Οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο είναι οι δυσκολότερες όλου του χρόνου. Ζυγίζουν τόνους, περνούν βασανιστικά αργά, ένα λεπτό κάνει κάπου 15 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα να περάσει και όλα πηγαίνουν πραγματικά σαν ελβετικό ρολόι. Χαλασμένο ασφαλώς. Το βιβλίο σε αυτήν την κατάσταση έρχεται με το ει-δικό του βάρος να τρέξει το χρόνο, τη γνωριμία της ομάδας, να εμφανίσει στα παιδιά ήρωες με παρόμοιες με τις δικές τους αγωνίες, να εμπνεύσει, να χαλαρώσει, να συναρπάσει.
Παιδικά βιβλία για τις πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό λοιπόν. Ασφαλώς τα περισσότερα βιβλία που είναι κατάλληλα για το νηπιαγωγείο είναι απολύτως κατάλληλα και για την Α’ δημοτικού, κάποια και για τη Β’. Μόνο που κάπου εκεί τα παιδιά ήδη διαβάζουν μόνα τους…
Αυτά είναι τα 26 πιο ενδιαφέροντα μέχρι στιγμής (πατήστε στον τίτλο για να μεταφερθείτε στην πλήρη παρουσίαση κάθε βιβλίου):
Η τελεία
Συγγραφέας: Πίτερ Ρέινολντς
Εικονογράφηση: Πίτερ Ρέινολντς
Εκδόσεις: Αίσωπος, 2004
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Πρόκειται για ένα από τα παγκόσμια αριστουργήματα που θα (ίσως και να έχετε ήδη) διαβάσετε στη ζωή σας. Ένα από τα 20-30 κορυφαία βιβλία που έχουν γραφτεί παγκοσμίως (και πολλά από αυτά έχουμε ήδη παρουσιάσει στο elniplex). Ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε διδάσκει την ομορφιά, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, τη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα κι όχι μέσω κατήχησης και υψωμένου δαχτύλου. Γιατί αυτό το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.
Τι είναι σχολείο;
Συγγραφέας: Λούκα Τορτολίνι
Εικονογράφος: Μάρκο Σομά
Εκδόσεις: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2022
(για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού)
Οι Ιταλοί δημιουργοί Λούκα Τορτολίνι στο κείμενο και Μάρκο Σομά στην εικονογράφηση δημιουργούν ένα πολύ όμορφο βιβλίο για την έκταση, τις διαστάσεις, τη μαγεία που πρέπει να έχει ένα σχολείο, ένα καλό σχολείο.
Ο Φώκος νόμιζε ότι μισούσε το σχολείο
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Εικονογράφος: Έλλη Κελεμένδρη
Εκδόσεις: Πατάκη
“Μπα, δε νομίζω. Ξέρω όσα μου χρειάζονται“, αποκρίνεται ο Φώκος στη μητέρα του όταν εκείνη του ανακοινώνει ότι φέτος θα πρέπει να πάει σχολείο, στο βιβλίο Ο Φώκος νόμιζε ότι μισούσε το σχολείο. Το μισούσε το σχολείο. Έτσι έλεγε. Και μερικά ακόμα πιο χαριτωμένα. “Να δείτε που έφτιαξαν το σχολείο για να μας ξεφορτωθούν”, είπε στους φίλους του. Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκε και το επόμενο πρωί πήγε με το ζόρι. Και όταν η δασκάλα τους ανακοίνωσε ότι στο σχολείο υπάρχουν κανόνες; “Το σχολείο είναι χάλια”. Την επομένη μάλιστα πήγε παρέα με τη μαμά του, η οποία μπήκε και στην τάξη και κάθισε μαζί του. Όσο η μαμά του μιλούσε με τη δασκάλα στο διάλειμμα, ο Φώκος έκανε γνωριμία με ένα κορίτσι και την κάλεσε σπίτι του. Ήρθαν και όλοι οι φίλοι. Αποφάσισαν να φτιάξουν τη χώρα των παιδιών, χωρίς σχολεία. Μια χώρα όπου θα παίζουν και θα μαθαίνουν χωρίς τους μεγάλους. “Αυτή η χώρα μού θυμίζει σχολείο. Σκέψου το…” είπε στον Φώκο το κορίτσι. Λες;
Ο Μικρός Λύκος πρώτη μέρα στο σχολείο
Συγγραφέας: Οριάν Λαλμόν
Εικονογράφος: Ελεονόρ Τουιλιέ
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, 2022
(για παιδιά που θα πάνε παιδικό σταθμό και νηπιαγωγείο)
Πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα και ο μικρός Λύκος είναι λίγο αγχωμένος. ετοιμάζεται για την πρώτη μέρα στο σχολείο. “Μαμά, θέλω αγκαλιά. Μπαμπά μη μ’ αφήνεις“. Η δασκάλα του είπε: “Θα δεις που όλα θα πάνε καλά”. Και είχε δίκιο. Αλλά μέχρι να δει τι όμορφα πράγματα τον περίμεναν, ε είχε άγχος…
Με μια κουβέρτα… στο διάστημα!
