Μετά το Σκοτεινό Βερολίνο και το Οι Γιοι του Οντίν, ο Χάραλντ Γκίμπερς επανέρχεται με το πολυαναμενόμενο και ίσως πιο ενδιαφέρον κομμάτι της μέχρι τώρα τριλογίας (αναμένεται και τέταρτο βιβλίο;) για τις Τελευταίες μέρες του Γ’ Ράιχ, της έξοχης σειράς Germania.
Βρισκόμαστε στο τέλος Απριλίου 1945: το Τρίτο Ράιχ έχει καταρρεύσει. Το δυτικό τμήμα της Γερμανίας έχει καταληφθεί από τις Συμμαχικές δυνάμεις, το ανατολικό από τον Κόκκινο Στρατό. Το καθεστώς παραπαίει. Το Βερολίνο δέχεται αλλεπάλληλες αεροπορικές επιδρομές ήδη από τα τέλη του 1944, τώρα πλέον, αφού πολιορκήθηκε σθεναρά από τους Σοβιετικούς, παραδίδεται στα χέρια των συμμάχων, δυτικών και ανατολικών…
Όταν ο Κόκκινος Στρατός, λοιπόν, εισβάλλει στο Βερολίνο και η πόλη πέφτει στα χέρια των Σοβιετικών, τέλος Απριλίου του 45’, όλοι οι άντρες της άλλοτε περήφανης πόλης πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ναζί. Κι ακόμα χειρότερα, αν είναι κομμουνιστές, πρέπει να εξηγήσουν στα όργανα των κόκκινων σωτήρων γιατί δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν επαναστατικό ρήγμα ρίχνοντας τον Χίτλερ από την εξουσία. Δηλαδή να εξηγήσουν γιατί δεν κατόρθωσαν το αδιανόητο.
Ο παραλογισμός εξακολουθεί αμείωτος σε όλα τα επίπεδα. Πολλοί ναζί αιχμάλωτοι και κοντά σε αυτούς και κάποιοι ξένοι, συλλαμβάνονται για να αποσταλούν σε στρατόπεδα εργασίας στη Ρωσία. Ο Σοβιετικός Στρατός λειτουργεί απολύτως εκδικητικά, οι Γερμανοί είναι γι’ αυτούς Ναζί, τα πρόσωπα του μίσους και η αίσθηση κυριαρχίας και νίκης τους ωθεί πλέον ανοιχτά σε ακρότητες. Ακρότητες που ενισχύονται από τις προηγούμενες φρικαλεότητες των Ναζί που έχουν έρθει στη γνώση και του τελευταίου Ρώσου στρατιώτη. Μετά τους άντρες, είναι η σειρά των γυναικών να πληρώσουν το μίσος μιας μερίδας Σοβιετικών φαντάρων με δολοφονίες, κακοποιήσεις και βιασμούς, ένας ρεβανσισμός που ξυπνά μαζί με τα χειρότερα ένστικτα.
Ανάμεσα στα θύματά τους, βρίσκεται και η σύζυγος του επιθεωρητή Οπενχάιμερ, Λίζα, καθώς έχουν καταφύγει από μέρες σε ένα υπόγειο καταφύγιο. Δράστης φέρεται να είναι ένας Ρώσος λιποτάκτης, ο Γκριγκόριεφ, ωστόσο η αναζήτησή του από τον Οπενχάιμερ θα τον φέρει αντιμέτωπο με κάτι ακόμα μεγαλύτερο από την προσωπική του υπόθεση: ο Γκριγκόριεφ φαίνεται πως διαπραγματεύεται μυστικά των ναζί στον τομέα της ατομικής ενέργειας και οι μυστικές υπηρεσίες χορεύουν γύρω του έναν χορό που δεν ξέρει κανείς που θα βγάλει. Και ανάμεσα σε αυτό το παιχνίδι κατασκόπων, ο Οπενχάιμερ που γυρεύει να εκδικηθεί για τον βιασμό της γυναίκας του.
Ο Χάραλντ Γκίμπερς δημιουργεί ένα πολιτικό-ιστορικό θρίλερ, το οποίο εκμεταλλεύεται απόλυτα τις ακρότητες, τις αντιφάσεις και την ρεαλιστική ένταση του τέλους του πολέμου, μεταφέρει εξαιρετικά τον ρεβανσισμό των νικητών και το κουβάρι ήττας και δεινών που τυλίγει ενόχους και αθώους, ναζί και μη, στο Βερολίνο του 1945, μπλέκοντας το προσωπικό με το γενικό, το μικρό με το μεγάλο. Παράλληλα, αν και γνωρίζεις το τέλος του μεγάλου πολέμου, αισθάνεσαι αγωνία για τους ανθρώπους της πόλης, απέχθεια για τα αίσχη (απλά τώρα τα κάνουν οι άλλοι), σοκ και δέος για τα χέρια στα οποία θα βρεθεί η απόρρητη γερμανική τεχνολογία, ρίγος για το συγκλονιστικό σθένος κάποιων ανθρώπων όταν τους σκεπάζει τόση αθλιότητα.
Νομίζω ότι τα βιβλία του Γκίμπερς (διάβασα και τους Γιους του Οντίν) θα λάβουν εν καιρώ μια σημαντική θέση στην ιστορική-πολιτική λογοτεχνία διεθνώς.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Οι τελευταίες μέρες-Germani |
| Συγγραφέας: | Harald Gilbers |
| Μετάφραση: | Βασίλης Τσαλής |
| Σειρά: | Germania |
| Εκδόσεις: | Μεταίχμιο, Μάιος 2019 |
| Σελίδες: | 560 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 21 |
| ISBN: | 978-618-03-1682-7 |
