Αν θέλεις κίνητρο για να συνεχίσεις να είσαι σε μια τάξη με παιδιά, σου έχω ένα σε λίγες μόλις γραμμές.
Κάποτε, μια μέρα σαν όλες τις άλλες ξημέρωνε στην όμορφη ζωή μας. Αγέρας έδερνε τη θάλασσα που άφριζε ανάστατη όλη νύχτα, σφύριζε στις φυλλωσιές των δέντρων που βρίσκονταν κοντά της και ανάμεσα στα κεραμίδια των λιγοστών σπιτιών. Ένας ψαράς σηκώθηκε από το κρεβάτι του να δει τη θάλασσα του. Όχι! Δε θα ψάρευε σήμερα. Δε μπορούσε να μπει μέσα με τέτοιο καιρό. Μα τόσα χρόνια δεν έλειψε μια μέρα να μην τη δει τέτοιαν ώρα. Να μην της πει τα εσώψυχα του, τα πρωινά του μυστικά. Και ήξερε και τόσα δικά της!
Ζυγώνοντας την αμμουδιά είδε έναν νεαρό άνδρα, θα ‘ταν κάτω από σαράντα σίγουρα. Ο νεαρός μάζευε με γρήγορες, κοφτές κινήσεις τους αστερίες που είχε ξεβράσει το κύμα διάσπαρτους. Χιλιάδες ποικιλόσχημοι αστερίες να στολίζουν την αμμουδιά σε μια έκταση που ξεπερνούσε το βλέμμα σου. Πλησίασε κι άλλο. Ναι! Τους πετούσε έναν έναν στη θάλασσα που σιγά σιγά κατάπινε τη λύσσα της και κατέβαζε την ορμή της.
Περπάτησε μέχρι που έφτασε κοντά στο νεαρό που αν και τον είδε συνέχισε να μαζεύει τους αστερίες.
-Τι κάνεις;, τον ρώτησε ο ηλικιωμένος ψαράς.
-Πετώ τους αστερίες στη θάλασσα. Σε λίγο θα ξημερώσει και όλοι αυτοί οι αστερίες θα πεθάνουν καθώς δεν αντέχουν το φως του ήλιου!, του απάντησε ο νεαρός ψύχραιμα, με ένα ελαφρύ λαχάνιασμα να στολίζει την αναπνοή του.
-Επίτρεψε μου να το ξέρω καλά αυτό. Όμως οι αστερίες είναι χιλιάδες. Και το ξημέρωμα έρχεται σε λιγότερο από μισή ώρα. Νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις αυτήν την κατάσταση σε τόσο λίγη ώρα;
Ο νεαρός άντρας ήταν η πρώτη φορά που σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα να μαζεύει αστερίες. Ίσως γιατί ήθελε να μαζέψει έναν μεγαλύτερο. Κρατώντας στα χέρια του έναν αστερία που έμοιαζε να ζαρώνει, πλησίασε σε απόσταση ενός βήματος τον έμπειρο στα ζητήματα της θάλασσας ψαρά.
“Γι’ αυτόν εδώ”, του είπε δείχνοντάς του τον αστερία, “η κατάσταση μόλις άλλαξε”. Κι ύστερα με όλη του τη δύναμη τον πέταξε στη θάλασσα…
Όταν απογοητεύεσαι λοιπόν να θυμάσαι ότι είσαι ο νεαρός άντρας και τα παιδιά είναι οι αστερίες της αμμουδιάς σου. Όσα περισσότερα πετάξεις στη θάλασσα, να γλιτώσουν από το ξημέρωμα, τόσο μεγαλύτερη η χαρά που θα λάβεις. Δεν είναι χριστιανικό ή προσκοπικό κήρυγμα. Είναι το μόνο πραγματικό κίνητρο για όποιον είναι νηπιαγωγός, δάσκαλος, εκπαιδευτικός εν γένει.
Ο αστερίας πρέπει να γλιτώσει! Ψηλά το κεφάλι λοιπόν!
