Οι περισσότεροι μεσήλικοι άντρες, ακόμη κι αυτοί που ζουν μόνοι τους σε κάποια απομονωμένη γωνία του Σόμερσετ, δεν έχουν σκεφτεί πώς θα έμοιαζε μια γυναίκα δίχως το δέρμα της. Ούτε θα είχαν κάποιο λόγο να αναρωτιούνται πώς θα έμοιαζε το δέρμα τεντωμένο πάνω σε έναν πάγκο. Βέβαια, οι περισσότεροι άντρες δεν έχουν καμία σχέση με κάποιον συγκεκριμένο.
Αυτός ο άντρας ανήκει σε μια ξεχωριστή κατηγορία ατόμου.
Το σώμα της Λούση Μαχόνι βρίσκεται από πεζοπόρους κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή Στρόμπερι σε προχωρημένη αποσύνθεση μετά από τρεις μέρες που ήταν αγνοούμενη.
Φορούσε τα εσώρουχά της, ενώ η φούστα δεν έδειχνε να έχει κατεβεί. Δίπλα στο γυναικείο πτώμα βρίσκονταν ένα μπουκαλάκι με χάπια και ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Μέσα από τα λασπόνερα γυάλιζε ο σουγιάς που έκοψε τις φλέβες της.
Με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι πως ενενήντα εννιά τα εκατό πρόκειται για αυτοκτονία, λέει η επικεφαλής του Εγκληματολογικού.
Βολικό και για την αστυνομία αυτό. Θα κλείσει εύκολα η υπόθεση. Όμως, ο επιθεωρητής Τζακ Κάφερι του Τμήματος Ανθρωποκτονιών έχει ζωηρές αμφιβολίες ότι πρόκειται για αυτοκτονία.
… συνήθως οι αυτόχειρες χρησιμοποιούν τα κινητά τους για μια κλήση της τελευταίας στιγμής, έστω για να ακούσουν μια λέξη, ή στέλνουν μηνύματα προτού τα τινάξουν. Καταλαβαίνεις γιατί η δουλειά μου ήταν δύσκολη, σωστά; Η Λούση δεν ακολούθησε κανέναν κανόνα».
«Για τι κανόνες μιλάς;»
«Για τους κανόνες των γεωγραφικών μοτίβων. Πρώτα απ’ όλα, δες πόσο μακριά βρίσκεται το αμάξι της˙ έπρεπε να περπατήσει ένα χιλιόμετρο για να φτάσει εδώ. Γιατί δεν πάρκαρε κάπου πιο κοντά;»
«Μήπως βρισκόταν σε υπερένταση; Μήπως χάθηκε;»
«Μπα! Οι αυτόχειρες ξέρουν πού θα αυτοκτονήσουν, προτού βγουν στον δρόμο. Επίσης, μίλησα με τον πρώην της, ο οποίος μου είπε πως εκείνη δεν ήξερε την περιοχή. Δεν έκανε βόλτες με τον σκύλο της εδώ γύρω, για παράδειγμα. Δεν υπάρχει κάτι που να τη συνδέει με το μέρος αυτό. Οι περισσότερες αυτοκτονίες λαμβάνουν χώρα λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από τον δρόμο, σε αντίθεση με την περίπτωση της Μαχόνι. Εξάλλου οι αυτόχειρες προτιμούν τα ψηλά σημεία. Πάνε κάπου ψηλά, με θέα, απ’ όπου μπορούν να δουν φώτα, δέντρα, κτίρια, όλα όσα αποχαιρετούν. Αντίθετα με κείνη. Δεν φαίνεται τίποτε αποδώ. Να, δείτε».
Ο επιθεωρητής αρχίζει να αναζητά μια μυστηριώδη σκιά που τρυπώνει αθόρυβα στα σπίτια…
Ένας θόρυβος ακούστηκε από κάτω. Ήταν ο ανεπαίσθητος ήχος της μπροστινής πόρτας που άνοιγε. Ένα τρίξιμο. Του ήταν αρκετό. Πετάχτηκε στο κεφαλόσκαλο και είδε μια σκιά, μια σιλουέτα πιο σκοτεινή από τον υπόλοιπο χώρο, να ξεγλιστράει από την πόρτα.
