Διαβάζεται σε 3′- Ηλικιακό κοινό: 7+ (target 8-11) – Λογοτεχνία για παιδιά
Για να είσαι ήρωας μιας ιστορίας, το λιγότερο που πρέπει να έχεις είναι ένα όνομα. Να μπορείς να πεις στον κόσμο που θα σε ακούσει ή θα σε διαβάσει, ή θα θελήσει να μοιραστεί την ιστορία σου με άλλους: “Γεια σας, είμαι ο τάδε ή η τάδε και θα σας διηγηθώ τις περιπέτειές μου!”.
Από το βιβλίο
Τι γίνεται όμως όταν είσαι ο ήρωας μια ιστορίας και δεν έχεις όνομα; Βέβαια, δεν είναι το μόνο που δεν έχει ο ήρωάς μας. Δεν έχει μαμά, μπαμπά, σπίτι, οικογένεια, ακριβή ηλικία. Έχει όμως άλλα χαρακτηριστικά∙ γρήγορος, δυνατός, καλός μπαλαδόρος, γεμάτος ενέργεια αλλά και ξεχασιάρης. Αλλά μένει σε ίδρυμα, περιμένοντας ίσως κάποια οικογένεια να τον ζητήσει. Είναι το νούμερο 21 και αυτό είναι ένας είδος ονόματος. Ή όχι. Δεν είναι. Κι αυτή είναι η περιπέτειά του…
Μια περιπέτεια γεμάτη φιλία, κόντρες, αποδράσεις και επιστροφές (όχι τόσο καταστροφές όσο οι αποδράσεις), υιοθεσίες μιας μέρας με ατυχήματα, με ένα όνομα που δεν βρίσκεται ποτέ και μια οικογένεια που επίσης δεν βρίσκεται. Αλλά όλα θα βρουν τη θέση τους την κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και το όνομα…
Σκέφτηκα αρκετά αν πρέπει να σας αποκαλύψω την ευφυή ανατροπή που κάνει η συγγραφέας. Να γίνω spoiler ή να μην; Προσπερνώντας το δίλημμά μου που δεν αφορά και τόσο, η συγγραφέας παίζει υπέροχα με τις λέξεις, ενώ μοιάζει να έχει καθοδηγήσει θαυμάσια και την εικονογράφο, δημιουργώντας οι δυο τους τελικά μια ιστορία που σε κερδίζει με την αμεσότητα, την ευκρίνεια, τον ρεαλισμό και την ζωντάνια στο ύφος. Και κυρίως με αυτήν την όμορφη ισορροπία πάνω στις λέξεις που κρύβονται όπως και οι εικόνες και θαμπώνουν μέχρι αποκρύπτουν πλήρως την ταυτότητα τόσο του αγοριού και των συγκατοίκων τους όσο και του ιδρύματος. Κάπως έτσι δημιουργείται μια μη αναμενόμενη, μη συμβατική ιστορία που αιφνιδιάζει ευχάριστα, καθώς παράλληλα σε όλες τις σελίδες φανερώνει με κάθε τρόπο τις πτυχές της ζωής σε ένα τέτοιο ίδρυμα, την προσδοκία ενός ορφανού/εγκαταλειμμένου για την εύρεση μιας οικογένειας, την αντιμετώπισή του στο ίδρυμα, τον δρόμο και από επίδοξους γονείς και κυρίως τα συναισθήματα του ίδιου του… αγοριού!
Για το βιβλίο υπάρχουν διαθέσιμες πλούσιες εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Για αναγνώστες από 7 ετών με κέντρο τα παιδιά 8-10 ετών.
Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Απόσπασμα
Διαβάστε απόσπασμα εδώ
Με μια ματιά
- Η συγγραφέας παίζει υπέροχα με τις λέξεις, ενώ μοιάζει να έχει καθοδηγήσει θαυμάσια και την εικονογράφο, δημιουργώντας οι δυο τους τελικά μια ιστορία που σε κερδίζει με την αμεσότητα, την ευκρίνεια, τον ρεαλισμό και την ζωντάνια στο ύφος. Και κυρίως με αυτήν την όμορφη ισορροπία πάνω στις λέξεις που κρύβονται όπως και οι εικόνες και θαμπώνουν την ταυτότητα τόσο του αγοριού όσο και του ιδρύματος. Κάπως έτσι δημιουργείται μια μη αναμενόμενη, μη συμβατική ιστορία που αιφνιδιάζει ευχάριστα καθώς φανερώνει με κάθε τρόπο τις πτυχές της ζωής σε ένα τέτοιο ίδρυμα και την προσδοκία ενός ορφανού για την εύρεση μιας οικογένειας.
Το Soundtrack του βιβλίου
Η μουσική του τρένου- Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Catch Me if You Can-John Williams
Irish Fiddle Tune-Swallowtail Jig
 TAYTOTHTA |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ένα αγόρι που το έλεγαν… |
| Συγγραφέας: | Φιλιώ Λαζανά |
| Εικονογράφος: | Ρένια Μεταλληνού |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Μάιος 2021 |
| Διόρθωση τυπογρ. δοκ.: | Θοδωρής Τσώλης |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Γιώργος Παναρετάκης |
| Σελίδες: | 80 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-618-03-2428-0 |
