“Αν ήταν ο παππούς εδώ, θα παίζαμε τον κηπουρό…
Θα φτιάχναμε χαρταετό…
Θα παίζαμε και τον Ζορό!
Ξέφρενο θα στήναμε χορό σαν Ινδιάνοι αρχηγοί
γύρω τριγύρω απ’ τη σκηνή…
Πύργους θα χτίζαμε ψηλούς
κι όρκες θα βάζαμε φρουρούς…
Μα ο παππούς δεν είναι εδώ!
Άλογο βρήκε φτερωτό κι ανέβηκε στον ουρανό…
Όμως, δεν έφυγε παντοτινά!
Μονάχα τριγυρίζει εκεί ψηλά
και στήνει μαζί μου παιχνίδια… ονειρικά!”
Ένα πολύχρωμο λεύκωμα αναμνήσεων με ένα μικρό αγόρι και τον παππού του και μικρά στιγμιότυπα από γέλια και παιχνίδια στον κήπο, ατελείωτες βόλτες και ξέφρενους χορούςσε κήπο ευωδιαστό. Όμως στην πραγματικότητα ο παππούς δεν είναι πια εδώ, έχει φύγει από τη ζωή. Στα κρυφά και εντελώς ξαφνικά σαν καβαλάρης πάνω σε άλογο, ανέβηκε στον ουρανό και χάθηκε μέσα στα πουπουλένια σύννεφα. Το παιδί θύμωσε, φώναξε κι έκλαψε πολύ, σαν μωρό παιδί.
Σαν πέρασε ο θυμός και συνειδητοποίησε ο μικρός την μεγάλη απώλεια του παππού και τότε ήρθε στο νου η γλυκειά ανάμνηση του σαν βάλσαμο στην ψυχή του. Πάντα ο παππούς θα ζει στη σκέψη του μικρού αγοριού και μια θα γίνεται ήλιος καλοκαιρινός και λαμπερός να στέλνει κύματα κεφιού και να φωτίζει το βυθό και μια κύμα που γκρεμίζει πύργους από άμμο. Είτε είναι καλοκαίρι είτε χειμώνας ο παππούς είναι πάντα δίπλα στο μικρό αγόρι να του κρατάει το χέρι και τον οδηγεί και να τον προσέχει από κακοτοπιές.
Ο χρόνος που περνά απαλύνει τον πόνο και μένει η ανάμνηση του προσώπου που χάθηκε, τον κρατάει ζωντανό στην ψυχή και το μυαλό. Άλλωστε όταν περάσουν τα χρόνια, το μικρό αγόρι θα γίνει παππούς, μα στην ψυχή του θα μείνει πάντα εκείνο το μικρό αγόρι.
“-Παππού στάσου ένα λεπτό! Ρίξε μου σκάλα ν’ ανεβώ!
Είναι νωρίς! Πολύ νωρίς, εδώ πάνω ν’ ανεβείς! Ζήσε και γλέντα τη ζωή!
Ρούφα την κάθε της στιγμή σαν να ΄ναι βυσσινάδα!
Εγώ εδώ εσύ κι εσύ εκεί, έτσι κυλάει η ζωή
στου χρόνου την αράδα!”
Ένα βιβλίο με πολύχρωμες εικόνες που προκαλεί εντύπωση με έμμετρο λόγο και έξυπνα λογοπαίγνια. Εύστοχα η συγγραφέας Σοφία Τσιάμη χρησιμοποιεί τη φράση “Αν ήταν ο παππούς εδώ…” για να περιγράψει στιγμιότυπα από μικρές καθημερινές στιγμές παιχνιδιού ανάμεσα στον παππού και τον εγγονό, ώσπου γίνεται η αποκάλυψη ότι ο παππούς δεν ζει πια. Αφήνει τον μικρό αναγνώστη να μαντέψει τι έχει συμβεί και να κάνεις υποθέσεις ανάλογα με τα προσωπικά βιώματα. Σίγουρα ο παππούς αποτελεί αγαπημένο πρόσωπο και συντροφεύει την παιδική μας ηλικία. Τα μικρά παιδιά διαβάζοντας το βιβλίο φέρνουν στο νου τις δικές τους αναμνήσεις από κάποιον παππού που είτε είναι μακριά σε κάποιο χωριό, είτε έχει φύγει από τη ζωή.
Η απώλεια αγαπημένου προσώπου είναι ένα δύσκολο θέμα για όλους, πόσο μάλλον για ένα μικρό παιδί. Το βιβλίο αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για να βοηθήσει το παιδί να αποδεχτεί το γεγονός και να κρατήσει ζωντανή τη θύμηση του αγαπημένου προσώπου. Είναι στιγμές που το παραμύθι συναντά την πραγματική ζωή και τότε οι λέξεις γίνονται χείμαρρος και οι εικόνες έχουν τη δύναμη να σε παρασύρουν σ’ έναν κόσμο ονειρικό.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Παιχνίδια με τον παππού! |
| Συγγραφέας: | Σοφία Τσιάμη |
| Εικονογράφηση: | Θέντα Μιμηλάκη |
| Εκδόσεις: | Ελληνοεκδοτική, Απρίλιος 2017 |
| Επιμέλεια: | Γιώτα Γκότση |
| DTP: | Dtp Ελληνοεκδοτικής, Ευτ. Χρηστίδη |
| Σελίδες: | 40 |
| Μέγεθος: | 22 Χ 30 |
| ISBN: | 978-960-563-152-9 |
