από τα οποία είσαι φτιαγμένος, την αστερόσκονη που σου έλαχε και με αυτήν να επαναπροσανατολιστείς.
Κάπως έτσι, με τέτοιες πυρηνικές ιδέες, η Βέρα Πρατικάκη φτιάχνει ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον μυθιοστόρημα για την απώλεια που έρχεται και φεύγει, για την αγάπη που έρχεται αλλά δεν φεύγει ποτέ.
Να σημειώσω, τέλος, ότι σε όλο το βιβλίο, όχι μόνο στην αρχή των κεφαλαίων, αλλά και εντός της αφήγησης, υπάρχουν δεκάδες στίχοι τραγουδιών που δεν δίνουν απλώς το στίγμα της εκάστοτε στιγμής και της συναισθηματικής έντασης, αλλά συμβολίζουν τη συνοδοιπορία μας, ακόμα και στα συντριπτικά κατάγματα της ψυχής, με την τέχνη, ως μέσο ίασης και αναδιάταξης.
Χάρηκα αυτήν την ανάγνωση.
Για αναγνώστες από 12 περίπου ετών.
Εκδόσεις Ψυχογιός.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
Δείτε το βιβλίο στις Εκδόσεις Ψυχογιός
Το Soundtrack του βιβλίου
Take control of your life- Sven Karlsson
Waterways- L. Einaudi
Shine- Birdy
Cold Little Heart
M. Kiwanuka
In the end- Mellen Gi Remix- T. Profitt, Fleurie, Mellen Gi
Starry nighr- Jordan Critz
Falling- Harry Styles
και άλλα που θα βρείτε με qr code προς το spotify εντός του βιβλίου
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Ξεδιπλώνοντας τα αστέρια |
| Συγγραφέας: | |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, Μάρτιος 2024 |
| Επιμέλεια: | Αναστασία Σακελλαρίου |
| Εξώφυλλο: | Τζίνα Γεωργίου |
| Σελιδοποίηση: | Σπυριδούλα Βονίτση |
| Σελίδες: | 152 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-01-5533-4 |
