Γράφει ο Γιώργος Κολιούσης
Θέλω να μην ξεχνάς. Κάθε φορά που ένα παιδί αφήνει το νηπιαγωγείο και πάει στην πρώτη, τα μαγικά ραβδιά κοιμούνται. Δεν δουλεύουν. Δουλεύει το παιδί και ο δάσκαλος. Όπως ακριβώς γινόταν και στο νηπιαγωγείο. Μην περιμένεις πως η μεγάλη αλλαγή θα έρθει μεμιάς. Δεν μεταμορφώνεται το νήπιο σε μαθητή δημοτικού σε μια στιγμή.
Θέλω να απολαύσεις το ταξίδι. Το πέρασμα από την ακτή στο πλοίο δεν είναι εύκολο, μα είναι ωραίο. Πρέπει να έχεις υπομονή. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο για εκείνα. Τώρα μαθαίνουν τα αυτονόητά μας και τον κόσμο όλο. Κοίτα προσεκτικά όσο ο χρόνος περνά. Κοίτα πως οι ρίζες πιάνουν τόπο και πώς ανθίζει το μικρό μικρό δεντράκι.
Θέλω να ξέρεις κάτι για τον χρόνο και την ώρα. Τα παιδιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, τον πιο ουσιαστικό, τις ώρες του σχολείου. Το ίδιο και οι δάσκαλοι. Μην πιστέψεις πως η μάθηση θα γίνει στο σπίτι. Εκεί θα συμπληρώνεται το παζλ. Ζήτα. Να το ζητάς: όλη η δουλειά να γίνεται εκεί μέσα στην τάξη, όπως γινόταν και στο νηπιαγωγείο. Όχι για να ξεκουράζεσαι μην έχοντας homework. Αλλά γιατί σαν έρθει ο μαθητής, το πρωτάκι σπίτι πρέπει να ξεκουραστεί, να διηγηθεί, να σε δει, να φάει, να παίξει και να κοιμηθεί. Κι εσύ;
Εσύ να παίξεις το ρόλο. Να γίνεις και να είσαι ο ρόλος. Να αξιολογείς τη μάθησή του, να το ενθαρρύνεις, να μην απομυθοποιείς τον δάσκαλο μα ούτε και να τον θεώνεις. Να δείξεις πως περπατάτε μαζί, χέρι χέρι με τον εκπαιδευτικό. Δείξε ενδιαφέρον για τα βιβλία, άκουσε το παιδί να κάνει ανάγνωση. Ζήτα του να σου δείξει τα γραμματάκια του. Πες του να σου διηγηθεί μια ιστορία. Δειξ’του να μάθει να φτιάχνει την τσάντα του. Να σου μιλάει για φίλους και παρέες. Για τις εκδρομές και τα μουσεία. Θα μάθεις πολλά.
Γενικώς μη θεωρήσεις πως το πλοίο ήταν μακριά από την ακτή. Ήταν κοντά. Μα πάντα να θυμάσαι πως το παιδί σου, θα πρέπει να αφήσει την ακτή χωρίς να την ξεχνά. Να γνωρίζει το πλοίο, για να ταξιδέψει μακριά. Η πρώτη του δημοτικού είναι η φυσική συνέχεια του νηπιαγωγείου. Φάροι που δεν σβήνουν ποτέ. Στην Α΄ την Δημοτικού θα μπουν οι βάσεις αλλά να μην αγχώνεσαι, γιατί το παιδί καταλαβαίνει. Όλα θα γίνουν. Και η ανάγνωση και η γραφή και τα μαθηματικά. Κι όλα πρέπει να γίνουν όχι “σωστά”, όχι “έτσι” ή “αλλιώς”. Πρέπει να γίνουν με μέτρο και στα μέτρα της ηλικίας τους, μιας ηλικίας που δεν πρέπει να χαθεί.
