Μια από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η Σουηδή συγγραφέας Άστριντ Λίντγκρεν, εμπνέεται από το ποίημα του ομοεθνή της συγγραφέα και εκπαιδευτικού Karl-Erik Forsslund και υπογράφει μια ακόμα αριστουργηματική ιστορία.
Μετά το αριστουργηματικό “Ο Νάνος δεν κοιμάται” (εμπνευσμένο εκείνο από το ποίημα του Βίκτορ Ρίμπεργκ The Tomten), η μοναδική γραφή της Άστριντ Λίντγκρεν ξανάρχεται στο ελληνικό κοινό διαμέσου των εκδόσεων Μάρτης με τον εμβληματικό νάνο να στεφανώνει το νέο βιβλίο “Ο Νάνος και η Αλεπού“. Σίκουελ το λένε οι ξένοι και η αλήθεια είναι ότι η μαγεία πολλαπλασιάζεται αν έχουμε διαβάσει και την πρώτη ιστορία του νάνου (δείτε τη)
Τι μπορεί να φάει μια πεινασμένη αλεπού όταν βγαίνει, νύχτα, από τη φωλιά της; Ξέρει που να πάει. Σ’ εκείνο το αγρόκτημα με τα φωτισμένα παράθυρα, εκεί όπου ζουν οι άνθρωποι. Πλησιάζει. Τα παιδιά στο σπίτι παίζουν, σε λίγο θα κοιμηθούν. Στο στάβλο οι αγελάδες ήδη κοιμούνται, τα ποντίκια γυροφέρνουν αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτά; Για τις κότες έχει κινήσει η αλεπού. Κανείς δε θα τη δει, τώρα που ετοιμάζεται να γευτεί μία. Έτσι νομίζει. Υπάρχει κάποιος που την παρακολουθεί εδώ και ώρα. Είναι ο γερο-νάνος που φροντίζει τις νύχτες το αγρόκτημα. Τη συναντά στο κοτέτσι. “…Αλλά τις κότες μας δεν μπορείς να τις φας, το κατάλαβες;”, της απευθύνεται με αυστηρότητα. Μα ίσως μόνο εκείνος μέσα στο χιονισμένο δάσος που τα Χριστούγεννα έχουν έρθει γνωρίζει πότε μια αλεπού είναι πεινασμένη. Και θα φροντίσει και για το δικό της γεύμα με τρόπο συγκινητικό.
Το τρανό σύμβολο της (εν) συναίσθησης, αυτός ο μοναχικός νάνος που τριγυρνά τις νύχτες φροντίζοντας για την ασφάλεια και την τροφή όλων των ζώων του αγροκτήματος, απλώνει ξανά το τρυφερό πέπλο της αλληλεγγύης φροντίζοντας αυτή τη φορά και ένα ζώο εκτός αγροκτήματος. Αποκαλώντας την με το μικρό της όνομα (Μίκελ), αρχικά παρακολουθεί τις κινήσεις της, ακολούθως αποτρέπει την αρπαγή κάποιας κότας, διασφαλίζοντας τη δική τους ακεραιότητα, στο τέλος όμως δεν αφήνει την αλεπού στο έλεος της πείνας της.
Ο νάνος έχει αναποδογυρίσει όσα ήξερες. Δεν νοιάζεται για τα πρόσκαιρα παράσημα της κοινωνίας των ανθρώπων. Λαμβάνει τη ζέση των παρασήμων από το βλέμμα των ζώων που καθημερινά τον ευχαριστούν σιωπηλά για τη φροντίδα που τους παρέχει. Σιγοπερπατά στο χιόνι, έχει αναγεννήσει την ανθρωπιά, ζει δίπλα μας αλλά όχι μαζί μας. Συγκλονιστική ομορφιά.
