Το φτερό του δράκου
(εκδόσεις Μικρή Άρκτος)
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Πραγματικά υπέροχος δίσκος, ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών σε αυτό που ονομάζουμε (εσφαλμένα συνήθως) παιδικά τραγούδια. Σπουδαίοι συντελεστές, τραγούδια διαμάντια για όλες τις περιπτώσεις, αυτοτελή μουσικά παραμύθια, ταξιδιάρικα και όμορφα, για μικρούς και μεγάλους.
Οι μυημένοι τον γνωρίζουν καλά. Οι υπόλοιποι καιρός είναι να τον βάλετε στην καθημερινότητα των παιδιών. Υψηλή αισθητική, φαντασία, απουσία διδακτισμού και εξεζητημένου νοήματος, με σπουδαίες συμμετοχές!
Η μουσική είναι του Δημήτρη Μαρκατόπουλου και οι στίχοι του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου
Ερμηνεύουν: Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Μάριος Φραγκούλης, Γιώργης Χριστοδούλου, Σόνια Θεοδωρίδου, Αφροδίτη Μάνου, Κώστας Παρίσης, Γιώργος Περρής.
Συμμετέχουν: Ηλίας Μαμαλάκης, Θάλεια Τσεντόγλου, Γιάννης Χαρίσης.
Στο βιβλίο οι 81 ακουαρέλες είναι της Σοφίας Γρηγοριάδου.
Διαξιφισμοί
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος, Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης
-Το ‘πες! -Δεν το ‘πα! -Το ‘πες, το ‘πες, το ‘πες!
-Το ‘πε! -Δεν το ‘πε! -Το ‘πε, το ‘πε, το ‘πε
Δεν το είπα κι ούτε θα το πω,
το έχω μυστικό
κι αν ποτέ το πει κανείς, εγώ
δεν του ξαναμιλώ!
Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί!
Κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ, ποιος μιλά,
ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά!
-Το ‘πες! -Δεν το ‘πα! -Το ‘πες, το ‘πες, το ‘πες!
-Το ‘πε! -Δεν το ‘πε! -Το ‘πε, το ‘πε, το ‘πε
Δεν το είπα, είπα, δεν μ ακούς;
Τι κάθεσαι και λες;
Κι όποιος πει ξανά πως το ‘πα,
ε, θα λέει υπερβολές!
Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί!
Κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ, ποιος μιλά,
ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά!
*
Ο βάτραχος
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Στα νερά της πηγής ένας βάτραχος
λυπημένος, βαρύς και ατάραχος.
Ποιος να ξέρει τι να σκεφτότανε
κι αν στον κόσμο κανείς τον νοιαζότανε.
Ποιο ραβδί μαγικό να τον άγγιξε
και ποτέ την ψυχή του δεν άνοιξε.
Το ποτάμι μπροστά του αγνάντευε.
Τι του έφερα δώρο δεν μάντευε.
Από μένα με αγάπη, απ’ τα βάθη της καρδιάς,
πάρε τούτο το φιλάκι κι όταν γίνεις βασιλιάς,
μην ξεχάσεις τα παιδιά που κοιμούνται στα παγκάκια
και ξυπνάνε βατραχάκια.
Η αγάπη τον κόσμο ανάστησε
κι ένα νούφαρο πλάι του βλάστησε.
Το ποτάμι ξανά πίσω γύρισε,
στην πηγή που η άνοιξη μύρισε.
Παραμύθια κι αλήθεια μπλεχτήκανε
και τα μάγια της νύχτας λυθήκανε.
Μια ευχή στο αυτί του ψιθύρισα,
άνοιξα αγκαλιά και τον φίλησα.
*
Ο μάγειρας
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης, Ηλίας Μαμαλάκης
Πήρα από τα παραμύθια
τα κουκιά και τα ρεβίθια,
μία φασολιά πελώρια,
το λαγό και τα κοκόρια.
Πήρα όλα τα καρβέλια,
τα σταφύλια από τ’ αμπέλια,
τα εφτά τα κατσικάκια
και τα τρία γουρουνάκια.
Έχουμε σας λέω πανηγύρια,
φέρτε πιάτα, φέρτε και ποτήρια.