Συγγραφέας: Χριστίνα Κωνσταντουδάκη
Εικονογράφος: Ρένια Μεταλληνού
Εκδόσεις: Διόπτρα
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο μα και δημοτικό)
Μια κουβέρτα με έναν τεράστιο ήλιο και πλανήτες πάνω της είναι η αγαπημένη φίλη του Σταύρου, ο οποίος την παίρνει παντού μαζί του, ακόμα και πάρκο και το σχολείο. Όταν τον υποδέχεται η δασκάλα, εκείνος κρύβεται πίσω από την κουβέρτα του. Όταν βλέπει τους πλανήτες και τον ήλιο κρεμασμένο από το ταβάνι της τάξης του, αφήνει για λίγο την κουβέρτα και προσπαθεί να τους φτάσει. Η Αλεξάνδρα και ένα άλλο αγόρι πλησιάζουν και προσπαθούν να τους φτάσουν κι αυτοί. Τότε ο Σταύρος τρέχει πίσω στην κουβέρτα του. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις απόπειρες παιδιών να παίξουν μαζί του.
Το σχολείο πάει σχολείο
Συγγραφέας: Άνταμ Ρεξ
Εικονογράφος: Κρίστιαν Ρόμπινσον
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, 2017
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Καλοκαίρι. Ένα καινούριο σχολείο χτίζεται. Είναι το 1ο Δημοτικό Σχολείο. Περνά τις πρώτες του μέρες με τον επιστάτη, με τον οποίο νιώθει άνετα. Ύστερα έρχονται παιδιά, δεκάδες παιδιά που κατακλύζουν κάθε χώρο του νέου σχολείου. Άλλα παίζουν και χαίρονται, άλλα κάνουν γκριμάτσες βαρεμάρας και ξεστομίζουν φράσεις όπως “μισώ το σχολείο” ενώ ένα κοριτσάκι δεν ήθελε καν να μπει μέσα.
“Πρέπει να είμαι απαίσιο”, σκέφτηκε το σχολείο.
Ζαχρά και Νικόλας, οι ιστορίες τους
Συγγραφέας:Σοφία Πανίδου
Εικονογράφηση: Mariona Cabassa
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Δύο συνομήλικα παιδιά, ένα κορίτσι, η Ζαχρά κι ένα αγόρι ο Νικόλας, ζουν το καθένα τη δική του πραγματικότητα. Το φαγητό, η σχολική ζωή, η ιατρική περίθαλψη, η ζωή σε μια σκηνή προσεγγίζονται από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες. Δύο ιστορίες ζωής παράλληλες οι οποίες βρίσκουν ένα σημείο τομής στο τέλος του βιβλίου στο κοινό θρανίο του σχολείου του Νικόλα.
Είμαι παιδί σας
Συγγραφέας-Εικονογράφηση: Άλεξ Λάτιμερ
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
(για παιδιά που πάνε νηπιαγωγείο)
Νύχτα παγωμένη, εκατομμύρια χρόνια πριν κι ένας άνεμος δυνατός τρόμαξε τα πουλιά, έφερε σύννεφα βαριά και έριξε κάτω ένα αβγό, μέσα από μια φωλιά. Κατρακύλησε το αβγό, πέρασε μόνο του τη νύχτα, μα όταν άκουσε βήματα κοντά του, άρχισε να μιλά ευγενικά: “Είμαι αβγό δεινοσαύρου, μην είστε απ’ τη γενιά μου; Αχ, βοηθήστε με να βρω την οικογένειά μου!”
