Ο Έρικ Καρλ γεννήθηκε στις Συρακούσες της Πολιτείας της Νέας Υόρκης το 1929. Οι γονείς του, μετανάστες από τη Γερμανία, νοσταλγώντας την πατρίδα τους, επέστρεψαν το 1935 στη Στουντγκάρδη. Κι όπως καταλαβαίνει κανείς, έζησε όλη την ομορφιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία όπου ο πατέρας του πολέμησε, πιάστηκε αιχμάλωτος από τον Σοβιετικό στρατό και επέστρεψε το 1947 στο σπίτι του.
Σπουδάζει στη Σχολή καλών τεχνών “Akademie der bildenden Künste” στη Στουντγκάρδη και το 1952 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη όπου εργάζεται ως γραφίστας. Σήμερα, στα 85 του, θεωρείται ένας από τους πλέον αξιόλογους και αναγνωρίσιμους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας παγκοσμίως. Τα βιβλία του αποτελούν έμπνευση για χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο ενώ στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης λειτουργεί μουσείο όπου το έργο του αποτελεί ουσιαστικά τη βάση ανάπτυξης εκθέσεων και δημιουργικών δραστηριοτήτων. Το 2010 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Το σποράκι ταξιδεύει, Ο κύριος Ιππόκαμπος, Παρακαλώ μπαμπά φέρε μου το φεγγάρι και ασφαλώς Μια κάμπια πολύ πεινασμένη είναι μερικά μόνο από τα γνωστά και πολυμεταφρασμένα βιβλία του.
Το καινούριο του βιβλίο “Φίλοι για πάντα”, κείμενο και εικονογράφηση, είναι ένα ακόμα γνήσιο αποτύπωμα ενός σπουδαίου συγγραφέα. Πρόκειται για την ιστορία δύο φίλων, δυο αχώριστων φίλων που πέρασαν την παιδική τους ηλικία μαζί. Έπαιζαν, χόρευαν, διασκέδαζαν, εξομολογούνταν, περνούσαν χρόνο μαζί. Κι αυτό το λες φιλία, δυνατή φιλία. Γιατί γεννιέται όταν ακόμα είσαι αθώος κι άδολος κι η καρδιά σου θέλει κάποιον να ιδρώνει μαζί, να γελάει μαζί, να παίζει μαζί. Όμως μια μέρα το κορίτσι έφυγε. Δε ξέρουμε γιατί. Ίσως για τους λόγους που φεύγουν τα παιδιά από κάποια γειτονιά: γιατί οι γονείς τους άλλαξαν δουλειά και πόλη, γιατί κάποια μεγαλύτερη ανάγκη τους πήρε μακριά. Το αγόρι αισθανόταν μόνο και κάπως έτσι αποφάσισε να ψάξει να τη βρει. Πέρασε στο μεγάλο, παγωμένο ποτάμι, πέρασε μέρες και νύχτες, ανέβηκε ένα ψηλό βουνό, διέσχισε ένα πράσινο λιβάδι, άντεξε τις βροχές, ξαπόστασε στον ίσκιο της συννεφιάς, έφτασε σε έναν υπέροχο κήπο και τότε ήταν που συνάντησε τη φίλη του. Τη φίλη του που όπου κι αν ζούσε, όσο μακριά κι αν υπήρχε, δε θα έπαυε ποτέ να είναι φίλη του. Παντοτινή του φίλη.
Ο ορισμός του εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου. Μικρό κείμενο, μεγάλη εικονογράφηση. Λέξεις λιτές, ιστορία απλή και ξεκάθαρη, ποιητική θα τη χαρακτήριζα καθώς την ξανασκέφτομαι, εικόνες ολοσέλιδες, εντυπωσιακές. Ο αποχωρισμός οδηγεί το αγόρι σε ένα μεγάλο ταξίδι. Σ’ αυτό το ταξίδι θα περάσει από όλες σχεδόν τις φυσικές ομορφιές (απεικονίζονται με πολύ όμορφους χρωματισμούς) της γης, θα αντιμετωπίσει τα γλυκά εμπόδια της φύσης (υγρό χορτάρι, ζέστη, γλιστερό βουνό, έναστρο σκοτάδι) γιατί έχει έναν σκοπό: να φτάσει στην αγαπημένη του φίλη. Μια φίλη που δεν έχει οδό και αριθμό, δε ζει σε πόλη, δεν έχει σπίτι και ζωή έτοιμη να δεις. Βρίσκεται μετά τον κήπο. Γιατί ίσως εκεί ανθίζουν πάντα οι φιλίες, μετά την πολύχρωμη, ανεμοστροβιλική ομορφιά των λουλουδιών.
Θα την ανταμώσει. Το θέλουν πολύ κι οι δυο τελικά ετούτο το αντάμωμα. Έχουν ακόμα δυνατή την αγάπη της φιλίας τους. Ίσως και να παντρευτούν κάποτε. Ίσως και όχι. Μα όπου κι αν ζεις, όσο μακριά κι αν είναι ο άλλος, το σημαντικό είναι να τον σκέφτεσαι και να τον αγαπάς πάντα σαν οι καρδιές σας να ήταν δίπλα, στον ίδιο πολύχρωμο κήπο.
Ο Έρικ Καρλ φτιάχνει ένα σύντομο εικονογραφημένο ποίημα, εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του ίδιου και της αγαπημένης του παιδικής φίλης. Στα έξι του, ο Έρικ Καρλ μετακόμισε με την οικογένειά του μακριά. Αλλά αυτό δεν άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόταν και σκέφτεται ακόμα εκείνο το όμορφο κορίτσι της νηπιακής του ηλικίας.
Δε θα μάθουμε εύκολα αν θα διασχίσεις ποτάμια, θάλασσες και βουνά για να ανταμώσεις την παιδική σου φίλη. Αλλά μας αρκεί να γνωρίζουμε αν την αγαπάς ακόμα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Φίλοι για πάντα – Friends |
| Συγγραφέας: | Έρικ Καρλ  |
| Εικονογράφηση: | Κατερίνα Χαδουλού |
| Εκδόσεις: | Καλειδοσκόπιο, 2013 |
