Γράφει η Ανέζα Κολόμβου
Μάθαμε το τραγούδι του χειμώνα και μας άρεσε πολύ. Το τραγουδήσαμε και παίξαμε με τις φωνούλες του. Με έναυσμα το τραγούδι και τον ενθουσιασμό μας γι’ αυτό, ξεκινήσαμε μια σειρά δραστηριοτήτων.
Οι φωνές του, γνωστές οι περισσότερες και οικείες. Tα Α, Ε, Ι, Ο, που φτιάχνουν μια παρέα φωνακλούδικη, αυτή με το όνομα φωνήεντα. Τα κόψαμε, τα φτιάξαμε με πλαστελίνη, τα ζωγραφίσαμε και τους δώσαμε μορφές και σχήματα.
Πριν απ’ όλα αυτά όμως, τα φωνάξαμε με όλη μας τη δύναμη και… χωρίς καθόλου δύναμη. Δυνατά και σιγά. Τα φωνάξαμε για μια στιγμή και για πολλές στιγμές μαζί δίνοντας τους διάρκεια. Πήραμε τις αδύνατες φωνές μας και σιγά-σιγά, σταδιακά τις ανεβάσαμε και τις κάναμε δυνατές και το αντίθετο, τις κατεβάσαμε και τις κάναμε σιγανές. Και κάθε φορά δεν ξεχνάγαμε να κάνουμε διάλειμμα, παύση και να παίρνουμε ανάσες! Και αφού μάθαμε την ένταση (piano/forte, crescendo/diminuendo), τη διάρκεια και την παύση παίξαμε το ”χαλάσμένο ραδιόφωνο”, που πολύ μας ενθουσίασε:
Ένα παιδί ρυθμίζει την ένταση του ήχου του ραδιοφώνου κουνώντας τα χέρια του. Όσο ανοίγει τα χέρια του η ένταση δυναμώνει, όσο τα κλείνει χαμηλώνει, ώσπου σταματάει όταν τα κλείνει τελείως. Κάθε παιδί που γίνεται ρυθμιστής έντασης διαλέγει και τη φωνούλα που τα άλλα θα τραγουδήσουν. Γενικά, ενθουσιάζονται ιδιαίτερα όταν φωνάζουν δυνατά και όταν… μπερδεύονται (το παιδί κάνει πως ανοίγει τα χέρια του αλλά τελικά τα κρατάει κλειστά)
Ήχος, συντονισμός κίνησης χεριού και έντασης φωνής, ένταση (δυνατά-σιγά), διάρκεια, παύση.
