Η Χριστίνα Ντούμα γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Σεπόλια. Είναι παντρεμένη με το Χρήστο και έχει δύο παιδιά, τον Βασίλη και τον Θοδωρή. Η “Αλεπού μοδίστρα” είναι στην ουσία η πρώτη ιστορία της, που την υπαγόρευσε η επιδείνωση της υγείας του δευτερότοκου γιου της Θοδωρή – 25 ετών – ο οποίος πάσχει από τη σπάνια νόσο Batten.
Από τότε, δίνει μια ασύμμετρη μάχη και κερδίζει, μαζί με το Θοδωρή και την οικογένειά της, όλες τις μάχες και τις πιθανότητες. Γιατί το θαύμα ζει όσο το πιστεύεις. Και η Χριστίνα Ντούμα το πιστεύει όσο κανείς.
Συνέντευξη στη Δώρα Πουρή
Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα και από που εμπνευστήκατε την ιστορία της Αλεπούς;
Από μικρή μεγάλωσα με παραμύθια και δεν έπαψαν στιγμή να μου αρέσουν. Θυμάμαι όλη την παρέα μου να μαζευόμαστε γύρω από το ραδιόφωνο για να ακούσουμε την Θεία Λένα και τα παραμύθια της. Μικρή μια από τις πιο αγαπημένες ασχολίες μου ήταν να επισκέπτομαι τον κύριο Αρίστο, τον τσαγκάρη της γειτονιάς που μεγάλωσα στα Σεπόλια. Μου διάβαζε παραμύθια, ακούραστα με τέτοιο πάθος και αγάπη που νόμιζες τα ζούσε και κείνος.Του είχα αφιερώσει μάλιστα το παραμύθι “Ο παπουτσωμένος γάτος” για να τιμήσω το επάγγελμα του. Το έλεγε και έλαμπε το πρόσωπο του.Μετά όταν παντρεύτηκα και έκανα παιδιά, τον Βασίλη και τον Θοδωρή, τους διάβαζα ατέλειωτες ώρες παραμύθια. Στον Θοδωρή ακόμα του διαβάζω, πολλές φορές μάλιστα φτιάχνω δικές μου ιστορίες που πάντα έχουν ένα ηθικό νόημα που μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία.
Τα παραμύθια δεν έπαψαν ποτέ να είναι μέρος της ζωής μου. Είναι κάτι που γίνεται εντελώς συνειδητά και χωρίς να σκεπάζει τον σκληρό ρεαλισμό του συνεχούς γίγνεσθαι, αλλά αντίθετα με οπλίζει με όπλα πνευματικά απέναντι στην σκληρότητα της καθημερινής ζωής, όπλα τόσο δυνατά που με την βοήθεια τους μεταλλάσσεις έμπρακτα την πραγματικότητα σε κάτι βατό με νόημα και σκοπό. Το παραμύθι δεν είναι μια ιστορία ψεύτικη είναι μια ιστορία φανταστική γεμάτη όμως εσωτερική αλήθεια, μια αλήθεια που τη συναντάς καθημερινά στη ζωή σου αλλά σου ξεφεύγει κάτω από το βάρος της επίλυσης προβλημάτων της καθημερινότητας που λύνεις και ξανά λύνεις με τρόπο σισύφειο. Το παραμύθι είναι αυτό που θα σε ταξιδέψει στο ιδεώδες, θα σου δείξει πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Χρησιμοποιεί ένα από τα δώρα που μας έχει χαρίσει ο Θεός, τη φαντασία μας. Με τη φαντασία βρίσκουμε την λύση, πειραματιζόμαστε, μαθαίνουμε και δημιουργούμε. Μετουσιώνουμε την εμπειρία από ουδέτερο γεγονός σε πνευματική κατάκτηση. Ο ίδιος ο Πλάτωνας όταν ήθελε να γονιμοποιήσει το πνεύμα του αναγνώστη του, ώστε να μπορέσει ο ίδιος ο αναγνώστης να φτάσει σε συγκομιδή των δικών του πνευματικών του καρπών,χρησιμοποιούσε τον μύθο σαν διδακτικό εργαλείο.
