Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 10+ (target 11-12+) — Λογοτεχνία για παιδιά, εφήβους, ενήλικες
“Και δε νιώθεις μόνος;” απόρησε το Δέντρο του Κακού.
“Στον κόσμο της γνώσης προχωράς μόνο αν έχεις ριζώσει βαθιά μέσα στον εαυτό σου, με σεβασμό και αυτοπεποίθηση”
Ο Νίκος Τομαράς σε μια αλληγορική διήγηση για ένα ταξίδι προς την ελευθερία και την αυτογνωσία. Εικονογραφεί η εξαίρετη Studded Betrayal.
Περί τίνος πρόκειται
Κάποτε ήταν ένας Πεύκος που ζωγράφιζε και μελετούσε ασταμάτητα. Κάποια στιγμή βυθίστηκε μέσα σε μια ζωγραφιά του και εκείνη ζωντάνεψε μπροστά του.Μαγεύτηκε από τις εκρήξεις των χρωμάτων και θέλησε να ανακαλύψει τι υπάρχει παραπάνω, πιο πάνω απ’ το πολύ, πιο βαθιά απ’ το λίγο. Αμφισβητώντας βεβαιότητες και αλήθειες, αποφασίζει να εξερευνήσει περαιτέρω. “Ποιος πραγματικά είμαι, ποιος νομίζω ότι είμαι, τι μου λέει η καρδιά μου ότι πρέπει να κάνω. Θα ρίξω λίγο φως ακόμα. Υπάρχει κάτι παραπάνω. Πρέπει να υπάρχει κάτι παραπάνω!”
Απολαμβάνει. Σωπαίνει κι ακούει τους ήχους τριγύρω. Χαίρεται με το φως του φεγγαριού που γίνεται σύμμαχός του. Ανακαλύπτει αλήθειες. Γνωρίζει πλάσματα κι υπάρξεις. Μοιράζεται τις σκέψεις και την ευτυχία του. Αμφισβητεί την παραδοτέα τάξη των πραγμάτων, την αποκλειστική γνώση μέσω της επανάληψης και της διδασκαλίας, τα έτοιμα όνειρα που δεν είναι δικά τους αλλά φτιαγμένα από άλλους για άλλους. Φανερώνει τη δύναμη των λέξεων, των λόγων που λέμε ο ένας στον άλλο και κυρίως στον εαυτό μας τον ίδιο. Υπερβαίνει, ως καλός μαθητής του Νίτσε το καλό και το κακό και διακρίνει τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις που μπορούμε να κινηθούμε όλοι. Βλέπει πέρα από την τιμωρία και την επιβράβευση, πέρα από την αποδοχή, κοιτώντας προς την αυτο-αποδοχή, βλέπει την αγάπη ως κινητήριο μοχλό και την αμφισβήτηση ως αξία που πρέπει να λειτουργεί αποφεύγοντας την άκριτη υιοθεσία. Κριτικάρει τα ετεροπροσδιορισμένα όρια, την αυστηρά εντός πλαισίου κίνηση και σκέψη, τον συνεχή φόβο που κρατά μέσα στο μαντρί το κοπάδι, την ίδια τη φύση του θανάτου.
