Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 18+ — Μυθιστόρημα για ενήλικες
Some prophets say the world is gonna end tomorrow
But others say we’ve got a week or two
The paper is full of every kind of blooming horror
And you sit wondering
what you’re gonna do.
I got it.
Come. And be my baby.
Maya Andelou
Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης σε ένα καλοστημένο αστυνομικό μυθιστόρημα με φόντο τα Χανιά, το τένις, τον παραγοντισμό, την ελίτ, τις φιλοδοξίες και πρωταγωνιστή τον 22χρονο ιδιωτικό ντετέκτιβ Γιώργο Δάντη.
Περί τίνος πρόκειται
Λένα Καράκη, ετών είκοσι εννιά, πολιτικός, μηχανικός, αντιδήμαρχος Δημοσίων Έργων δήμου Χανίων εδώ και ενάμιση χρόνο, πρώτη γυναίκα στο πόστο.
-Κυρία αντιδήμαρχε, σας ακούω, της είπα με το πιο επίσημο ύφος μου, προσπαθώντας να ξεχάσω τη μοναδική φορά που είχαμε φιληθεί και μου είχε ψιθυρίσει στο αυτί να τη φωνάζω Λένα.
Οι κακές γλώσσες απέδιδαν στην εμφάνισή της την ανέλιξή της και η ίδια το δεχόταν, δίχως πρόβλημα. “Ήρθα επειδή θέλω να σου αναθέσω μια υπόθεση για ό,τι πολυτιμότερο έχω στη ζωή μου…”. Ζητά από τον νεαρό ιδιωτικό ντετέκτιβ Γιώργο Δάντη, πρωταγωνιστή της βραβευμένης Τριλογίας της Κρήτης (του Πολυχρόνη Κουτσάκη), να αναλάβει να βοηθήσει τη δεκαεπτάχρονη αδερφή της, Ιφιγένεια, την τενίστρια-φαινόμενο, που όλα δείχνουν ότι μπορεί να κάνει μεγάλη διεθνή καριέρα.
-Φυσικά την ξέρω. Τι τρέχει;
-Κάποιος θέλει να τη σκοτώσει.
Ο πλούσιος μπαμπάς, ο επιχειρηματίας στον τουρισμό του νησιού, Ηλίας Καράκης, “υλοποιητής ονείρων“, όπως τον αποκαλεί η κόρη του, Ιφιγένεια, το εξαίρετο προσωπικό προπονητικό κέντρο, οι προπονητές και γυμναστές με περγαμηνές. “Εγώ σε αυτό παιδαρέλι δεν μιλάω“, είπε η μικρή τενίστρια μόλις είδε τον 22χρονο πια Γιώργο Δάντη, ζητώντας τον έμπειρο συνεργάτη του, Χρήστο Πάλλη, και η αντιπάθεια έγινε αμοιβαία και στέρεη μεμιάς.
Ωστόσο, η αρχική αυτή απόσταση, αρχίζει να γεφυρώνεται και ο νεαρός ερευνητής ξεκινά να ενημερώνεται για την κατάσταση. “ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ ΟΣΟ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ” έγραφε το πρώτο μήνυμα που έλαβε η Ιφιγένεια στο κινητό της από τον άγνωστο που μόλις είχε αρχίσει την απειλεί.
Το παζλ που στήνει ο συγγραφέας Πολυχρόνης Κουτσάκης είναι ακριβές, λαβυρινθώδες, πολυεπίπεδο, ρεαλιστικό. Η κοινωνία των Χανίων, ένας αντικατοπτρισμός ουσιαστικά κάθε ελληνικής (ή και όχι μόνο) κοινωνίας, αποτυπώνεται κομμάτι-κομμάτι, αναπτύσσοντας μια καλοστημένη, κινηματογραφικής υφής, ιστορία. Το κακομαθημένο, ιδιότροπο, αυτοκαταστροφικό, συναισθηματικά ανισόρροπο ταλέντο, με τα μυστικά και τις ασυμμετρίες στη ζωή της. Η σέξι, μοιραία, φιλόδοξη, καριερίστα, προστατευτική αδερφή που αναλαμβάνει δράση και ο ευκατάστατος, άρρωστος πια, πανταχού παρών πατέρας των δύο κοριτσιών, που ταΐζει τις επιθυμίες τους, απολαμβάνοντας τη γνώση της δύναμής του, αλλά όχι τη φθορά της σωματικής εκδοχής της. Ο νεαρός, στις παρυφές της αδεκαρίας, εικοσιδυάχρονος ντετέκτιβ, αντισυμβατικός ήδη από την ηλικία του, που κινείται περήφανα μέσα στον δύσβατο κόσμο της τοπικής κοινωνίας, αφοσιωμένος στο επί εξαετίας κορίτσι του, τη Ρέα, που σπουδάζει στο Ρέθυμνο και τον επισκέπτεται κάποια στιγμή απροσδόκητα, αποτελώντας πια συνεργάτιδά του στις έρευνες. Ο καχύποπτος, έμπειρος, ελαφρώς είρωνας αστυνομικός διευθυντής των Χανίων, Σαράντης Βακάκης, με την παράξενη σχέση με τον Δάντη. Η Καρίν Κόσμανς, η θεωρούμενη ως καλύτερη προπονήτρια νεαρών τενιστριών στην Ευρώπη, ο ξανθός, ψηλός, μυώδης, εκ Βαρκελώνης επί δωδεκαετίας, γυμναστής Πέτρος Σκαμνάκης. Και δίπλα τους, κι άλλοι, κι άλλοι, δευτερεύοντες ή σχεδόν ευθυγραμμισμένοι στην πρώτη σειρά των γεγονότων, άνθρωποι, που συνθέτουν τον μυστηριώδη, υπερσυμμετρικό έως φράκταλ καμβά μιας μικροκοινωνίας ανθρώπων που αντανακλά εις τη νιοστή το ίδιο αποτέλεσμα, σε κάθε κοινωνία.
