Στην πόρτα της τάξης μου στο νηπιαγωγείο φτιάξαμε με τα παιδιά και τη συνάδελφο που μοιραζόμαστε την τάξη ένα δέντρο. Πρώτον: είναι ανακυκλώσιμο. Η βάση του, το σχέδιό του είναι από κούτα σούπερ μάρκετ, υλικό που λατρεύω για τις δυνατότητές του αλλά και το… δωρεάν που κουβαλάει.
Δεύτερον: το επενδύσαμε με κομμάτια από παζλ που πλέον είχαμε χάσει τόσα κομμάτια που πλέον ήταν “άχρηστα”.
Τρίτον: απλά το βάψαμε με χρυσό σπρέι για να μη χαλάσουμε έναν τόνο τέμπερα.
Το δέντρο μας θα μείνει εκεί για πάντα. Κάτω αριστερά του σχηματίσαμε από την κούτα τη λέξη “ΔΕΝΤΡΟ”. Πάνω από αυτήν τοποθετούμε κάθε φορά ένα κομμάτι κούτας που τροποποιεί τη σημασία και τη χρήση. “Ανακυκλώ-δεντρο” για την ανακύκλωση, Σημαιό-δεντρο για τις χώρες της γης, Αστερό-δεντρο για τα χριστουγεννιάτικα αστέρια μας κ.ο.κ.
Όταν λοιπόν διαβάσετε κάποτε το μαγικό “Δέντρο που είχε φτερά” της Αγγελικής Δαρλάση, (η άνοιξη είναι ήδη προ των πυλών όσο κι αν την αρνείται πεισματικά πάντα ο Μάρτης) ζωγραφίστε ή φτιάξτε με το δικό σας τρόπο… πουλιά. Τα δικά σας μοναδικά, πολύχρωμα πουλιά. Το σκληρό χαρτόνι της κούτας είναι εξαιρετικό υλικό αλλά δεν κόβεται εύκολα από τα παιδιά. Σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστεί να τα κόψετε εσείς τα περισσότερα και τα παιδιά να τα σχεδιάσουν/βάψουν/χρωματίσουν όπως επιθυμεί το καθένα. Αν τα πουλιά γίνουν με χαρτόνι κάνσον ή άλλο πιο μαλακό χαρτόνι, τότε τα παιδιά μπορούν να κάνουν όλη τη δουλειά. Σε λίγες μέρες θα το κάνουμε ίσως κι εμείς αν θέλουν τα πιτσιρίκια. Θα έχω νεότερα.
Σε κάθε περίπτωση, θα είναι όλα διαφορετικά. Θα είναι όλα όμορφα. Κολλήστε τα στα κλαδιά του δέντρου σας. Το δέντρο θα είναι έτοιμο να πετάξει, όπως εκείνο το “μεταξωτό” δέντρο στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Το δέντρο όλης της χρονιάς θα είναι εκεί πάντα να υποδεχτεί τις εποχιακές ή άλλες κατασκευές σας. Και θα πετάει κάθε φορά. Από τη χαρά μας/σας.