Εστιάζοντας
Το σύγχρονο, αλληγορικό, φιλοσοφικό παραμύθι του Νίκου Τομαρά, μέσα από την περιπλάνηση του Πεύκου, ιχνηλατεί, φωτίζει και φέρνει μπροστά στον φακό του μικροσκοπίου παγιωμένες αλήθειες και συνήθειες, παραδεδομένα θέσφατα, προστατευμένα από το κέλυφος της παράδοσης ή κάποιας εξουσίας. Μέσα από τα λόγια και τη διαλεκτική του προσέγγιση, ο Πεύκος πολιορκεί με ειρηνικά μέσα, με λογική, με καρδιά, με πειθώ κάθε οχυρό του κάστρου “έτσι τα βρήκαμε”, χτυπά ευθέως, με αφοβία τον ίδιο τον φόβο, τις ζωές που χτίζονται από θέλω και υλικά άλλων και προάγει, διαρκώς και παντού, την αυτογνωσία, το πλησίασμα του εαυτού, της βαθιάς εσωτερικής του φωνής, απομακρύνοντάς τον από την τιτάνια ανάγκη αναγνώρισης και αποδοχής από τους άλλους, ένα εξωτερικό τσεκάρισμα που συνήθως βλάπτει, δυσκολεύοντας το ταξίδι προς την αυτοπραγμάτωση,
Τα υλικά του συγγραφέα αντλούν από τα παραδοσιακά κλασικά και λαϊκά παραμύθια, προσφέροντας ωστόσο τα ζωτικά όργανα της φιλοσοφικής σκέψης, της διαλεκτικής του Σωκράτη, της δύναμης της αλληγορίας που δομείται σε διανοητικά επίπεδα αναλόγως του υποβάθρου του αναγνώστη. Οι αλήθειες δεν προσφέρονται ως βεβαιότητες. Αφήνονται εκεί, διαθέσιμες, να τις δει όπως θέλει ο καθένας, αφού κατά βάθος απόλυτες αλήθειες δεν υπάρχουν. Ωστόσο, οι δρόμοι του αυτοπροσδιορισμού, της αφοβίας, της αυτογνωσίας και της προσωπικής στόχευσης είναι καθολικά αποδεκτοί και θαρρώ δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
Το πρόβλημα της ζωής είναι ότι δεν έχει ένα έτοιμο, ένα πάγιο, ένα καθολικά αποδεκτό νόημα για τον καθένα. Το πρόβλημα με τη ζωή είναι ότι πρέπει να της δώσεις εσύ ένα νόημα, δικό σου, να φέρει το στίγμα και το χρίσμα σου, της καρδιάς σου το χάρισμα, τη σφραγίδα των ονείρων σου, των δικών σου κι όχι του πατέρα σου ή της κοινωνίας, μικρής ή παγκόσμιας όπου ζεις. Αυτά είναι ζητήματα που η Ασπριχώρα τα αφήνει ελεύθερα προς ερμηνεία στον καθένα. Το αναγνωστικό κοινό της ιστορίας αυτής νομίζω ότι θα κινηθεί από τα 10-11 έτη και πάνω. Ιδανική, επίσης, για εφήβους και ενήλικες.
Οι γραμμές της Studded Betrayal έχουν τη στιβαρότητα των κολάζ. Τα κλαδιά των δέντρων, τα κέρατα των ζώων δεν έχουν αιχμηρές απολήξεις, είναι ευθυτενή, δίχως ιδιαίτερες καμπύλες. Αυτό τους χαρίζει μια γεωμετρική παιδικότητα, μια ακαμψία που παραπέμπει σε μια ετοιμόρροπη ακινησία, σε συνδυασμό, ασφαλώς, με τα υπόλοιπα ευκρινή σχήματα (τρίγωνα, κύκλοι, περίπου κύκλοι). Σκούρο καφέ, μαύρο και αποχρώσεις του πράσινου κυριαρχούν στην παλέτα πάνω στον υπόλευκο καμβά, με τα λίγα διαφορετικά χρώματα να έλκουν το βλέμμα σαν νυχτερινά φώτα. Η αλληλεπίδραση σκούρων και ανοιχτών τόνων μεταφέρει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, μια ατμοσφαιρικότητα που σε παίρνει μέσα στην ιστορία, στην Ασπριχώρα και σε κρατά εκεί. Αναμφίβολα, καλαίσθητο αποτέλεσμα.
Για αναγνώστες από 10-11 περίπου ετών.
Εκδόσεις Πατάκη.
Απόσπασμα
Δείτε απόσπασμα εδώ
 |
|
|---|---|
| TAYTOTHTA | |
| Τίτλος: | Ασπριχώρα |
| Συγγραφέας: | |
| Εικονογράφος: | |
| Εκδόσεις: | Πατάκης, Απρίλιος 2024 |
| Υπεύθυνη Έκδοσης: | Φαίη Κολοκυθά |
| Διορθώσεις: | Θανάσης Κοκολόγος |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 16 X 23 |
| ISBN: | 978-618-07-0680-2 |