Ο συγγραφέας γράφει αξιοποιώντας ένα επίκαιρο ανθρωπογεωγραφικό σχήμα, το οποίο θρέφεται από τη φιλοδοξία, τη μικροπρέπεια, τη ματαιοδοξία, ξεδιψά από την επιδειξιομανία, την υπερπροβολή, την αναρρίχηση, τα επτά, δώδεκα ή δεκαεπτά σύγχρονα θανάσιμα αμαρτήματα. Όπερ σημαίνει ότι οι χαρακτήρες του είναι γήινοι, συμβατοί με το εδώ και τώρα της Ελλάδας ή όποιας παραπλήσιας κοινωνίας, μελετημένοι, συμπεριληπτικοί στη φθορά και την κατάβασή τους, καλοστημένοι πάνω στη σκακιέρα όπου τους μετακινεί, έχοντάς τους αναθέσει να επιτελέσουν σαφή έργα και πράξεις και απρέπειες και προδοσίες και λάθος υπολογισμούς και εσωτερικούς κατακλυσμούς.
Ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα που σέβεται τον εαυτό του, έχει πέρα απ’ όλα τ’ άλλα μία τουλάχιστον ανατροπή. Ανατροπή τύπου whodunnit ή whydunnit. Αλλά ανατροπή δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η αλλαγή συσχετισμών, είναι η μεταβολή ρόλου ή προσωπείου, είναι η αντισυμμετρική εξέλιξη μιας προδιαγεγραμμένης ροής. Περιμένετε να σας πω ότι δεν την έχουμε; Όχι δα! Την έχουμε και έχει φορέσει και τα καλά της. Ωστόσο, το δυνατό χαρτί του συγγραφέα είναι ο ρυθμός, αυτή η απρόσκοπτη λειτουργία του λόγου, καθώς σαν γρανάζι μετακινεί ένα ογκώδες μεταλλικό παραπέτασμα που σιγά σιγά αποκαλύπτει την αλήθεια.
Γνωρίζω την αγάπη του συγγραφέα για το τένις, συμπίπτει να έχω κι εγώ μεγάλη αγάπη, από παιδί για το άθλημα, παίζοντας σε δρόμους με σφουγγαρένια μπαλάκια που βρέχαμε για να βλέπουμε το αποτύπωμα που άφηναν στο θεωρητικό τερέν μας. Η αγάπη αυτή σημαίνει και γνώση γι’ αυτό που γράφει, για τους κώδικές τους, για τους συμβολισμούς που φέρουν οι λέξεις μπρέικ, σετ, σλαμ κ.ο.κ. Και συνειρμικά, χωρίς να μου το προκαλεί ο συγγραφέας, έφερε στο νου το Match Point, το κέντημα αυτό του Γούντι Άλεν, όπου το τένις και πάλι ξετυλίγει την ιστορία, όπως εδώ. Αλλά το καλύτερο, το κρατούσε ο συγγραφέας με τον τρόπο που αγωνίζεται ένα τενίστας. Παθητικό τένις. Να περιμένεις να δεις πώς θα παίξει ο αντίπαλός σου για να αντιδράσεις, να παίξεις ανάλογα για να αντιμετωπίζεις τις επιθέσεις του. Σίγουρη ήττα. Θα στριμωχτείς. “Ο αντίπαλός σου θα σε στέλνει όλο και πιο πίσω, με κάθε του χτύπημα, ώσπου θα έχεις φτάσει τέρμα πίσω και δε θα υπάρχει πια μέρος για να σταθείς. Μόνο όποιος παίρνει την πρωτοβουλία κερδίζει”.
Νομίζω ότι το τέταρτο βιβλίο του επισήμως πια ιδιωτικού ντετέκτιβ, Γιώργου Δάντη, μετά τη βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο «Τριλογία της Κρήτης»: Καιρός για ήρωες (2013), Μια ανάσα μόνο (2015), Δεν είσαι εδώ (2016), θα το απολαύσουν όσοι αγαπούν τα αστυνομικά μυθιστορήματα, που φέρει ένα δικό του, ελληνικό χρώμα. Ίσως κάποτε να αποκτήσουμε σχολή σαν τους Σκανδιναβούς. Μας ταιριάζει κι εμάς αυτό το είδος.
Προτείνεται.
Εκδόσεις Πατάκη.
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Κάτι σαν αγάπη |
| Συγγραφέας: | |
| Υπεύθυνος έκδοσης: | Ελένη Κεχαγιόγλου |
| Εκδόσεις: | Πατάκη, Απρίλιος 2024 |
| Διορθώσεις: | Αντωνία Γουναροπούλου |
| Σελιδοποίηση: | Χριστίνα Κωνσταντινίδου |
| Σελίδες: | 304 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21
|
| ISBN: | 978-618-07-0696-3 |
