Ο Γιάννης Τορέλλι γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1966. Το όνομά του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την Aχαϊκή πρωτεύουσα, καθώς ήταν το επίκεντρο της αναρριχητικής και ορειβατικής του δραστηριότητας την οποία άσκησε για περίπου είκοσι πέντε χρόνια, όντας ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες αναρριχητές. Εκτός από ορειβάτης, υπήρξε και ένας καλός ζωγράφος, διατηρώντας εικαστικό εργαστήριο στην Πάτρα. 
Έχασε τη ζωή του μαζί με τους σχοινοσυντρόφους του, Θανάση Σωτηρόπουλο και Παναγιώτη Τέκο, στις 5 Φεβρουαρίου 2022, κατά τη μετάβαση από το χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων προς τα Ύδατα της Στυγός, στη βάση της Νεραϊδοράχης, πιθανότατα από κάποια χιονοστιβάδα που τους παρέσυρε.
Σήμερα, Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023 εγκαινιάστηκε μια μεγάλη έκθεση με 60 έργα του Giovanni. “Εικαστικές διαδρομές Giovanni Torreli”, ο τίτλος της. Η έκθεση γίνεται στο Μηχανουργείο (Ευμήλου 2, Πάτρα), ώρες: 6.30 – 9.00 μ.μ. με ελεύθερη για το κοινό είσοδο και θα διαρκέσει μέχρι και τις 5 Φεβρουαρίου.
Η συγγραφέας και φίλη της οικογένειας Torreli, Έλενα Αρτζανίδου, συμμετέχει με την ιστορία της “Σ’ αγαπώ” που εμπνεύστηκε από έναν από τους 60 υπέροχους πίνακές του.
Είναι ο πίνακας που έγινε και αφίσα αυτής της έκθεσης.
Σ’αγαπώ.
Και ξαφνικά και ενώ τα πουλιά κελαηδούσαν, μαζί με το σύρσιμο από τα ερπετά και το ζουζούνισμα των εντόμων, σηκώθηκε ένα αεράκι στην αρχή, δυνατός αέρας για συνέχεια, και τα σάρωσε όλα.
Το δάσος με μιας σιώπησε και αφέθηκε στην κραυγή του ανέμου.
Μόνο δύο δέντρα που βρίσκονταν, κοντά πενήντα χρόνια τώρα, πολύ κοντά, δεν του έδωσαν σημασία και συνέχισαν τη συνομιλία τους.
– Λοιπόν, μου είπες πως σαν βγει ο ήλιος και κάτσει η μικρή πέρδικα στα κλαδιά σου θα μου δώσεις μια απάντηση.
-Το ‘πα, δεν το αρνούμαι, μόνο που η πέρδικα είναι μικρή πως να την αφήσω τώρα δίχως να την παρακολουθώ; Γίνεται, Δέντρο μου;
-Κουράστηκα Λυγερή, ήμουν ένα μικρό τρυφερό κλαδί και κοίτα πως ψήλωσα, σκλήρυνα, γέμισα τρύπες, φωλιές για τα πουλιά, έφερα κόμπους και ακόμη περιμένω για αυτήν την απάντηση. Εγώ όμως σε αγαπώ, εσύ;
-Αλήθεια Δέντρο μου, μ’ αγαπάς ακόμη και τώρα που έχασα τους χυμούς μου; Μ’ αγαπάς στα αλήθεια ή από συνήθεια μου το λες;
-Πιο πολύ και από την αλήθεια σ’ αγαπώ, φώναξε το Δέντρο και ο αέρας πάγωσε και αδύναμος έπεσε να κοιμηθεί. Αμέσως το δάσος άλλαξε, ομόρφυνε και πάλι από τους ήχους, τα πουλιά, τα ζώα.
-Μ’ αγαπά. Τόσα πολλά χρόνια πέρασαν κι όμως ακόμη μ’ αγαπά. Αύριο αύριο θα του ανοίξω την καρδιά μου, ψιθύρισε η Λυγερή.
Νύχτωσε στο δάσος και έπεσε σκοτάδι και όλα άλλαξαν μορφή. Μάγισσες και δράκοι ξύπνησαν και άρχισαν της νύχτας το χορό, όταν ακούστηκε από την πλευρά της πλατανιάς “Φωτιά, φωτιά”.
Η Λυγερή πρώτη άκουσε τις κραυγές και κούνησε τα κλαδιά της. Γύρεψε όλο αγωνία για τη μικρή πέρδικα. Ήταν εκεί στο ψηλότερο κλαδί. Ανάσανε και έστρεψε τον κορμό της στην μεριά του αγαπημένου της. Τότε έντρομη είδε τις γλώσσες της φωτιάς να έχουν αρπάξει τις άκρες των κλαδιών του Δέντρου. Ο λατρεμένος της πάλευε να τις σβήσει όμως η ταλάντευση του έκανε χειρότερη την κατάσταση.
-Δέντρο Δέντρο μην σταματάς να κουνάς τον κορμό σου. Δέντρο μην αφήσεις την φωτιά να σε νικήσει. Δέντρο σ’αγαπώ, τσίριξε η Λυγερή σαν είδε την μια πλευρά του κατακόκκινη.
Και τότε από το πουθενά μαζεύτηκαν σύννεφα και στο δεύτερο “Σ’ αγαπώ. Πάντα σε αγαπούσα Δέντρο ” της Λυγερής, η βροχή άρχισε χορό πάνω και μέσα στο δάσος. Οι σταγόνες της έσβησαν ό,τι κόντεψε να αφανίσει στο δάσος.
-Με αγαπά, με αγαπά, ακούσατε μου το είπε, φώναξε το Δέντρο και τέντωσε τον κορμό του.
Έγειρε ακόμη και τα καμένα του κλαδιά, αδιαφορώντας για τις πληγές τους, θέλοντας να αγγίξει εκείνα της Λυγερής του.
Έλενα Αρτζανίδου
Και μια ακόμα προσωπική σημείωση από καρδιάς
“Ίσως να είναι το σ’ αγαπώ του Torreli για το βουνό, την κατάκτηση, τη διαδρομή, την αναζήτηση, την ζωή, αλλά και για τη Γωγώ του.
Καλό σου ταξίδι φίλε, Giovanni. Οι κατάλευκες κορυφές των γαλαξιών θα σε έχουν αποκλειστικό επισκέπτη τους και σίγουρα μόνιμα θα τους κόβετε η ανάσα καθώς θα σε βλέπουν να κινείσαι, να ανεβαίνεις σαν αράχνη δίχως φόβο, έτσι τουλάχιστον θα σε θυμάμαι εγώ, ενώ και πάντα θα βλέπω δίπλα σου τη “Γωγω σου”.
Μια αράχνη σε βράχο νόμισα πως είδα στην πρώτη μας γνωριμία εκεί έξω από το Καρδαμύλη και σύντομα έγινες ένας από τους ήρωες μου μαζί με την Γωγώ, “Στο μισό του ουρανού” (2001 στις εκδόσεις Πατάκη).
Καλό σου ταξίδι!”
Έλενα Αρτζανίδου
Info
“Εικαστικές διαδρομές Giovanni Torreli”
2-5 Φεβρουαρίου
Μηχανουργείο
Ευμήλου 2, Πάτρα
ώρες: 6.30 – 9.00 μ.μ.
Ελεύθερη είσοδος
