Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου και δεν θα έχουμε καμία ανάρτηση στο elniplex;
Redicolo θα γίνουμε…!
Γράφει και ερωτά η Μαίρη Μπιρμπίλη…
Σήμερα έχουμε τη χαρά να «φιλοξενούμε» στο elniplex τον Κουκλοθίασο Redicolo. O Γιάννης Μόμτσιος και η Δέσποινα Καλπενίδου, ζευγάρι στο σανίδι αλλά και τη ζωή, παρόλο που λόγω σπουδών θα μπορούσαν να είναι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, εδώ και 10 περίπου χρόνια ασχολούνται με τα όμορφα καλλιτεχνικά τους. Ο Γιάννης Μόμτσιος είναι απόφοιτος Αγγλικής Φιλολογίας (ΑΠΘ) και Διοίκησης Επιχειρήσεων (American College of Thessaloniki). Είναι αυτοδίδακτος σε 7 όργανα: πιάνο, κιθάρα, φλάουτο, λαούτο, κρουστά, μεταλλόφωνο, φλογέρα! Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις φοιτητικών ομάδων του ΑΠΘ, καθώς και για το Θέατρο Τέχνης “Ακτίς Αελίου” με το οποίο έχει συνεργαστεί σε μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Η Δέσποινα Καλπενίδου είναι απόφοιτη του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, όμως ασχολείται κυρίως με το θέατρο, το τραγούδι και την οργάνωση παραγωγής παραστάσεων. Ασχολήθηκε με το ερασιτεχνικό θέατρο ως σκηνοθέτης και εμψυχωτής θεατρικών ομάδων σε φοιτητικές ομάδες στο ΑΠΘ αλλά και εκτός Πανεπιστημίου. Έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης “Ακτίς Αελίου” και είναι μέλος του γυναικείου φωνητικού συνόλου “Πλειάδες”.
Απάντησαν ευγενικά στις ερωτήσεις μας. Ιδού λοιπόν:
Πείτε μας κατ’ αρχάς, γιατί redicolo;
Η επιλογή ήταν κάπως αυθόρμητη. Μας άρεσε γιατί παραπέμπει στην Ιταλία, μία χώρα με τεράστια παράδοση στο κουκλοθέατρο και ταυτόχρονα είναι αυτοσαρκαστικό και έχει ωραία ακουστική!
Αλήθεια πόσα χρόνια ασχολείστε με το Κουκλοθέατρο;
Είχαμε ήδη ασχοληθεί αρκετά με το θέατρο οπότε η μετάβαση ήταν μάλλον ομαλή. Πριν 4 χρόνια παρακολουθήσαμε το πρώτο μας σεμινάριο κατασκευής κούκλας και από τότε κολλήσαμε το μικρόβιο. Έκτοτε κάναμε κι άλλα σεμινάρια, παρακολουθήσαμε παραστάσεις και φεστιβάλ κουκλοθεάτρου και σιγά σιγά φτιάξαμε το μικρό μας εργαστήρι στο σπίτι όπου περνάμε πολλές δημιουργικές ώρες.
Ασχολείστε λοιπόν με το Κουκλοθέατρο στην σημερινή Ελλάδα, την Ελλάδα της κρίσης. Πώς το βιώνετε αυτό;
Ο κόσμος δυσκολεύεται όλο και περισσότερο οικονομικά και αυτό επηρεάζει όλους τους κλάδους. Ειδικά για τους καλλιτέχνες, υπήρχε πάντα στην Ελλάδα μία τάση να μην αντιμετωπίζονται ως επαγγελματίες που εργάζονται και πρέπει να αμειφθούν γι’ αυτό, αλλά ως ερασιτέχνες που “κάνουν το γούστο τους” και μπορούν να παίζουν και δωρεάν. Στις μέρες μας, που ο κόσμος προσπαθεί να κόψει από παντού είναι ακόμα πιο δύσκολο να διεκδικήσουμε το αυτονόητο. Οι καλλιτέχνες έχουν λογαριασμούς να πληρώσουν, όπως όλοι.
Διαλέξατε να παρουσιάσετε ένα έργο βασισμένο στον “Κύκλο με την Κιμωλία” του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε “μία παράσταση από κούκλες, θέατρο και μουσική για παιδιά και για μεγάλους που παραμένουν παιδιά”. Μιλήστε μας γι αυτή την επιλογή και την απήχηση που έχει βρει στα παιδιά.
Κατ’ αρχάς αγαπάμε πολύ τον Μπρεχτ και ειδικά στις μέρες μας όπου παραμένει απελπιστικά επίκαιρος. Ο τρόπος που προσεγγίζει τα θέματά του είναι αξιοθαύμαστος. Η εκδοχή του “κύκλου με την κιμωλία” που παρουσιάζουμε εμείς είναι διασκευασμένη για παιδιά και αρκετά απλοποιημένη. Η παράσταση έχει στόχο να διατηρήσει τη βασική ιδέα και τη βαθύτερη ουσία του μπρεχτικού έργου, κάνοντάς την ταυτόχρονα απόλυτα κατανοητή και εύληπτη για τους μικρούς θεατές αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους μεγάλους. Είναι συγκινητικό όταν βλέπουμε τα παιδιά κατά τη διάρκεια της παράστασης να παίρνουν θέση και να υπερασπίζονται το δίκαιο στην τελική σκηνή.
Και μαρότ και γιγαντόκουκλες και γιγάντια μάσκα και ηθοποιοί επί σκηνής και πουθενά κουκλοθέατρο σε μια κουκλοθεατρική παράσταση. Πείτε μας για την επιλογή των μέσων και των τεχνικών της παράστασής σας.
Η τέχνη του κουκλοθεάτρου γενικά μπορούμε να πούμε ότι αφορά την εμψύχωση αντικειμένων και αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα πολύ διαφορετικά είδη τελικά. Από αντικείμενα καθημερινής χρήσης που ζωντανεύουν, μέχρι μαρότες, γαντόκουκλες, μαριονέτες, γιγαντόκουκλες ή φιγούρες σκιών, μπορεί κανείς να επιλέξει όποιον τρόπο θέλει για να κάνει κουκλοθέατρο. Εμάς μας ενδιέφερε πολύ η συνύπαρξη και συνδιαλλαγή ανθρώπων και κουκλών επί σκηνής και η φανερή μετάβασή τους από το ένα ρόλο στον άλλο, στοιχεία χρήσιμα στο θέατρο του Μπρεχτ για την αποτελεσματική αφήγηση της ιστορίας. Επίσης, λόγω της εμπειρίας μας στο χώρο του θεάτρου, μας ενδιέφερε το σώμα του εμψυχωτή να αποτελεί μέρος του σώματος της κούκλας, κι έτσι οδηγηθήκαμε στις γιγαντόκουκλες και στη γιγάντια μάσκα. Το αποτέλεσμα είναι πρωτότυπο και κάνει μεγάλη εντύπωση στα παιδιά. Μας δίνει μεγάλη χαρά ότι ενδεχομένως η παράστασή μας θα είναι μέρος των παιδικών αναμνήσεων αυτών των ανθρώπων.
Μας αρέσουν οι Redicolo και τους θέλουμε στο σχολείο μας. Πως μπορούμε να τους βρούμε;
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας είτε στο facebook είτε μέσω e-mail στο deskalp@gmail.com – είτε τηλεφωνικώς στο 697.60.55.790 και θα χαρούμε να κανονίσουμε μία παράσταση και στο δικό σας σχολείο!
Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε πολλές πολλές καλές παραστάσεις!!
