Στη ζωή απ’ όλα τ’ άλλα,
ένα υπερέχει σε αξία
κι αυτό φίλοι μου καλοί,
δεν είναι ούτε τα παράσημα, ούτε τα βραβεία, ούτε τα πλούτη και τα μεγαλεία, οιύτε τα διαμάντια και τα χρυσωρυχεία, ούτε κάτι μυθικό ή μαγικό, γήινο ή μεταφυσικό και μεταξύ σοβαρού κι αστείου ούτε καν τα πιο λαχταριστά γλυκά του πιο φημισμένου ζαχαροπλαστείου.
Ένα υπερέχει σε αξία κι αυτό είναι… Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!
Όταν βρέχει και ξεχνάς στο σπίτι την ομπρέλα, χαμογέλα.
“Κι αν την ώρα που τρως ένα παστέλι
ή ανοίγεις με λαχτάρα ένα κιούπι με θυμαρίσιο μέλι,
σε πάρει στο κατόπι μια πεινασμένη αρκούδα
το κέφι σου μη χάνεις!
Τραγούδα, φίλε μου!
Τραγούδα!”
Περιγράφει πολλές αναποδιές ο συγγραφέας. Με χιούμορ άφθονο και ευρυματικό (σήμα κατετεθέν του), με ζουμ φωτογραφικά και γρήγορα για να μη βρει ούτε μια χαραμάδα η απαισιοδοξία να τρυπώσει στις σελίδες του . Αναποδιές που δεν είναι και το πιο πιθανό να σου συμβούν οι περισσότερες. Κι αυτή η απομάκρυνση από τον ρεαλισμό κάνει το παραμύθι να φυτεύει καλύτερα το κεντρικό μήνυμα του συγγραφέα στα βλέμματα των αναγνωστών.
Βλέμματα. Τα παιδιά μου στην τάξη είχαν απορροφηθεί τόσο πολύ με τις ατυχίες/προβλήματα του ήρωα και περίμεναν με αγωνία να δουν που το πάει η ιστορία και τι ακριβώς είναι αυτή η αισιοδοξία. Γιατί τα εξάχρονά μου, νηπιαγωγείο γαρ, δε μπορούσαν να μου την ορίσουν.
Όταν όμως η ιστορία προχώρησε και σε κουτσούλισε ο κόνδορας στο καπέλο κι ακόμα περισσότερο…
“Κι αν χάσεις το κλειδί σου
ή σου κλέψουνε τη ζώνη
και σου πέσει το βρακί σου…
…το κέφι σου μη χάνεις!
Ξεκαρδίσου! Ξεκαρδίσου!”
…τότε γελάσαμε πάρα πολύ και αρχίσαμε να υποψιαζόμαστε το… ποιόν της αισιοδοξίας.
Ύστερα ο ήρωας κυνηγά το λεωφορείο, Και πιο μετά πιάνει βροχή ενώ είναι στην παραλία και κάνει ηλιοθεραπεία. Μα ποτέ την αισιοδοξία σου μη χάνεις…Γιατί σκέψου το κι αλλιώς…Ίσως οι αρκούδες να μην ήταν μία αλλά τρεις, ίσως το λεωφορείο να είχε περάσει από πάνω σου και δε θέλω να σου πω για τα υπόλοιπα που περνά ο “άτυχος” και κυρίως το βουβάλι και το κεφάλι του.
Χαμογελάς. Και πολύ γελάς. Και με έναν μανδύα ρίμας, φαντασίας και χιούμορ, ο συγγραφέας περνά, όχι τόσο υπόγεια όσο άλλες φορές, ένα από τα καλύτερα μηνύματα που μπορείς να βρεις σε βιβλίο.
Στο τέλος της ανάγνωσης τα παιδιά έλαμπαν. Ανάσες που κουβαλούσαν μικρά και μεγάλα άγχη αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα. “Ε… και τι έγινε αν σου τύχει αυτό ή εκείνο;”, τους ρώτησα. Κανείς δεν είπε κάτι. Δεν το εξιδανικεύω. Έλαμπαν πραγματικά. Δεν είχα διαβάσει ποτέ κάτι “παιδικό” για αυτήν τη λεπτή γραμμή του χειρισμού αυτών των πτυχών της ζωής και ενθουσιάστηκα. Κι εγώ μαζί τους.
Αγχολυτικό, διδακτικότατο σε μια λεωφόρο όμως που δεν άγγιξαν πολλοί συγγραφείς, ευχάριστο. Και πάνω απ’ όλα… έχεις το σπινθηροβόλο εκείνο συναίσθημα ότι έγινες καλύτερος άνθρωπος, ότι κάτι τραχύ έσπασε μέσα σου και -έστω για λίγο, από σένα εξαρτάται το περισσότερο- είδες τη ζωή σε πιο κανονικές διαστάσεις. Αισιοδοξία. Το προτείνω με χίλια για παιδιά και μεγάλους. Κι η κρίση αυτή δεν έχει καμία εξάρτηση από το ότι είναι γέννημα ενός μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Σ’ αυτόν, οι κρίσεις των ανθρώπων πάντα είναι μάλλον πιο αυστηρές.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Αν σου πέσει στο κεφάλι ένα βουβάλι (το βιβλίο της αισιοδοξίας) |
| Συγγραφέας: | Ευγένιος Τριβιζάς |
| Εικονογράφηση: | Βαγγέλης Ελευθερίου |
| Σχεδιασμός εξωφύλλου: | Αλέξης Κυριτσόπουλος |
| Σειρά: | Παραμύθια Ντορεμύθια (με αυτοκόλλητα και πρωτότυπα ρομβοκόλλητα) |
| Επιμέλεια έκδοσης: | Μαρία Κουτσιούμπα |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, (α’ έκδοση Απρίλιος 2013, εξαντλημένη, β’ έκδοση Μάιος 2014) |
| Σελίδες: | 112 |
| Μέγεθος: | 20 Χ 26 |
| ISBN: |
978-960-501-837-5
|