Ο νάνος είναι, όπως έγραφα και για το “Ο νάνος δεν κοιμάται”, ένα σπάνιο σύμβολο στο παγκόσμιο εικονογραφημένο βιβλίο. Μια ευφυής ιστορία με φόντο το χιόνι του χειμώνα και τα Χριστούγεννα που δε θα αφήσει κανέναν δίχως να την θαυμάσει και να τη ζητά ξανά και ξανά.
Διακρίσεις
[vc_custom_heading text=”THE BOOK SECRET” font_container=”tag:h2|font_size:28|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Η ιστορία των νάνων της Λίντγκρεν
Το 1960 η σύμπραξη των εκδοτών Rabén και Sjögren απέφερε ένα παιδικό βιβλίο. Ήταν το ποίημα “Τόμτεν” του Βίκτορ Ρίντμπεργκ που γράφτηκε το 1881 με εικονογράφηση του Harald Wiberg. Οι ξένοι εκδότες με τους οποίους συνεργαζόταν ο εκδοτικός οίκος ενθουσιάστηκαν με τη εικονογράφηση του Γουίμπεργκ αλλά το ποίημα το βρήκαν μάλλον άνοστο. Τότε η Άστριντ Λίντγκρεν που ήταν διεθύντρια στο παιδικό τμήμα του σουηδικού εκδοτικού οίκου προσφέρθηκε να γράψει ένα καινούριο κείμενο βασισμένο στο ποίημα του Ρίντμπεργκ.
Και τότε γεννήθηκε ο νάνος που δεν κοιμάται, ένα βιβλίο που αγαπήθηκε παγκοσμίως και μεταφράστηκε ασφαλώς σε πάρα πολλές γλώσσες. Το παράδοξο ήταν ότι το βιβλίο αυτό της Λίντγκρεν δεν κυκλοφόρησε στη Σουηδία όπου κυκλοφορούσε αποκλειστικά στην πρώτη μορφή με το ποίημα του Ρίντμπεργκ. Κι όταν οι εκδότες αναζήτησαν το πρωτότυπο στα σουηδικά της Λίντγκρεν ήταν άτυχοι. Είχε χαθεί!
Μα ο καιρός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη για το νάνο. Το 2010, ο Γερμανός εκδότης ανακάλυψε στο αρχείο του το χειρόγραφο της Λίντγκρεν και το έστειλε στην Σουηδία. Και έτσι, το 2012, γεννήθηκε η νέα έκδοση του βιβλίου και πρώτη στα σουηδικά με εικονογράφηση της Κίττυ Κρόουθερ (βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν 2010).
Όσον αφορά στο παρόν βιβλίο, Ο Νάνος και η Αλεπού, η Astrid Lindgren το έγραψε το 1965 εμπνεόμενη όπως προείπαμε από το ομώνυμο ποίημα του Karl-Erik Forsslund (1870-1941) “Räven och tomten” (”Djur : skisser och historier från Storgården, Ζώα: σκίτσα και ιστορίες από το Storgarden) που περιγράφει την ιστορία της αλεπούς Μίκελ που πεινασμένη, βλέπει τα φώτα του σπιτιού αναμμένα, ακούει τα γέλια των ανθρώπων, πλησιάζει τις ξεκλείδωτες πόρτες και τότε εμφανίζεται μπροστά του ένας άνθρωπος με παλιομοδίτικη γενειάδα και καπέλο, κοντός σα μικρό παιδί. Μισή ικανοποιημένη και μισή θυμωμένη, η αλεπού τρώει το λιτό γεύμα που της παρέχει ο νάνος.
Μέρος του ποιήματος του Forsslund είχε δημοσιευθεί ως εικονογραφημένο βιβλίο με εικονογραφήσεις του Harald Wiberg (1908-1986) στα αγγλικά (The tomten and the fox). Το βιβλίο ωστόσο, στη Σουηδία δεν δημοσιεύθηκε παρά μόνο το 2017 με την εικονογράφηση της Εύα Έρικσον.