Μάγειρας Τσελεμεντές θα γίνω
κι ό,τι μαγειρεύω θα το δίνω στα παιδιά.
Φέρτε τα μαχαιροπήρουνα σας
και τα παραμύθια της γιαγιάς σας,
τα παιδιά να φάνε και να πιούνε
και ποτέ, ποτέ μην κοιμηθούνε νηστικά.
Με το ζόρι απ’ τη φωλιά τους
πήρα τη φωτιά απ’ τους δράκους
κι απ’ τις μάγισσες καζάνια,
κατσαρόλες και τηγάνια.
Έριξα τα υλικά μου
και τ’ αλατοπίπερά μου.
Απ’ τα παραμύθια κλέβω
να ‘χω για να μαγειρεύω.
*
Η γαλέρα κι η γοργόνα
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Γιώργης Χριστοδούλου
Με μια γαλέρα μπάρκαρα από τη Λισσαβόνα
σαν βγήκα μεσοπέλαγα με βρήκε μια γοργόνα.
Αν ζει ο Μεγαλέξανδρος, με ρώτησε με ύφος
κι ευγενικά απάντησα σαν πειρατής με ήθος.
Πού θες να ξέρω, καλέ γοργόνα;
Δεν είχα γεννηθεί ακόμα
κι αν δεν τη ζήσεις την ιστορία,
αλλιώς τη γράφουν τα βιβλία.
Καθόλου δεν της άρεσε η ψευταπάντησή μου.
Τη θάλασσα φουρτούνιασε, δυσκόλεψε η ζωή μου.
Παλεύω με τα κύματα και μες στον πανικό μου
πώς να παλέψει τα θεριά το καρυδότσουφλό μου.
Έγινε ξάφνου η νύχτα μέρα.
Μα τι συμβαίνει εδώ πέρα;
Πού ‘ν’ η γοργόνα και η γαλέρα;
Ποιος μού ‘χει κόψει τον αέρα;
Έγινε ξάφνου η νύχτα μέρα.
Μα τι συμβαίνει εδώ πέρα;
Πού ‘ν’ η γοργόνα και η γαλέρα;
Ξύπνησα μέσα στη μπανιέρα!
*
Ροζ και μπλε Ρουά
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Γιώργος Περρής
Ένα ροζ πειρατικό μεθυσμένο καράβι
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ.
Ένα ροζ πειρατικό πριν να πέσει στα βράχια,
τσάκα τσάκα και στο τσακ
κάνει ζικ, κάνει ζακ
Κούκου κούκου κούκου τζα τραγουδάει, γελά,
Το ‘ριξε στο σορολόπ κάνει χιπ κάνει χοπ
Κάνει τρέλες στα νερά και χορεύει τσατσά τσα
τσα τσα τσα τσα τσα τσα, αχ και να ‘χε φτερά.
Ένα τρένο μπλε ρουά φορτωμένο τραγούδια,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ κάνει τσαφ κάνει τσουφ
ένα τρένο μπλε ρουά στα βουνά σκαρφαλώνει,
γκάπα γκούπα ωχ και ουφ κάνει τσαφ κάνει τσουφ
Κούκου κούκου κούκου τζα τραγουδάει βογγά
κάτι έγινε στο τσαφ κάνει πουφ κάνει παφ
Πάει η τρέλα στα βουνά και χορεύει τσα τσα τσα
τσα τσα τσα τσα τσα τσα, αχ και να ‘χε φτερά.
*
Το τραγούδι της σακούλας
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Σόνια Θεοδωρίδου
My name is Sakoula των σκουπιδιών
κι έχω χιλιάδες φίλες ιμιτασιόν,
κίτρινες, μαύρες και λευκές,
άλλες ψηλές κι άλλες κοντές.
Οι περισσότερες χοντρές
χωρίς κατάθλιψη και στρες.
Μη με περιφρονείς!
Σου καλύπτω τις ανάγκες.
Όταν με χρειαστείς,
κάπου θα με βρεις,
όταν με χρειαστείς,
κάπου θα με βρεις.
Μη με περιφρονείς,
είμαι διεθνής!
Είμαι η Σάκου Λίτσα της λαϊκής
και η ζωή μου όλη διαφανής.
