Γράφει η Γαρυφαλιά Τεριζάκη
Το παρουσιολόγιό μας είναι έτοιμο! Τα παιδιά του έδωσαν το όνομα “φατσουλόδεντρο”. Προφανές γιατί!
Σκέφτηκα φέτος να ξεφύγουμε από το τυπικό παρουσιολόγιο και να του δώσουμε μια πιο καλλιτεχνική διάσταση ανακυκλώνοντας!
1. Ετσι λοιπόν με εφημερίδες και παλιά χαρτιά, τα οποία στριφογυρίσαμε δημιουργήσαμε τον κορμό του δέντρου. Χρησιμοποίησα αυτή την τεχνική επειδή ήθελα να δώσω όγκο στο δέντρο μας και να είναι πιο “ζωντανό”!
2. Για να ζωντανέψει αποτυπώσαμε τις παλάμες μας σε ένα χαρτί, μετά τις κόψαμε, κολλήσαμε ένα γλωσσοπίεστρο στο πίσω μέρος και από μια φωτογραφία μέσα στην παλάμη και έτσι δημιουργήσαμε μαριονέτες “παλαμόφατσες” με τους εαυτούς μας!
3. Στη συνέχεια χρωματίσαμε ρολά υγείας για κλαδιά ή φύλλα (όπως θελει κανείς τα ονομάζει) για να μπορούμε να στερεώνουμε τις παλαμόφατσές μας στο δέντρο και να τις χρησιμοποιούμε κάθε φορά που θέλουμε να … κοροιδέψουμε τους εαυτούς μας, ή να μιλήσουμε για τον εαυτό μας … κρυφά από τον εαυτό μας! Αυτή η ιδέα τελικά ήταν καταπληκτική γιατί αρκετά συνεσταλμένα παιδιά μιλούν καλύτερα για τον εαυτό τους κρυμένα πίσω από ένα κουκλοθέατρο! Πόσο μάλλον όταν ο … εαυτός τους είναι στο χέρι τους! Είναι πολύ αστείο! Τα παιδιά πεθαίνουν στα γέλια όταν βλέπουν τους συμμαθητές τους να παίζουν κουκλοθέατρο με τις φωτογραφίες τους!
4. Για να μάθουν να γνωρίζουν το όνομά τους και να κάνουν το… ” match” έγραψα καρτούλες με τα ονόματά τους δύο φορές. Τη μία καρτούλα την καρφίτσωσα πάνω στο ρολό για να μένει μόνιμα. Την άλλη καρτέλα την χρησιμοποιούν τα παιδιά για να παίζουν το παιχνίδι “βρίσκω το όνομά μου”. Την πιάνουν πάνω στην άλλη κάρτα με ένα μανταλάκι-μινιατούρα! Μάλιστα, υπάρχουν τέτοια μανταλάκια. Είναι αυτά που στερεώνουν οι αγρότες τα αγγούρια. Αυτά τα μικρά τα πράσινα!
Κάθε πρωί λοιπόν βάζουν τις παλαμόφατσες στο φατσουλόδεντρο και το όνομά τους και έτσι ξέρουμε ποιοί είναι παρόντες!
Το φατσουλόδεντρο τα παιδιά το έχουν λατρέψει! Το δείχνουν με καμάρι στους γονείς γιατί είναι η πρώτη μας ομαδική δουλειά! Παράλληλα στολίσαμε και την πόρτα! Το δέντρο είναι ολοζώντανο! Και κινείται και μιλάει και … ανοιγοκλείνει! 
