Σαν σήμερα, 10 Σεπτεμβρίου του 1990, ο Γουίλι, η διάσημη φάλαινα Όρκα της ταινίας του Χόλιγουντ «Ελευθερώστε τον Γουίλι» (Free Willy), επιστρέφει στην Ισλανδία απ’ όπου πιάστηκε από ανθρώπους το 1979.
Ο Γουίλι ή Κέικο γεννήθηκε στα νερά γύρω από την Ισλανδία σε μια άγρια οικογένεια φαλαινών και πιάστηκε το 1979 από τους ανθρώπους σε ηλικία δύο ετών. Για δέκα χρόνια έζησε σε μια μικρή δεξαμενή νερού σε ένα μεξικανικό πάρκο ψυχαγωγίας, μακριά από τις υπόλοιπες φάλαινες. Το 1993 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Simon Wincer και των Studio Warner Brothers «Ελευθερώστε το Γουίλι», όπου ένα αγόρι δημιουργεί δεσμούς φιλίας με τη φάλαινα και τελικά την απελευθερώνει. Η επιτυχία της ταινίας προκάλεσε διεθνή καμπάνια διαμαρτυρίας με στόχο την πραγματική απελευθέρωσή του Γουίλι, κάτι που συνέβη υπό τις διεθνείς πιέσεις ακτιβιστών και οργανώσεων, αναγκάζοντας τους ιδιοκτήτες του Γουίλι/Κέικο να τον αφήσουν ελεύθερο με τις άλλες όρκες.
Όμως, στη ζωή τα πράγματα δεν συνέβησαν όπως την ταινία, όπου ο Γουίλι κολυμπούσε ελεύθερος στον ωκεανό. Μη μπορώντας να αναπτύξει τις κοινωνικές δεξιότητες συνύπαρξης με τα άλλα ζώα των ωκεανών, ο Γούιλι, πέθανε το 2003 από πνευμονία σε ηλικία 26 ετών.
Επιστήμονες του Ινστιτούτου Φυσικών Πόρων της Γροιλανδία θεώρησαν λανθασμένη την απελευθέρωση του Γουίλι, υποστηρίζοντας ότι η φάλαινα αυτή δε θα κατάφερνε ποτέ να απεξαρτηθεί από την φροντίδα των ανθρώπων, να βρει μόνη της τροφή και να ζήσει ξανά με άγριες φάλαινες στο φυσικό της περιβάλλον, προκρίνοντας ως καλύτερη λύση ένα περιφραγμένο καταφύγιό σε φιορδ της Νορβηγίας. Παρακολουθώντας τον με gps συσκευές, παρατήρησαν ότι ο Γουίλι έμενε την περισσότερη ώρα ακίνητος παρακολουθώντας τις άλλες φάλαινες από απόσταση, ενώ προτιμούσε να πλησιάζει το σκάφος των επιστημόνων που τον παρατηρούσαν παρά να κάνει παρέα με άλλες όρκες.
Μέρος του εγκλιματισμού του στο φυσικό περιβάλλον περιλάμβανε εποπτευόμενο κολύμπι στον ανοιχτό ωκεανό και σε ένα τέτοιο εποπτευόμενο κολύμπι, στις 11 Ιουλίου 2002, ο Γουίλι εξαφανίστηκε μέσα στα νερά για να εμφανιστεί τον Σεπτέμβριο σχεδόν 1.000 μίλια μακριά στις ακτές της Νορβηγίας. Είχε περιπέσει σε ακινησία. Φοβούμενοι ότι προσβλήθηκε από κάποια μόλυνση, οι εκπαιδευτές του τον μετέφεραν στο παροαναφερθέν προστατευμένο καταφύγιο στη Νορβηγία, όπου και πέθανε μετά από ένα χρόνο.