Ήταν αναμενόμενο λοιπόν κάποια στιγμή να αρχίσω να γράφω τα παραμύθια που γεννιούνται στο μυαλό μου όπως συμβαίνει στο μυαλό όλων μας, τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Τώρα δε που έχουμε ανάγκη να στηρίξουμε τον αγώνα μας και να πετύχουμε αυτό που κάποτε οι γιατροί μας έλεγαν πως είναι αδύνατον,αλλά με την εξέλιξη της επιστημονικής έρευνας είναι πλέον ισχυρή πιθανότητα, η Ελπίδα δηλαδή, να σωθεί το παιδί μας, αποφάσισα να τα εκδώσω. Σε αυτή την προσπάθεια μου είχα την ευλογία να συναντήσω τον Διονύση Βαλεριάνο με τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, ο οποίος με εμπιστεύτηκε και αποφάσισε να με στηρίξει στον αγώνα μου. Έτσι η σειρά παραμυθιών “Τα Όνειρα του Θοδωρή” ξεκίνησε με την έκδοση του πρώτου από αυτά, με τίτλο “Η Αλεπού Μοδίστρα”.
Η αλεπού είναι ένα ζώο που έχουμε συνδυάσει με την πονηριά. Όμως κανείς δεν είναι καταδικασμένος να κυριαρχείται από τα πάθη και τα ελαττώματα του γιατί έτσι στερούμενος την ελευθερία του θα ήταν άμοιρος των ευθυνών του για αυτά. Αντίθετα με σωστό τρόπο αντιμετώπισης μπορείς να βάλεις κάποιον μπροστά στην ευθύνη της αντιμετώπισης του ελαττώματος και κατ’ επέκταση της αυτοβελτίωσης του. Η κατανόηση, η συγχώρεση και η προτροπή στο καλό,είναι ο σωστός τρόπος. Έτσι εμπνεύστηκα και το παραμύθι της αλεπούς μαζί με μεγάλες δόσεις φαντασίας. Μου αρέσει πολύ να αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη. Το κάνω συνεχώς.
Ποια είναι η κινητήριος δύναμη για μια μητέρα να υπερβαίνει κάθε εμπόδιο;
Τα ίδια της τα παιδιά και η αγάπη της για αυτά. Για μένα είναι ο Βασίλης και ο Θοδωρής, τα παιδιά μου. Αυτή η σχέση μάλιστα με τα παιδιά μου με κάνει να αισθάνομαι έτσι για κάθε παιδί. Είναι συναίσθημα που μου καλλιέργησαν τα ίδια τα παιδιά μου ανατροφοδοτώντας με αγνή αγάπη από τη δική τους πλευρά. Στην αγάπη δίνεις όλο τον εαυτό σου και αυτό σου δίνει δύναμη που δεν μπορεί να περιγράφει αλλά μπορεί να γίνει βίωμα. Αυτό το βίωμα σε μεταλλάσσει σε τέτοιο βαθμό ώστε μέσα από αυτή την μυστική αναγέννηση να γεννιέται ο καλύτερος εαυτός σου. Έτσι γίνεσαι ικανός να υπερνικήσεις εμπόδια που σε κάθε άλλη περίπτωση θα φάνταζαν ανυπέρβλητα.