Ο φίλος μου ο Τζιμ (Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος)
Συγγραφέας-Εικονογράφος: Κίττυ Κράουθερ
Εκδόσεις: Μάρτης
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Ο Τζακ, είναι ένας μαύρος κότσυφας που ζει στο δάσος και αγαπάει το νερό. Έχει μια μεγάλη επιθυμία. Θέλει να γνωρίσει τον κόσμο και πάνω απ’ όλα να δει τη θάλασσα. Μια μέρα το παίρνει απόφαση και ξεκινάει το ταξίδι του. Φτάνει στη θάλασσα, ετοιμάζεται να πετάξει και τότε συναντάει τον Τζιμ, τον άσπρο γλάρο που τον καλεί στο σπίτι του. Πετούν μαζί, περνούν τη νύχτα μαζί, τρώνε πρωϊνό μαζί… και φτάνουν στο χωριό. Εκεί, όλα τα πουλιά είναι άσπρα, όλα τα πουλιά είναι ίδια με τον Τζιμ… «Ποιο είναι εκείνο το παράξενο πουλί;» ρωτάνε. Όλοι τον κοιτάζουν περίεργα, του γυρνούν την πλάτη. Δεν τον συμπαθεί κανείς. Στεναχωρημένος ο Τζακ σκέφτεται να γυρίσει πίσω στο χωριό του. Ο Τζιμ όμως είναι πραγματικός φίλος. Δεν θα τον αφήσει μόνο του. «Θα δεις που στο τέλος θα σε αγαπήσουν οι γλάροι… αλλιώς θα ‘ρθω εγώ στο δάσος μαζί σου», του λέει.
Ο Φρύνος έχει ταλέντο
Συγγραφέας-Εικονογράφηση: Ρίτσαρντ Σμάιθ
Εκδόσεις: Βιβλιοσκόπιο
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Όλα τα ζώα του δάσους, ξεκινούν κάθε πρώτη πανσέληνο του χειμώνα για τη Φεγγαρόλουστη Λίμνη όπου πραγματοποιείται ο Διαγωνισμός Ταλέντου της Φεγγαρόλουστης Λίμνης. Όλα τα ζώα ετοιμάζονταν με συνεχείς πρόβες όλο το χρόνο για τον μεγάλο διαγωνισμό. Εκτός από τον Φρύνο, τον βάτραχο, που ήταν λυπημένος και ολομόναχος, πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλά.
Πώς να είσαι λιοντάρι
Συγγραφέας-Εικονογράφηση: Εντ Βέρε
Εκδόσεις: Πατάκης
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Στον Λέοντα αρέσει να είναι διαφορετικός. Είναι ένα λιοντάρι που ζει με τις αισθήσεις του. Που του αρέσει να ονειροπολεί, να σκέφτεται. Είναι ένα λιοντάρι ποιητής, με αισθήματα ευγενικά, που δεν διστάζει να συνδεθεί με δεσμά φιλίας με… μια πάπια! Μια πάπια μα ποια πάπια; Και βασικά που ξανακούστηκε αυτό; Η πάπια παραδοσιακά είναι η τροφή ενός λιονταριού, μαμ και κάτω και φίλος του ποτέ. Κι όμως… Ο Λέων βρίσκει τον πιο υπέροχο τρόπο να αλλάξει τον κόσμο και τα “ΠΡΈΠΕΙ” του, να υπερβεί τα αναμενόμενα.
