Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί πότε λέμε φτάνει; Ένα ερώτημα που είναι δύσκολο να απαντηθεί γιατί όσο και να έχει κανείς τη συναίσθηση ότι κάτι φτάνει και δεν χρειάζεται περισσότερο, τόσο θέλει αυτό το λίγο παραπάνω. Στην εποχή της τεχνολογίας που η εικόνα δημιουργεί ποικίλα ερεθίσματα και βομβαρδίζει με διαφημίσεις μικρούς και μεγάλους, συμβαίνει σε όλους μας να χάνουμε το μέτρο.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα χορταίνουμε ποτέ. Ιδιαίτερα για τα παιδιά είναι σημαντικό να καλλιεργηθεί η συναίσθηση όταν κάτι σταματά να ωφελεί και γίνεται βλαβερό για την υγεία. Έτσι το ερώτημα πότε λέμε φτάνει μας βάζει στη διαδικασία να κάνουμε μια λίστα με τα πράγματα που αγαπάμε πολύ και δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε. Γιατί όταν η επιθυμία ξεπερνά το μέτρο τότε γίνεται εθισμός.
Η Λίζα παραδέχεται ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα χορταίνει ποτέ. Για παράδειγμα τα αγαπημένα της ζελεδάκια σε διάφορα χρώματα, κόκκινα με γεύση φράουλα, πράσινα με γεύση μέντας και πορτοκαλιά με γεύση πορτοκάλι που δεν σταματά να δοκιμάζει γεύσεις μέχρι να αδειάσει το σακούλι και πάλι δεν είναι αρκετά.
Η Έμη κάνει βουτιές στην μπανιέρα και μετρά πόση ώρα μπορεί να μείνει κάτω από το νερό, ώσπου κάποια στιγμή φτάνει στα όρια της και δεν μπορεί περισσότερο.
Ο Χάρης λατρεύει τα λαγουδάκια ποδοσφαιριστές και κάνει συλλογή. Το πρώτο λαγουδάκι του το πήρε η γιαγιά του και είναι το αγαπημένο του. όμως έχει φτάσει σε σημείο να έχει τόσα πολλά που δεν μπορεί να αναγνωρίσει το πρώτου λαγουδάκι, που είναι και το αγαπημένο του.
Η Αιμιλία και ο Μιχάλης σκαρφαλώνουν, κάνουν τούμπες μέχρι τελικής πτώσεως. Η Λίλυ λατρεύει τα τσιιμπιδάκια και ότι αστράφτει και λαμπυρίζει, μήπως όμως το παράκανε;
Ο Παύλος τρελαίνεται για αγκαλιές και χάδια, ενώ η Μαρία λατρεύει την τηλεόραση και προτιμά να μένει κλεισμένη στο σπίτι να δει την αγαπημένη της εκπομπή στην τηλεόραση. Ο Νίκος δεν μπορεί να αντισταθεί στις τηγανητές πατάτες …
Το βιβλίο αυτό δείχνει με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο στα παιδιά ότι ακόμα και τα πιο ευχάριστα πράγματα έχουν ένα όριο. Με ήρωες παιδιά και τις αδυναμίες τους, που τα ωθεί να φτάνουν στην υπερβολή καθένας από μας θα αναγνωρίσει κάποιο γνωστό του ή ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Με χιούμορ και εύστοχα παραδείγματα χωρίς την παραμικρή δόση διδακτισμού η συγγραφέας, θέτει στα παιδιά τον προβληματισμό «Πότε μας είναι κάτι αρκετό; Και πότε γίνεται υπερβολικό; Δίνει πολλαπλές επιλογές στα παιδιά μα τη μορφή παιχνιδιού, για να επιλέξουν την πρόταση που εκφράζει αυτό που πραγματικά αισθάνονται και τα βοηθά να καταλάβουν πώς θα αναγνωρίζουν τις αληθινές ανάγκες τους ώστε να λένε: «Δε θέλω άλλο, φτάνει!» Αλήθεια εσείς τι αγαπάτε περισσότερο και πότε λέτε «φτάνει»;
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Πότε λέμε «Φτάνει»; |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Wann habich eigntlich genug? |
| Συγγραφέας: | Ντάγκμαρ Γκάισλερ |
| Εικονογράφηση: | Ντάγκμαρ Γκάισλερ |
| Μετάφραση: | Δομινίκη Σάνδη |
| Εκδόσεις: | Ψυχογιός, 2017 |
| Επιμέλεια-Διόρθωση: | Ευδοξία Μπινοπούλου |
| Ηλεκτρ. σελιδοποίηση: | Βάσω Βύρρα |
| Σελίδες: | 48 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-01-2240-4 |