Αναζητά το Τοκολόσε…
Ένας νεαρός ανάπηρος εξαιτίας μιας γενετικής ανωμαλίας; Ένας άνθρωπος ο οποίος βρισκόταν κάπου, ένας Θεός ξέρει πού, προσπαθώντας να βρει βοήθεια σε μια ψυχρή, ξένη χώρα, ο οποίος όμως είχε τη διαύγεια να διακρίνει την ομορφιά, ίσως και κάτι παραπάνω, στο πρόσωπο μιας φτηνής πόρνης από το Χάρτκλιφ; Ή μήπως ήταν ένα τέρας που ζούσε στις λάσπες και το νερό, κι έβγαζε χρήματα ανοίγοντας τάφους και κόβοντας μαλλιά από πτώματα;
… και ένα δοχείο που
… περιείχε ένα οβάλ κομμάτι δέρματος που είχε ασπρίσει και ζαρώσει από τη φορμόλη. Το ξανάβαλε στη θέση του κι άρχισε να ψάχνει τα δοχεία, ώσπου έφτασε στο γράμμα Μ: Μαχόνι, Λούση. Μετέφερε το δοχείο στον πάγκο, το άνοιξε και τότε είδε το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Ένα κομμάτι της Λούση έλειπε όταν έγινε η νεκροψία…
Η αρχιφύλακας Φλι Μάρλι, επικεφαλής της Μονάδας Υποβρύχιων Αναζητήσεων της αστυνομίας συνεργάζεται με τον επιθεωρητή Κάφερι ενώ παράλληλα προσπαθεί ν’ αφήσει πίσω της το τρομακτικό παρελθόν της και την ίδια στιγμή σκέφτεται τη σχέση της με τον επιθεωρητή Κάφερι.
Και είναι η Φλι που θα αρχίσει να ξεκλειδώνει αυτήν την μυστηριώδη ιστορία που ξεκίνησε από τον φόνο της Λούση Μαχόνι.
Ωμός ρεαλισμός, σκληρά περιγραφική αφήγηση ακόμα και των πιο ανατριχιαστικών λεπτομερειών, πολλές μικρές ιστορίες που συναντιούνται τελικά με αρκετή δεξιοτεχνία, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δίδυμο αστυνομικών που συνδιαλέγεται με το παρελθόν και το μέλλον, ένας επιθεωρητής που για πρώτη φορά φοβάται με όσα ανακαλύπτει και ένα συνειδητό παιχνίδι της συγγραφέα με τον αναγνώστη που σε κρατά αιχμάλωτο της πλοκής ενώ υφαίνει το φόβο και αποπροσανατολίζει την προσοχή μας κρατώντας μας μακριά από τις εκπλήξεις που θα απλώσει στο τέλος.
Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο στην ιστορία της Χάιντερ είναι η σχετικότητα με την οποία αντιμετωπίζει έννοιες «απόλυτες». Δικαιοσύνη, καλός, κακός. Τι είναι όλα αυτά; Τι είναι δίκαιο; Ποιος είναι ο καλός, ποιος ο κακός, ποιον απαλλάσσεις; Αφήνοντας την απονομή τίτλων και αισθημάτων δικαίου στον αναγνώστη, η Χάιντερ κερδίζει ένα μεγάλο στοίχημα.
Εκδόσεις Διόπτρα. Πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
Αγόρασέ το |
|---|---|
| Τίτλος: | Το δέρμα |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Skin |
| Συγγραφέας: | Mo Hayderη |
| Μετάφραση: | Βαγγέλης Γιαννίσης |
| Σχεδιασμός εξωφύλλου: | Ελένη Οικονόμου |
| Εκδόσεις: | Διόπτρα, Νοέμβριος 2017 |
| Επιμέλεια: | Βίκυ Κατσαρού |
| Σελίδες: | 472 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20,5 |
| ISBN: | 978-960-605-324-5 |