Τα καπέλα της κυρίας Στρουμπίνσκι
Συγγραφέας: Χάιντς Γιάνις
Εικονογράφηση: Χέλγκα Μπανς
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, Απρίλιος 2015
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Ένα μαγικό βιβλίο. Και τι το κάνει μαγικό; Μα όλα εκείνα τα συστατικά που πασπαλίζουν οι βασιλιάδες των παραμυθιών στα καλά παραμύθια. Καλογραμμένη ιστορία, ωραίος, κοφτός λόγος, εξαιρετική εικονογραφική προσέγγιση, απουσία ρηχών διδακτισμών, αναγνωστική απόλαυση, συναισθήματα. Και το συγκεκριμένο βιβλίο, καταφέρνει να σου δώσει και ένα πλήθος θεμάτων και δραστηριοτήτων για την τάξη ή το σπίτι, για παιχνίδι και διασκέδαση, για γνώση και εξ-άσκηση. Πώς τα κάνει αυτά ε; Ιδού με λίγα λόγια η ιστορία της κυρίας Στρουμπίνσκι…
που αγαπάει πολύ τα καπέλα και δε θα μπορούσε μάλλον να κάνει τίποτε άλλο από το να έχει ένα… καπελάδικο! Ένα καπελάδικο με κάθε λογής καπέλα στα ράφια του: μεγάλα, μικρά, τετράγωνα, στρογγυλά, φαρδιά, λεπτά, σκούρα, πολύχρωμα και άλλα πολλά.
Πες μου καφέ αρκούδα τι βλέπεις; (Έρικ Καρλ)
Συγγραφέας: Μπιλ Μάρτιν Τζούνιορ
Εικονογράφηση: Έρικ Καρλ
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο, Ιούλιος 2015
(για παιδιά από μερικών μηνών μέχρι νηπιαγωγείο)
Η ιστορία είναι απλή και δίχως ιδιαίτερη πλοκή. Η καφέ αρκούδα ερωτάται τι βλέπει. “Πες μου καφέ αρκούδα τι βλέπεις, σε ρωτώ; Εκείνη απαντά: “βλέπω ένα κόκκινο πουλί που βλέπει προς τα εδώ”. Αυτό θα συνεχιστεί με άλλα οκτώ ζώα. Το κόκκινο πουλί, την κίτρινη πάπια, το γαλάζιο άλογο, τον πράσινο βάτραχο κ.α. Όλα τα ζώα βλέπουν πάντα το επόμενο ζώο. Απλό ε;
Κι όμως μέσα σε μια τόσο απλή πλοκή και ιστορία, ο συγγραφέας και ο εικονογράφος κατάφεραν να βάλουν ζώα, χρώματα, μαθηματικές έννοιες (δεξιά, αριστερά, προς τα εδώ) καθώς τα ζώα κοιτάζουν διαφορετικά κάθε φορά και ένα παιχνίδι memo για να το παίζετε όλοι μαζί.
Από τα πλέον κατάλληλα βιβλία για την αρχή της σχολικής χρονιάς: λιτό κείμενο, διασκεδαστικό, χρώματα, ζώα, μνήμη και για έκπληξη στο τέλος… μια δασκάλα!
Ο Λύκος πάει σχολείο, της Ελίζαμπεθ Ντιβάλ
Συγγραφέας: Elisabeth Duval
Εικονογράφηση: Eric Heliot
Εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2009
(για παιδιά που θα πάνε νηπιαγωγείο)
Το λυκάκι έτρεξε βιαστικά στο σχολείο. Είχε αργήσει. Μα το σχολείο που πήγε είναι σχολείο για πρόβατα.
Έχετε δει πολλούς λύκους να πηγαίνουν σε σχολείο όπου πάει…η τροφή τους; Ο επιστάτης όμως του σχολείου ήταν εκεί. Κέρβερος! Και τα κατάλαβε όλα!
Τον έδιωξε! Ο μικρός λύκος γύρισε σπίτι, πουδραρίστηκε, έβαλε τα άσπρα του, τα προβατίσια του, τα γιορτινά και ξαναγύρισε για να περάσει. Ξεγέλασε με τη μεταμφίεσή του τον επιστάτη (τον Κέρβερο) και μπήκε στο σχολείο. Εκεί όμως δεν έγιναν αυτά που περιμένεις: ο λύκος εξελίχθηκε σε πολύ καλό μαθητή. Κι όχι μόνο αυτό αλλά εκτός από πολύ καλός φίλος των προβάτων άρχισε να τρώει χόρτα μαζί τους και να υιοθετεί πολλές από τις…προβατίσιες συνήθειές τους. Με διασκεδαστική ανατροπή στο τέλος.
