Βρισκόμαστε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια χώρα που καταλαμβάνεται από τους Ναζί, δίχως να κατονομάζεται. Εκεί ζει ο Μόλσα, ο οποίος είναι σκύλος. Ζει με την οικογένειά του, αγαπάει τα δυο παιδιά της, αλλά βλέπει από τη μια στιγμή στην άλλη τα πάντα να συντρίβονται. Το σπίτι βομβαρδίζεται, η οικογένεια εξαφανίζεται και τα ερείπια δεν του φανερώνουν τίποτα.
Ο Μόλσα αρχίζει να τους αναζητά. Κάποτε του άρεσε να κυκλοφορεί στο καλάθι του ποδηλάτου, να κυνηγάει το νερό από το λάστιχο και να περνάει κάτω από τις αγελάδες στα λιβάδια. Τώρα στα ρουθούνια του έχει μόνο τη μυρωδιά του Μίρεκ και της Γιανίνκα, των δυο παιδιών της οικογένειας. Όλη του η ύπαρξη καθορίζεται από αυτή τη μυρωδιά. Προσπαθεί να επιβιώσει, να ακολουθήσει το ένστικτό του, να υπάρξει με άλλους σκύλους σε δύσκολες συνθήκες και να ξαναβρεί τα παιδιά και την οικογένειά του.
“Πριν πέσει η βόμβα, εγώ ήμουν σκύλος του σπιτιού. Ήμουν συνηθισμένος να μη βρέχομαι όταν έβρεχε και να μην κρυώνω όταν έκανε κρύο. Έβρισκα το πιάτο μου γεμάτο φαγητό, δυο φορές την ημέρα. Ήμουν καθαρός, δεν είχα ψύλλους και πατούσα πάνω σε ξύλινα πατώματα και μαλακά χαλιά…”
Καλά καταλάβατε. Ο Μόλσα είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Ο συγγραφέας Νταβίντ Σιρίζι δημιουργεί έναν ήρωα που ζει ως σκύλος και μόνον ως τέτοιος τις αγωνίες, τους φόβους, τις αναμνήσεις, τις ματαιώσεις του. Δεν καταλαβαίνει γιατί γίνονται πόλεμοι, δεν μπορεί να εξηγήσει την απληστία, τις βόμβες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την μοναξιά, την εγκατάλειψη. Η όσφρησή του τον οδηγεί, οι μυρωδιές τον καθορίζουν, η μνήμη του τον κινητοποιεί να αναζητά. Η σκέψη του είναι η αντάμωσή του με τα δυο παιδιά.
Το συγκλονιστικό στον Μόλσα είναι ακριβώς αυτό. Τη φρίκη του πολέμου την είδαμε πολλές φορές μέσα από το βλέμμα των ανθρώπων. Την είδαμε αρκετές φορές στη λογοτεχνία μέσα από τη ματιά ζώων που εξανθρωπίστηκαν μέσα από την πένα των συγγραφέων του. Τη συγκλονιστική απλότητα ενός ζώου που είδε την σκληρότητα του ανθρώπινου κόσμου ως τέτοιο, σπάνια την ανταμώσαμε. Και όταν είναι καλογραμμένο και στιβαρό, γεμάτο τρυφερότητα και αλήθεια, όπως ο Μόλσα του Νταβίντ Σιρίζι, τότε η γνήσια συγκίνηση που νιώθεις σταδιακά κλιμακούμενη διόλου απρόσμενη είναι.
Κατά βάση ο Μόλσα είναι μια γκραν αντιπολεμική ιστορία. Νομίζω όμως πως ταυτόχρονα είναι και ένα άτυπο δοκίμιο στη φύση και τη διαφορετικότητα των ζώων, στην ευγένεια της δικής τους ψυχής, στον τρόπο που αντιλαμβάνονται και δρουν εν αντιθέσει με τους ανθρώπους και τελικά στα υλικά που τα εξουσιάζουν και τα κινητοποιούν. Ο Μόλσα είναι ένας σκύλος. Και θα γεμίσει με αισιοδοξία τα δικά σας δομικά υλικά.
Το βιβλίο απέσπασε στην Ισπανία το Βραβείο Εdebé Παιδικής και Νεανικής Λογοτεχνίας (2013) και στην Ιταλία το Κρατικό Βραβείο «Ένα βιβλίο για το Περιβάλλον» (2016), το Βραβείο Cento (2017) και το Βραβείο Strega (2017).
Στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Καλέντη.
Διακρίσεις
 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ |
|
|---|---|
| Τίτλος: | Ο Μόλσα στα ίχνη της ευτυχίας |
| Τίτλος πρωτοτύπου: | Musgo |
| Συγγραφέας: | Νταβίντ Σιρίσι |
| Εικονογράφηση: | Φεντερίκο Απέλ |
| Μετάφραση: | Ευρυβιάδης Σοφός |
| Εκδόσεις: | Καλέντης, Μάιος 2018 |
| Επιμέλεια, διόρθωση: | Βασιλική Τζόκα |
| Μακέτα εξωφύλλου: | Βάσω Αβραμοπούλου |
| Σελίδες: | 122 |
| Μέγεθος: | 14 Χ 20 |
| ISBN: | 978-960-594-039-3 |