Έχω ξαδέρφες στο βορρά,
κάτι κουμπάρες στα νησιά,
σ’ όλον τον κόσμο αδερφές
χωρίς κατάθλιψη και στρες
Όταν με χρειαστείς,
κάπου θα με βρεις.
Μη με περιφρονείς,
είμαι διεθνής!
*
Αγγελάκι
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Σόνια Θεοδωρίδου
Περπατάει πάνω στα νερά.
Έχει και στους ώμους του φτερά.
Παίζει με τ’ αστέρια μουσική
και χορεύει στη βροχή.
Βγαίνει απ’ τα μάτια του το φως
κι είναι η καρδιά του ουρανός.
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.
Κάθε βράδυ σε φυλά,
κοιμάσαι και ξυπνά,
να μη φοβάσαι πια.
Είν’ αυτός, είμαι κι εγώ,
φυλάμε και οι δυο
το ίδιο «σ’ αγαπώ».
Τρέχει μες στους κήπους της Εδέμ,
τραγουδάει χίλια τεριρέμ.
Παίζει με το φως κυνηγητό,
με τον άνεμο κρυφτό.
Έχει μια μεγάλη αγκαλιά,
έχει κι έναν ήλιο στα μαλλιά,
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.
*
Το τραγούδι της μικρής αρκούδας
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Σόνια Θεοδωρίδου
Μια μικρή μικρή αρκούδα,
άστρο πολικό,
είχε σπίτι σ’ ένα δάσος ,
δάσος ουρανό.
Το βορρά δείχνουν στον κόσμο
τ’ αρκουδάκια της
και το δρόμο της καρδιάς
τα τραγουδάκια της.
Τραγουδάει νύχτα μέρα
κρεμασμένη στον αέρα
χαιρετώντας μην ξεχάσουνε οι φίλοι
το χαμόγελο στα χείλη της Τζοκόντας
Μια μικρή μικρή αρκούδα,
‘κει στον ουρανό,
μελωδίες από μέλι
θέλει να της πω
και το βράδυ, όταν λάμπουνε τ’ αστέρια της,
σαν παιδί μετράει τ άστρα με τα χέρια της.
*
Ο άγριος της Αβεϊρόν
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Γιώργης Χριστοδούλου
Σ’ ένα δέντρο μες στο δάσος,
μια φορά κι έναν καιρό,
βρήκε ο καλός ο λύκος
ένα τόσο δα μωρό.
Με της λύκαινας το γάλα,
από ανθρώπους μακριά,
ρίζες έτρωγε και χόρτα
και μεγάλωσε, αλλά…
Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι
έλεγε πρωί και βράδυ κείνο τ’ άγριο παιδί
Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι κι όλοι οι φίλοι του εκεί,
τι αρκούδες κι αλεπούδες, τι πουλιά και τι λαγοί!
Έτσι ανάμεσα στα ζώα
ζούσε όπως ζουν αυτά,
μια σκαρφάλωνε στα δέντρα,
μια κρεμόταν στα κλαδιά.
Ώσπου κάποια μέρα το ‘δαν
κάτι κυνηγοί γυμνό
και το πήρανε στην πόλη
σηκωτό, με το στανιό.
Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι
έκλαιγε πρωί και βράδυ κείνο τ’ άγριο παιδί.
Δίπλα στους ανθρώπους πια,
με τους φίλους μακριά…
Το ‘σκασε στο δάσος πάλι
κι άρχισε να τραγουδά.
Α-Α-Ο-Α-Α-Ο-Ι
κι όλοι οι φίλοι του εκεί,
τι αρκούδες κι αλεπούδες,
τι πουλιά και τι λαγοί!
*
Οι τρεις καλές
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Κώστας Παρίσης, Γιώργος, Θάλεια Τσεντόγλου, Γιάννης Χαρίσης.
Τρεις είν’ οι Μοίρες
τρεις κι αυτές
κι οι τρεις αφράτες, στρουμπουλές,
με γέλιο γάργαρο γελούν
και νιώθεις να σε γαργαλούν.