Πόσο μ’ αρέσει το σχολείο!
Συγγραφέας: Τις Ράμπι
Εικονογράφηση: Λόρα Χιούζ
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να αρέσει σε ένα παιδί το σχολείο! Το σχολικό, τα παιχνίδια στην αυλή, οι ιστορίες που πλάθονται πάνω στο μαγικό χαλί της τάξης! Πρόκειται για ένα βιβλίο με σύντομες και διασκεδαστικές ρίμες για την προσαρμογή των μικρων παιδιών στον Παιδικό Σταθμό και το Νηπιαγωγείο.
Ο λύκος Ζαχαρίας θέλει να είναι πάντα πρώτος
Συγγραφέας: Orianne Lallemand
Εικονογράφηση: Eleonore Thuillier
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Ο λύκος Ζαχαρίας αυτοθαυμάζεται στον καθρέφτη. Βλέπετε θέλει πάση θυσία να κερδίσει το βραβείο του Πιο Κακού Λύκου όπου θα επικρατήσει ο πιο δυνατός, έξυπνος, γρήγορος και πιο…κακός ασφαλώς! Οι υποψήφιοι περνούν από διαδοχικές δοκιμασίες που θέτει ο καθηγητής Κουκοβάγιας. Η πρώτη κρίνει τον δυνατότερο, η δεύτερη τον γρηγορότερο, η τρίτη τον εξυπνότερο, η τέταρτη τον πιο κακό! Ο Ζαχαρίας κατορθώνει με διάφορες τσαχπινιές και ζαβολιές να κερδίσει όλες τις δοκιμασίες. Το βραβείο του ανήκει δικαιωματικά. Αλλά εκτός από αυτό θα είναι ολόδικό του κι ένα μάθημα που θα του δώσει η τύχη, ο καθηγητής Κουκοβάγιας και όλοι εκείνοι που αδίκησε γιατί…ήθελε πάντα να ‘ναι πρώτος.
Ο λύκος Ζαχαρίας είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά με πρωταγωνιστή τον συμπαθή λύκο. Το “θέλει να είναι πάντα πρώτος” είναι ένα από τα έξι βιβλία της σειράς στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Η Οριάν Λαλμόν γράφει και η Ελεονόρ Τουιλιέ εικονογραφεί έναν από τους πιο συμπαθείς ήρωες των τελευταίων ετών στο ευρωπαϊκό βιβλίο. Αν και οι σειρές συνήθως έχουν περισσότερα εμπορικά παρά ποιοτικά χαρακτηριστικά, εντούτοις ο Ζαχαρίας μπορώ να πω, θίγει κάθε φορά με μια καλοφτιαγμένη ιστορία ένα σημαντικό ζήτημα συμπεριφοράς ή μια συναισθηματική κατάσταση.
Ο Δεινόσαυρος πάει σχολείο, της Πάμελα Ντάνκαν Έντουαρντς
Συγγραφέας: Pamela Duncan Edwards
Εικόνες: Deborah Allwright
Εκδόσεις: Πατάκη, 2008
Ένας χαριτωμένος μπόμπιρας σου απευθύνεται, φίλε αναγνώστη. Εσύ τι θα έκανες αν την πρώτη μέρα του σχολείου, ο Δεινόσαυρος ξυπνούσε μουτρωμένος και δε σου χαμογελούσε με το μεγάλο δεινοσαυρίσιο χαμόγελό του; Εγώ πάντως θα του έλεγα: “Μην ανησυχείς, Δεινόσαυρε, περνάμε καλά στο σχολείο!”
