Ο διασημότερος σκύλος του κόσμου, η αποθέωση της πίστης, της φιλίας, της αφοσίωσης, το σύμβολο της προσμονής, ο Χάτσι ή Χάτσικο, γνωστός στους Ιάπωνες ως Chuken Hachiko (ο πιστός Χάτσικο), το Ακίτα που συγκλόνισε όποιον γνώρισε την ιστορία του.
Αυτή η ιστορία δια χειρός του Ισπανού Λουίς Πρατς, εικονονογράφηση της Ζουζάνα Τσελέι και μετάφραση από τα ισπανικά της Κλεοπάτρας Ελαιοτριβιάρη έρχεται στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ο λευκός Χάτσι ράτσας Ακίτα γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1923, στην πόλη Οντάτε της Ιαπωνίας. Τον Ιανουάριο του 1924, ο καθηγητής Πανεπιστημίου του Τόκυο Χιντεσάμπουρο Ουένο, βρίσκει το δύο μηνών κουτάβι σε ένα κιβώτιο να τρέμει αλλά και να προσμένει με το βλέμμα του μια… κίνηση. Ο καθηγητής το υιοθετεί αμέσως, το ονομάζει Χάτσικο δηλαδή “ο όγδοος ευοίωνος πρίγκιπας” και αρχίζουν να ζουν μαζί. Ο Χιντεσαμπούρο μεγάλωσε τον Χάτσικο σαν έναν αληθινό σύντροφο. Καθημερινά περπατούσαν μαζί μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της Σιμπούγια, όπου ο καθηγητής έπαιρνε το τρένο για να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο Χάτσικο πήγαινε σπίτι αλλά λίγο πριν επιστρέψει ο καθηγητής με το τρένο, ξαναγύριζε στον σταθμό για να επιστρέψουν μαζί σπίτι. Ήταν η μαγική τους στιγμή!
Τον Μάιο του 1925 ο Χάτσικο συνόδευσε όπως πάντα τον καθηγητή στον σταθμό του τρένου. Όμως ο καθηγητής δεν επέστρεψε ποτέ καθώς πέθανε κατά τη διάρκεια διάλεξής του στο πανεπιστήμιο από εγκεφαλική αιμορραγία. Από τότε ο Χάτσικο ξαναγύριζε στον σταθμό, περιμένοντας λίγο πριν τις 5:15 το απόγευμα στο ίδιο σημείο τον καθηγητή ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ για το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι να βγει και ο τελευταίος επιβάτης του τρένου που επέστρεφε ο καθηγητής. Το υπόλοιπο της ζωής του είπα! ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια!
Η αναγνώριση του θαύματος του Χάτσικο ήρθε από έναν μαθητή του καθηγητή Ουένο, ειδικό σε σκυλιά Ακίτα (τριάντα υπήρχαν όλα κι όλα στην Ιαπωνία τότε), που πήγε στο σταθμό, παρατήρησε τον Χάτσικο, έμαθε τον λόγο της αναμονής του και με άρθρα του σε εφημερίδες γνωστοποίησε την απίστευτη ιστορία του. Οι Ιάπωνες γνώρισαν την ιστορία του Χάτσικο που πια έγινε ζωντανός θρύλος. Ένα μπρούτζινο άγαλμα φιλοτεχνήθηκε και τοποθετήθηκε σε μια έξοδο του σταθμού της Σιμπούγια, ενώ στα αποκαλυπτήρια ήταν παρών και ο ίδιος ο Χάτσικο.
Στις 8 Μαρτίου 1935, περαστικοί βρήκαν τον Χάτσικο πεθαμένο σε ένα δρομάκι κοντά στον σταθμό της Σιμπούγια. Όταν το νέο του θανάτου του έγινε γνωστό, ο σταθμός και το άγαλμά του γέμισαν από χιλιάδες κόσμου που άφηναν ένα λουλούδι στον μεγάλο μάγο της πίστης.
Σήμερα, στο ακριβές σημείο όπου ο Χάτσικο περίμενε τον καθηγητή έχουν τοποθετηθεί τέσσερις μπρούτζινες πατούσες σκύλου,η είσοδος του σταθμού της Σιμπούγια όπου βρίσκεται το άγαλμά του ονομάζεται “Χάτσικο-γκούτσι” δηλαδή η είσοδος του Χάτσικο ενώ ένα μπρούτζινο άγαλμα τοποθετήθηκε στο Οντάτε, τη γενέτειρα του Χάτσικο αλλά και στην είσοδο του μουσείου Ακίτα της περιοχής. Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου πραγματοποιείται στον σταθμό της Σιμπούγια μια μικρή τελετή όπου εκατοντάδες επισκέπτες τιμούν την μνήμη ενός συμβόλου πια της Ιαπωνίας.
Στη νουβέλα του ο Πρατς αφηγείται όμορφα, εύρυθμα και λιτά την καρμική σχέση του καθηγητή και του Χάτσι, κρατά τον αναγνώστη του δεμένο χειροπόδαρα στην ανάγνωση και ανάβει λάμπες και φακούς για να τελειώσεις ξενυχτισμένος την ιστορία που -τι ειρωνεία- την ξέρεις ήδη και δεν την αφήνεις. Δεν αποθεώνω τον Πρατς. Το σεβάστηκε τρομερά το υλικό του και το ανέδειξε με εξαιρετικό τρόπο. Διάλεξε να γράψει για θέμα που για να σε αφήσει ασυγκίνητο πρέπει να είσαι κατεψυγμένο έμβρυο του Χίτλερ. Και το έκανε καλά.
Η ιστορία του Χάτσικο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1987 με την ταινία του Σειγίρο Κογιάμα “Hachikô monogatari” ενώ το 2009 με τον τίτλο Hachiko: A Dog’s Story (Χάτσικο: Η ιστορία ενός σκύλου), σκηνοθεσία του Λάσσε Χάλστρομ και πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ έγινε μια διασκευή της πραγματικής ιστορίας που εκτυλίσσεται πια στις ΗΠΑ.
Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ο πραγματικός Χάτσικο
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | ΧΑΤΣΙΚΟ, ο σκύλος που περίμενε |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Hachiko: El perro que esperaba |
| Συγγραφέας: | Λουίς Πρατς |
| Εικονογράφηση: | Σουζάνα Τσελέι |
| Μετάφραση | Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη |
| Εκδόσεις: | Παπαδόπουλος, 2017 |
| Διόρθωση: | Δημήτρης Πήχας |
| DTP: | Νίκη Αντωνακοπούλου |
| Σελίδες: | 160 |
| Μέγεθος: | 14,5 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-569-745-7 |