Πώς αισθάνεστε για τις επιτυχίες του Θοδωρή;
Ο Θοδωρής είναι ο ήρωας μου, το πρότυπο μου, ο μεγαλύτερος δάσκαλος μου.Είναι αυτό ακριβώς που λέει το όνομα του. Δώρο από τον Θεό. Οι δυσκολίες που περνά ο Θοδωρής είναι φοβερές. Δίνει ένα καθημερινό αγώνα να ζήσει και κάθε μέρα βγαίνει νικητής. Δίνει αγώνα αγόγγυστα, χωρίς κανένα παράπονο κυριολεκτικά. Το χαμόγελο ξεχειλίζει από το πρόσωπό του όπως το φως ξεχύνεται από ένα άστρο. Κάθε φορά που η φοβερή ασθένεια τον ρίχνει κάτω αυτός θα βάλει τα δυνατά του για να βρεθεί ξανά όρθιος και νικητής πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και το χωρατό στην τσέπη μοιράζοντας απλόχερα. Μετά από κάθε περιπέτεια που περνάμε, μόλις νιώσει λίγο καλύτερα επιμένει να αρχίσουμε ξανά τις καθημερινές συνήθειες, ειδικά την βόλτα στη γειτονιά μας, που τόσο αγαπάει.Ακόμα και όταν πικραθεί, όσο κι αν πικραθεί καμία πικρία δεν μένει στην ψυχή του. Αντίθετα είναι πάντα συμπονετικός και θέλει τους ανθρώπους γύρω του χαρούμενους και ευτυχισμένους. Το “γιατί σε μένα” όχι μόνο δεν το έχει πει ποτέ αλλά παρατηρώντας τον καταλαβαίνεις ότι ούτε καν το έχει σκεφτεί. Όποτε ακούσει ότι κάποιος βρίσκεται σε δύσκολη θέση ή χρειάζεται βοήθεια με παροτρύνει έντονα να βοηθήσουμε. Αν του πεις ότι κρυώνεις θα βγάλει το μπουφάν του να το φορέσεις. Αν του πεις ότι πεινάς θα μοιραστεί το φαγητό του. Όταν άκουσε στο ραδιόφωνο ότι συμπολίτες μας χρειάζονται τροφές και ρουχισμό με ρωτούσε κάθε μέρα αν δώσαμε. Ο Θοδωρής παρότι ανεβαίνει έναν Γολγοθά σκέφτεται πάντα ως εμείς και ποτέ ως εγώ. Και αυτό είναι η αληθινή του δύναμη! Αυτό το παιδί τι επίδραση πιστεύετε ότι θα έχει πάνω μου; Όχι μόνο σε μένα αλλά σε όποιον τον συναναστρέφεται.
Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα σας και βοήθησαν στην θεραπεία του;
Η απάντηση μου σε αυτή σας την ερώτηση είναι το σύνθημα από τους Τρεις Σωματοφύλακες του Αλέξανδρου Δουμά: ” Ένας για όλους, όλοι για έναν” !!!!!
Μόνο που στην δική μας περίπτωση δεν είμαστε τρεις για έναν. Είμαστε πάρα πολλοί και γινόμαστε μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι. Με όπλα μας την Πίστη, την Αγάπη και την Ελπίδα σε έναν ιερό σκοπό.
Έχετε σχέδια για το επόμενο βιβλίο;
Ναι βέβαια. “Τα όνειρα του Θοδωρή” είναι σειρά παραμυθιών.Σύντομα θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να μιλήσουμε και για το επόμενο όταν αυτό εκδοθεί. Ευτυχώς συνεχίζω να γράφω παραμύθια, πράγμα πολύ σημαντικό για μένα. Είναι μια διαδικασία αρωγός στην αντιμετώπιση των δυσκολιών.
Πως μπορεί κάποιος να ενημερωθεί και να βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια;
Μπορεί να πάρει κανείς πολλές πληροφορίες από το site μας το theodoresmiracle.org αλλά και τη σελίδα μας στο Facebook για τον Θοδωρή facebook.com/theodoresmiracle
(Theodore’s Miracle).
Μπορεί να επικοινωνήσει όποιος θέλει μαζί μου μέσω της σελίδα στο Facebook ή μέσω του προφίλ μου στο Facebook www.facebook.com/christina.bouraimi, μέσω μηνύματος ή ακόμα και να μου στείλει μήνυμα στο email theodoresmiracle@gmail.com
