Ο γάμος ή πάντρεμα της φωτιάς, όπως είναι πιο γνωστό το έθιμο, γίνεται κάθε παραμονή Χριστουγέννων σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Πρόκειται ουσιαστικά για παραλλαγή του εθίμου του “Χριστόξυλου”.
Το πάντρεμα αυτό της φωτιάς γίνεται με ένα ξύλο από κάποιο δέντρο θηλυκού ονόματος π.χ καρυδιά το οποίο και συμβολίζει τη νοικοκυρά του σπιτικού και ένα με ξύλο αρσενικού δέντρου (πλάτανος κτλ) το οποίο ασφαλώς συμβολίζει το νοικοκύρη της οικίας. Πολλές φορές τα αρσενικά ξύλα διάλεγαν να είναι αγκαθωτά καθώς κατά τη λαϊκή παράδοση που γέννησε αυτό το έθιμο, τα αγκαθωτά δέντρα τρομάζουν και απομακρύνουν τις κακές δυνάμεις και τα δαιμονικά όντα που βλάπτουν το νοικοκυριό και τα αγαθά όπως είναι οι διάσημοι καλικάντζαροι.
Και παντρεύεται η φωτιά
παίρνει μία καρυδιά
κι έναν άντρα υπερήφανο
με αγκάθια μυτερά.
Κάθε πρωί της 24ης Δεκεμβρίου λοιπόν-λέγε με Παραμονή- οι νοικοκυρές καθάριζαν το τζάκι και την καμινάδα και το βράδυ έβαζαν ξύλα σταυρωμένα μεταξύ τους και άναβαν τη φωτιά. Θεωρούσαν πολύ σημαντικό, κάτι σε στυλ ποδαρικού ή αγιοβασιλιάτικου φλουριού, το πρόσωπο που θα έρθει σε επαφή με αυτή φωτιά. Συνήθως ο βενιαμίν της οικογένειας ανακάτευε τη φωτιά με κάποιο σίδερο ή ξύλο. Κατά το ανακάτεμα, οι αγρότες συνήθως έλεγαν διάφορες όμορφες ευχές ευελπιστώντας να αυξήσουν το βιος και τις σοδειές τους ή έστω να τα διατηρήσουν.
Το έθιμο του παντρέματος της φωτιάς διανθίζεται από τόπο σε τόπο αναπτύσσοντας όμορφες ή και πολύ σπάνιες παραλλαγές. Στα αγροτικά χωριά της Λαμίας καίνε δύο πανομοιότυπα ξύλα λέγοντας ευχές, στη Λάρισα καίνε στη φωτιά του τζακιού κέδρους και κερασιές κ.ο.κ.