Και τι θα έκανες αν χτυπούσε το πόδι του στο πάτωμα, έβγαζε το δυνατότερο δεινοσαυρίσιο βρυχηθμό του και σου ‘λεγε: “Ρροοααρρ! Οι δεινόσαυροι δεν πάνε σχολείο!”; Εγώ πάντως, θα του έλεγα: “Φυσικά και πάνε σχολείο, Δεινόσαυρε. Αλλιώς πώς γίνεται να είναι τόσο έξυπνοι;”. Ο γλυκός μπόμπιρας θα μας απευθύνει 6 ακόμα ερωτήματα, το ένα πιο χιουμοριστικό και διεισδυτικό από το προηγούμενο. Και θα απαντήσει σε όλες μόνος του, κάθε φορά και πιο ρεαλιστικά και συνάμα πιο παραμυθένια. Μέσα σε λίγες σελίδες, η Βρετανίδα συγγραφέας απογειώνει το φόβο και τη γκρίνια για τις πρώτες μέρες στο σχολείο, τον πετάει στην τραμπάλα με τον δεινόσαυρο, τον σπρώχνει στην τσουλήθρα και ξοπίσω το δεινόσαυρο και στο τέλος σου τον παραδίδει σα τσαλακωμένο χαρτί να τον κοιτάς και να θυμάσαι “τι ανόητος ήσουν που φοβόσουν το καλό σου το σχολείο;”.
The kissing hand
Συγγραφέας: Όντρει Πεν
Εικονογράφηση: Ρουθ Χάρπερ, Νάνσι Λικ
Ο Τσέστερ το ρακούν φοβάται να πάει σχολείο. Και τότε η μαμά επιστρατεύει λίγη από τη μητρική μαγεία, του φιλά το χέρι και του λέει ότι όποτε του λείπει η σπιτική αγάπη, να φιλά το χέρι του ακριβώς εκεί που το φίλησε η μαμά…
Το μικρό λυκάκι στο σχολείο των λυκόπουλων
Συγγραφέας: Αντούν Κρινγκς
Εικονογράφηση: Αντούν Κρινγκς
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, Ιανουάριος 2016
Έχει ένα μοναδικό ταλέντο αυτός ο Κρινγκς να φτιάχνει ιστορίες “υπόγειες”, λιτές αφηγηματικά, και να περνάει από κάτω ένα πλήθος σχολίων. Η σειρά με το Μικρό Λυκάκι έχει αρκετούς καλούς τίτλους. Αυτό εδώ, ωστόσο, θεωρώ πως είναι ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο βιβλίο της σειράς. Κι αυτό γιατί θέτει στο μικροσκόπιο του
Το μικρό λυκάκι μεγάλωσε και ήρθε η ώρα να πάει στο σχολείο. Η μαμά λύκαινα του έφτιαξε κασκέτο και στολή που φοράνε όλα τα λυκόπουλα. Όμως εκείνο το έχει αποφασίσει. Δεν πρόκειται να πάει σχολείο.
“Για να μεγαλώσεις και να γίνεις λύκος σωστός, λυκάκι μου, πρέπει να μάθεις να ζεις με τους άλλους λύκους”, του είπε η μητέρα του.
“Δε έλω να μεγαλώσω. Κι έπειτα, έχω σκοπό να γίνω μοναχικός λύκος”, της απάντησε με σιγουριά εκείνο.
Και γιατί να πάει σχολείο παρακαλώ; Δεν είχε την ανάγκη κανενός για να περνάει καλά…
Οδός των φίλων- Δε θέλω να πάω σχολείο
Συγγραφέας: Σιλβέν Ζαουί
Εικονογράφηση: Ανελόρ Παρό
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Ο Τιμ, η Μία, ο Σαμ, ο Έντζο και η Ρόουζ είναι μια αχτύπητη παρέα! Μένουν στην ίδια πολυκατοικία και είναι αχώριστοι φίλοι. Κάθε απόγευμα, υπό τη «συνωμοτική επίβλεψη» του κυρίου Μορίς, του θυρωρού, μαζεύονται στην αυλή για να παίξουν, να μοιραστούν τις χαρές τους και τα μικρά προβλήματα της καθημερινότητάς τους και να βρουν όλοι μαζί λύσεις.