Μάνα και κόρες τρεις τρελές,
τρεις μάγισσες κι οι τρεις καλές,
όταν στο δρόμο σου τις δεις
σκάνε στα γέλια και οι τρεις
Η Χοχό με την Χουχού
και την Χαχαχαχαχού,
μια φωνάζει, μια γελά
κι άλλη μια χειροκροτά
Πότε χο και πότε χου,
πότε χάχαχαχα χου,
όποιος δίπλα μας περνά
δεν κρατιέται και γελά.
Η Χαχαχαχαχού γελά,
λέει ανέκδοτα τρελά
και η Χουχού με τη Χοχό
τρελό χορεύουνε ταγκό.
Κι αν κάπου κάπου, μια στιγμή,
κάποια απ’ τις τρεις σοβαρευτεί,
η μια την άλληνε κοιτά
και ξεκαρδίζονται ξανά.
*
Βασιλιάς
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης
Ήταν ένας βασιλιάς,
βασιλιάς παραμυθάς,
που μιλούσε διαρκώς
να κοιμάται ο λαός.
Σε μια χώρα σα χωριό,
μια φορά κι έναν καιρό…
Μια φορά κι έναν καιρό,
τον κακό του τον καιρό!
Μη μιλάς κι ο βασιλιάς
χορεύει αν δεν του μιλάς.
Η σιωπή είναι χρυσός
όταν σωπαίνει ο λαός.
Κι ήρθε κάποια μέρα που
κάποιος που ήταν αλεπού
έκλεισε κρυφά κρυφά
και τα δυο του αυτιά.
Ξύπνιος έμεινε και, να,
είδε ποιος καλοπερνά.
Έμαθε γιατί και πώς
η σιωπή είναι χρυσός.
*
Ρούχα
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Αφροδίτη Μάνου
Ποτέ δεν αντιστάθηκαν
μα κάποτε αισθάνθηκαν
πως στένεψε ο χώρος.
κι αφού τα εξοστράκισαν,
τα ρούχα επαναστάτησαν
να μην τα φάει ο σκόρος.
Απ’ τις ντουλάπες βγήκανε,
στους δρόμους κατεβήκανε
με γιούπι για και γιούχα,
βιτρίνες λεηλάτησαν,
την πόλη μας κατάντησαν
μια πόλη άδεια ρούχα.
Με γιούπι γιούπι γιούπι για
και γιούχα γιούχα γιούχα χα,
απ’ τις ντουλάπες βγήκανε,
στους δρόμους κατεβήκανε
Κουστούμια και φορέματα
απ’ τα γαλαζοαίματα,
παρέα μ’ όλα τ’ άλλα,
μπλουζάκια και πουκάμισα
και παντελόνια ανάμεσα
αφήσαν την κρεμάλα.
Ανάψαν στα μπατζάκια μας
φωτιά τα ρουχαλάκια μας
και στην παραφροσύνη,
απ’ το καινούργιο στέκι τους,
και τα παλτά απ’ την τσέπη τους
μας ρίχνουν ναφθαλίνη.
Με γιούπι γιούπι γιούπι για
και γιούχα γιούχα γιούχα χα,
ανάψαν στα μπατζάκια μας
φωτιά τα ρουχαλάκια μας
-Σσσσσσ! Η ρόμπα!
Από μια άκρη κοίταγε
και θυμωμένη ζήταγε
εκδίκηση η ρόμπα.
Σε μάτια αδιάκριτα,
στη φόρα βγάζει τ άπλυτα
και τότε σκάει η μπόμπα!
*
Νανούρισμα
Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος,
Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος,
Τραγούδι: Σόνια Θεοδωρίδου
Θα γεμίσω μαξιλάρια με τραγούδια,
με αστέρια, με φεγγάρια,
για να βλέπεις στ’ όνειρό σου έναν ήλιο
στο γαλάζιο ουρανό σου
Το πρωί σαν ξυπνάς και κοιτάζεις το ταβάνι
Το πρωί σαν ξυπνάς το χαμόγελο τη μέρα να γλυκάνει.
Θα σου λέω παραμύθια
να σου γίνουνε τα όνειρα συνήθεια
και ν’ απλώνεις τα φτερά σου
όπου θέλει και αντέχει η καρδιά σου.