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Νάνος και η Αλεπού |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Räven och tomten |
| Συγγραφέας: | Astrid Lindgren |
| Συγγραφέας: | Eva Eriksson |
| Μετάφραση: | Άννα Παπαφίγκου |
| Εκδόσεις: | Μάρτης, Ιούνιος 2018 |
| Επιμέλεια, διορθώσεις: | Γιούλικα Σαμαρά |
| Στοιχειοθεσία-σελιδοποίηση: | Γιάννης Γκανάς |
| Σελίδες: | 32 |
| Μέγεθος: | 21 Χ 26 |
| ISBN: | 978-618-82864-8-1 |
[vc_custom_heading text=”Η κορυφαία Άστριντ Λίντγκρεν” font_container=”tag:h2|font_size:24|text_align:center|color:%23ffffff” google_fonts=”font_family:Akronim%3Aregular|font_style:400%20regular%3A400%3Anormal” css_animation=”bounceIn” css=”.vc_custom_1517325058360{padding-top: 7px !important;background-color: #0066cc !important;}”]
Η Άστριντ Άννα Εμίλια Λίντγκρεν γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1907 και πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 2002 σε ηλικία 95 ετών. Πρόκειται για την πλέον αναγνωρίσιμη Σουηδέζα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, τα βιβλία της οποίας έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 90 γλώσσες παγκοσμίως και οι πωλήσεις των βιβλίων της ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια αντίτυπα.
Οι περισσότεροι Έλληνες αλλά και οι υπόλοιποι τη γνώρισαν από το διάσημο έργο της “Πίπη Φακιδομύτη”, έμπνευση της κόρης της, Κάριν.
Το 1944 η Λίντγκρεν κέρδισε το δεύτερο βραβείο σε ένα διαγωνισμό του τότε νεοσύστατου εκδοτικού οίκου Rabén & Sjögren για το μυθιστόρημά της “Η Μπριτ-Μαρί ξαλαφρώνει την καρδιά της” και ένα χρόνο αργότερα κέρδισε το πρώτο βραβείο στον ίδιο διαγωνισμό για το παιδικό μυθιστόρημα “Πίπη Φακιδομύτη” (Pippi Långstrump). Το καταπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι είχε υποβάλλει λίγο πριν το βιβλίο στον εκδοτικό οίκο Bonniers αλλά είχε απορριφθεί.
Το 1958 η Άστριντ Λίντγκρεν έγινε ο δεύτερος καλλιτέχνης στον κόσμο που τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο παιδικής λογοτεχνίας “Χανς Κρίστιαν Άντερσεν”.
Το 1967 οι εκδόσεις Rabén και Sjögren καθιέρωσαν ένα ετήσιο λογοτεχνικό βραβείο, το Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν, την ημέρα των εξηκοστών της γενεθλίων. Το βραβείο συνοδεύεται από 40.000 σουηδικές κορώνες και απονέμεται σε ένα Σουηδό συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας.
Το 1993 τιμήθηκε με το Βραβείο για μια Δίκαιη Ζωή (Right Livelihood Award, γνωστό και ως “Εναλλακτικό Βραβείο Νόμπελ”) “για το μοναδικό συγγραφικό της έργο, αφιερωμένο στα δικαιώματα των παιδιών και το σεβασμό της ατομικότητάς τους”
Μετά το θάνατό της, το 2002, η σουηδική κυβέρνηση θέσπισε το Βραβείο Μνήμης Άστριντ Λίντγκρεν, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματικό βραβείο στον κόσμο (5 εκατομμύρια σουηδικές κορώνες) για συγγραφείς παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας.
Τα πιο γνωστά βιβλία της Άστριντ Λίντγκρεν είναι “Πίπη Φακιδομύτη” (Pippi Långstrump), “Ο Κάρλσον στη Στέγη” (Karlsson på taket), “Μικές” (Emil i Lönneberga) και “Μαντίκεν” (Madicken)
Ο νάνος δεν κοιμάται, της Αστριντ Λιντγκρεν (εικ.: Κίττυ Κράουθερ)
