Κάθε άνθρωπος και κυρίως τα παιδιά που αναπτύσσουν σώμα, νου, όργανα και ανοσοποιητικό, έχουν ένα χρυσάφι, ένα δίχτυ προστασίας μέσα τους. Αυτό το δίχτυ προστασίας κάποιοι επιστήμονες το ονόμασαν κάποτε μελατονίνη.
Η μελατονίνη είναι ορμόνη. Όχι μια απλή ορμόνη αλλά ίσως η πιο απαραίτητη ορμόνη του ανθρώπινου οργανισμού. Έχει ισχυρές αντικαρκινικές, αντιγηραντικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες ενώ τεμαχίζει τις αγχώδεις διαταραχές σε… κομματάκια! Ουσιαστικά κάνει έναν μεγάλο αριθμό παρασκηνιακών εργασιών, εξαιρετικά σημαντικών για το σώμα και τον εγκέφαλό μας.
Όμως, η μελατονίνη έχει μια απαρέγκλιτη προτίμηση: για να φτιαχτεί μέσα στο σώμα μας, για να γίνει εκείνο το χρυσάφι που λέγαμε και να φτιάξει σωστά εκείνο το δίχτυ ασφαλείας που έχουμε ανάγκη απέναντι στην επέλαση μικροβίων, ασθενειών και κούρασης θέλει οπωσδήποτε σκοτάδι.
Κι εδώ έχουμε το μεγάλο λάθος. Πολλοί γονείς βάζουν στο δωμάτιο των παιδιών τους τηλεόραση η οποία μάλιστα παίζει όλη νύχτα, εκπέμποντας όχι απλό φως αλλά εκείνη την λευκή μπλε ακτινοβολία. «Του την αφήνω γιατί φοβάται», είναι η πιο συχνή φράση που έχω ακούσει από τις φιλενάδες ή συναδέλφους μου.
Η μελατονίνη όταν λείπει το σκοτάδι δεν συντίθεται, οι λειτουργίες που επιτελεί δεν εκτελούνται και σε βάθος κάποιων μηνών ή λίγων ετών το παιδί παρουσιάζει συμπτώματα συσσωρευμένης και αναίτιας κούρασης, ελλειμματική προσοχή στο σχολείο ή σε άλλες οργανωμένες δραστηριότητες, ανία. Αυτά όμως είναι πραγματικά ελάχιστη βλάβη μπροστά στην σταδιακά σημαντική φθορά του ανοσοποιητικού που οδηγεί σε ασθένειες, στην κλίμακα των οποίων οι συχνές ιώσεις θα είναι ευτυχία αν μείνουμε εκεί.
«Και τότε τι να κάνω αφού δεν πρέπει να του αφήνω τηλεόραση; Α! Το βρήκα! Θα του ανάψω ένα φωτάκι, ένα πορτατίφ. Σ’ αρέσει αυτό το μπλε φωτιστικό με τα μίνιονς, Γιωργάκη;»
Να το και το ζευγάρωμα του λάθους. Σχεδόν ό,τι κάνει και η τηλεόραση. Για πάμε να παίξουμε το παιχνίδι της απόδειξης:
Κλείστε τα μάτια. Περάστε το χέρι σας 1-2 φορές μπροστά από τα μάτια σας. Είμαι σίγουρη ότι και με κλειστά μάτια βλέπετε να περνάει μια σαφής σκιά μπροστά από τα μάτια σας και να αλλάζει αυτό το παράξενο χρώμα που έχουν τα βλέφαρά σας. Αλήθεια, τι χρώμα νομίζετε ότι βλέπετε μέσα από τα βλέφαρά σας; Κι όμως… βλέπετε μια θερμή απόχρωση μεταξύ ενός βαθιού πορτοκαλί και ενός απαλού κόκκινου.
Τώρα βρήκαμε και ποιο χρώμα αντέχουν μόνο τα μάτια μας κατά τον νυχτερινό μας ύπνο. Ναι, πορτοκαλί ή κόκκινο και κανένα άλλο! Κανένα άλλο!
Αυτό το μικρό παιχνιδένιο πειραματάκι που κάναμε αποδεικνύει ένα πράγμα: ότι τα μάτια μας δεν δέχονται κανένα άλλο χρώμα φωτός εκτός από αυτό το πορτοκαλοκόκκινο (κι αυτό όχι ακριβώς δίπλα μας), καθώς όλα τα άλλα χρώματα (λευκό, κίτρινο, πράσινο, μπλε κτλ) διαπερνούν τη λεπτή μεμβράνη των βλεφάρων μας.
Ένα απαλό, λοιπόν, κόκκινο/πορτοκαλί φωτάκι θα επιτρέψει στην αγαπητή μελατονίνη να συντεθεί και να αρχίσει να χτίζει τους αμυντικούς μηχανισμούς του οργανισμού μας.
Πού τα έμαθα όλα αυτά αφού γιατρός δεν είμαι; Ήμουν μία από αυτές τις μαμάδες και κόντεψα να χάσω το παιδί μου. Κι όταν άρχισα να ψάχνω, ένα σημαντικό βαρίδι που βρήκα ήταν και τούτο που σας έγραψα. Το νου σας, φίλες και φίλοι. Μην μας αλλάξει τα φώτα ένα τόσο απλό πραγματάκι. Να αλλάξουμε εμείς τα φώτα μας…
Και να και το τραγουδάκι του elniplex από παλιό του άρθρο που με κούνησε κι εμένα:
Η κυρά μελατονίνη
κάθε βράδυ πάει και πίνει
στου μαξιλαριού το χάδι
όσο της χάρισες σκοτάδι.
Πλάι στο προσκέφαλό σου
ξαγρυπνά για το καλό σου
για να σου χαρίσει σώμα
δυνατό και όχι πτώμα.
Όμως για να μεγαλώσει
θέλει να ξεχαρβαλώσει
κάθε φως και κάθε λάμψη
που γυρεύει να τη βλάψει.
Γι’ αυτό…
Αν φοβάσαι το σκοτάδι
να ανάβεις κάθε βράδυ
ένα κόκκινο φωτάκι
κι άσε τη μελατονίνη
το σκοτάδι της να πίνει.
Έχουμε και παιχνίδι:
Πάρτε λαμπάκια χρωματιστά, ανάψτε τα και μαζί με το παιδί σας παρατηρήστε πόσο επηρεάζουν το φως που βλέπουν τα κλειστά βλέφαρά σας.
ΥΓ: Πριν φύγετε από το δωμάτιο, μην ξεχάσετε φιλί, «σ’ αγαπώ» και ένα βιβλίο με μια μικρή ιστορία. Γιατί οι μικρές καθημερινές στιγμές κρίνουν τις μεγάλες.