Ήρθε η ώρα να ξανανοίξουν τα σχολεία και την προηγούμενη μέρα ο Σαμ έχει πονόκοιλο. Οι φίλοι του καταλαβαίνουν αμέσως πως στην πραγματικότητα του φταίει η επιστροφή στα θρανία. Ευτυχώς, η Μία έχει μια ιδέα: Να φτιάξουν ένα κατάλογο με όλα όσα τους κάνουν να χαίρονται αλλά και να φτιάξουν τις κάρτες της χαράς για τις δύσκολες μέρες!
Στην Ακαδημία Δεινοσαύρων, της Μαρίας Ρουσάκη
Συγγραφέας: Μαρία Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Σάντρα Ελευθερίου
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Επιτέλους! Ο Μπόμπος γίνεται δεκτός! Θα περάσει το κατώφλι της Ακαδημίας των Δεινοσαύρων, εκεί που πάνε όλοι μεγάλοι και ξακουστοί δεινόσαυροι. Μικρόσωμος ακόμα, δίχως τις απαιτούμενες ζημιές στο ενεργητικό του, με ουρά μικρή και βηματισμό αθόρυβο ακόμα, ο Μπόμπος δείχνει παντελώς ανέτοιμος για την Ακαδημία των Δεινοσαύρων.
Οι πρώτες του εντυπώσεις είναι μάλλον θλιβερές. Θέλει να φύγει. Τίποτα εκεί μέσα δεν τον γοητεύει και δεν ταυτίζεται με τις δικές του επιθυμίες. Τρακ και ανησυχία. Μέχρι και το όνομά του προκαλεί το γέλιο των υπολοίπων. Είναι αναμφίβολα ο πιο αδύναμος κρίκος. Ο πιο αδύναμος μέχρι που η δασκάλα, η κυρία Βρίνα, ανακοινώνει στο καλωσόρισμα όλα όσα θα μάθουν οι μαθητές στην Ακαδημία. Και σε αυτούς τους έξι μεστούς τίτλους του… «προγράμματος σπουδών» ο Μπόμπος θα βρει κάτι που θα μεγαλώσει αμέσως το μυαλό του και την εικόνα του στον ίδιο και τους άλλους.
Η Μέλπω η μοναδική, της Μαρίας Ρουσάκη
Συγγραφέας: Μαρία Ρουσάκη
Εικονογράφηση: Πωλίνα Παπανικολάου
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος, 2001
Η Μέλπω δια χειρός Μαρίας Ρουσάκη είναι ένα καλογραμμένο θαύμα απλότητας. Όμορφη αφήγηση, ιδιαίτερο μήνυμα. Εντάξει, τα σχολεία της Ελλάδας έδιωξαν την εμφανισιακή μοτονονία 30 χρόνια τώρα με την κατάργηση εκείνης της “υπέροχης” ποδιάς και του αλησμόνητου πηλικίου. Αλλά τα σχολεία- και δη τα ελληνικά- σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν έδιωξαν τη χαλκομανία που είχαν στο μυαλό τους. Μην τυχόν και χαλάσεις την αυτιστική μανιέρα του σχολείου να “χαλιέται” μεμιάς στο διαφορετικό. Μην τυχόν και θυμίσεις στη δασκάλα τα νιάτα της και μελαγχολήσει με τη φούστα της πιτσιρίκας ή τα μαλλιά του μικρού.
Οι μικρές ιστορίες του Πέτρου, της Μαρίας Παπαγιάννη
Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου, Πέτρος Μπουλούμπασης
Εκδόσεις: Πατάκη, Δεκέμβριος 2014
Η Μαρία Παπαγιάννη έγραφε, ο Πέτρος Μπουλούμπασης και η Σοφία Τουλιάτου εικονογραφούσαν. Οι μικρές ιστορίες του Πέτρου είναι ένας συλλεκτικός τόμος που κυκλοφόρησε σε 4.000 αντίτυπα το Δεκέμβριο του 2014 και περιλαμβάνει 6 βιβλία της συνεργασίας των τριών δημιουργών. Πρόκειται για τα βιβλία “Ποιος είναι ο αρχηγός;”, “Πάντα;”, “Πρώτος!”, “Βιβλιοφάγος κατά λάθος!”, “Στον πίνακα” και “Επιστροφή στο σχολείο”.
Έξι σύντομες, έξυπνες, καλοφτιαγμένες ιστορίες με ζουμ σε έξι διαφορετικές στιγμές στη ζωή ενός παιδιού. Μικρότερα αδέρφια στην οικογένεια, το ταξίδι των βιβλίων, η δυσαρέσκεια του πίνακα στο σχολείο, τα όνειρα και το πάντα, η σκανταλιά ενός πρώτου μαθητή, η επιστροφή στο σχολείο μετά το υπέροχο καλοκαίρι. Όλες οι προσεγγίσεις της Μαρίας Παπαγιάννη έχουν απλότητα, είναι εύληπτες και μοιάζουν με κοντινά ζουμ στη ζωή του ίδιου παιδιού και την ίδια ώρα τόσων πολλών παιδιών.
Τι τρέχει με τον Μπαντού
Συγγραφέας: Άννας Μιχίδη
Εικονογράφηση: Φωτεινή Τίκκου
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
(για παιδιά που θα πάνε δημοτικό)
Ο Μπαντού είναι μαθητής της πρώτης τάξης Δημοτικού και δεν του αρέσει καθόλου το σχολείο. Τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε και τον αρχικό ενθουσιασμό του για το σχολείο, γρήγορα διαδέχτηκε η απογοήτευση. Το σχολείο δεν είναι γέλιο και παιχνίδι με τ’ άλλα παιδιά, όπως νόμιζε. Ο Μπαντού δυσκολεύεται να γράψει και να διαβάσει και του φαίνονται όλα δύσκολα. Κάποιες μέρες δεν έχει διάθεση να πάει σχολείο και τη μια πονάει η κοιλιά του, την άλλη πονάει το κεφάλι του.
Η Ζωή που περισσεύει, της Ιωάννας Μπαμπέτα
Συγγραφέας: Ιωάννα Μπαμπέτα
Εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου
Εκδόσεις: Πατάκη (Δεκέμβριος 2013)
(για παιδιά που θα πάνε δημοτικό)
Η Ζωή περισσεύει. Περισσεύει παντού και πάντα. Και το δικό της “παντού” και “πάντα” είναι το σχολείο, ο χώρος που όλα τα παιδιά δοκιμάζουν δεξιότητες, ενδιαφέροντα, κοινωνικότητα.
Τα παιδιά στην τάξη της είναι 21. Μονός αριθμός. Κι αυτή που περισσεύει είναι η Ζωή. Δεν είναι το πρόβλημα ο μονός αριθμός 21. Τα προβλήματα είναι αλλού: μετακόμισε σε αυτή τη γειτονιά μόλις το καλοκαίρι. Το σχολείο είναι καινούριο γι’ αυτήν και οι συμμαθητές της ακόμα πιο καινούριοι. Όλοι κατάφεραν να ζευγαρώσουν στο θρανίο τους με τις παλιές φιλίες. Όλοι εκτός από τη Ζωή.
Δεν είναι αδέξια, ούτε αντικοινωνική. Μα ως καινούρια παντού περισσεύει. Σε αυτό δε βοηθούν ούτε οι συμμαθητές της με τις παγιωμένες τους φιλίες, ούτε η δασκάλα της που μάλλον ενισχύει το άγλυκό της περιθώριο, ούτε οι γονείς της που δε γνωρίζουν για το “περίσσεμα” του παιδιού τους αφού και η ίδια κλειδώνει στον εαυτό της τούτο το “αριθμητικό” της βάσανο.
Τι κάνουν τα πρωτάκια;
Συγγραφέας: Αντιόπη Φραντζή
Εικονογράφηση: Νίκος Γιαννόπουλος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
(για παιδιά που θα πάνε δημοτικό)
Η Νεφέλη, η ηρωίδα του βιβλίου της εκπαιδευτικού Αντιόπης Φραντζή, περιγράφει την πρώτη της μέρα στο σχολείο. Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Το δημοτικό σχολείο μοιάζει υπερβολικά μεγάλο και αφιλόξενο. Ένας απρόσκλητος φτερωτός επισκέπτης όμως, θα μετατρέψει την πρώτη μέρα στο σχολείο σε μια αξέχαστη εμπειρία!
